Watch Dogs 2

Το πρώτο Watch_Dogs κυκλοφόρησε αρχές 2014, ένα καινούργιο πολλά υποσχόμενο IP από την Ubisoft για τις τότε φρέσκες next-gen κονσόλες. Δυστυχώς λόγω του ότι το παιχνίδι βγήκε και στις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει το οπτικό επίπεδο που είχε  -λανθασμένα- παρουσιαστεί από την Ubisoft, με αποτέλεσμα οι κακές κριτικές και οι διαμαρτυρίες από τους παίκτες να κυριαρχήσουν.  

Με το Watch_Dogs 2 η Ubisoft δείχνει να έμαθε από τα σφάλματα του πρώτου τίτλου και δεν ανέβασε τον πήχη παραπάνω από εκεί που μπορούσε να φτάσει, δεν έκανε overhype το προϊόν της, και φρόντισε να τηρήσει τις υποσχέσεις της. Καταφέρνει λοιπόν ο συγκεκριμένος τίτλος να ξεχωρίσει και να εδραιωθεί ως ένα από τa δυνατά sandbox games ή «χακάρεται» και πέφτει στην αφάνεια;

Πρωταγωνιστής αυτή τη φορά είναι ο Marcus Holloway, ο οποίος στην εισαγωγή του παιχνιδιού γίνεται το νεότερο μέλος της DedSec, μιας ομάδας χακτιβιστών από το πρώτο παιχνίδι, που αντιστέκονται στην εταιρεία Blume, το σύστημα ctOS που έχει δημιουργήσει, και σε ότι αυτό εκπροσωπεί. Αποφασίζουν λοιπόν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αποκαλύψουν στην κοινωνία τα αθέμιτα μέσα και τους τρόπους που η Blume χρησιμοποιεί τα δεδομένα που συλλέγει από τους πολίτες σε καθημερινή βάση.

Πώς θα το καταφέρουν αυτό; Μαζεύοντας followers από τα social media μέσω αποστολών ή και διαφόρων applications και ενημερώνοντας συνεχώς το κοινό τους για ότι παρανομία ξεσκεπάζουν.

Η υπόθεση του παιχνιδιού δυστυχώς δεν έχει καθόλου καλό στήσιμο. Δεν μας δίνεται καμία προϊστορία για τους χαρακτήρες έτσι ώστε να δεθούμε μαζί τους, αλλά και πολλά πράγματα που συμβαίνουν δεν βγάζουν νόημα, δηλαδή δεν κολλάνε μεταξύ τους. Δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο για να κατευθύνει και να ιντριγκάρει τους παίκτες να ασχοληθούν με το σενάριο.  

Σε καμία περίπτωση δεν έπιασα τον εαυτό μου να έχω κίνητρο να τελειώσω ή να μάθω τι θα συμβεί στην ιστορία του Marcus και των υπόλοιπων μελών της DedSec. Οι πράξεις τους σε ορισμένα σημεία φαίνονται σχεδόν υποκριτικές και χωρίς να έχουν σχέση με τον τελικό τους στόχο.

Επίσης στο πρώτο παιχνίδι υπήρχε ένα mechanic όπου οι πράξεις μας ως vigilante επηρέαζαν την γνώμη του κοινού για εμάς και αυτό το βλέπαμε μέσα στον κόσμο. Εδώ κάτι τέτοιο απουσιάζει, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ένα μέτρο ηθικής για το τι κάνουμε. Τη μια μέρα δολοφονούμε 10 ανθρώπους, την επόμενη το πλήθος μας αποθεώνει ακόμα.   

Αλλαγή πρωταγωνιστή, αλλαγή και σκηνικού. Φεύγουμε πλέον από το «γκρίζο» Chicago και μεταφερόμαστε στο San Francisco. Ο χάρτης είναι αρκετά μεγάλος σε έκταση και πλούσιος σε ποικιλία. Έχει αρκετά καλή αρχιτεκτονική και οι developers έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να «φέρουν» στη ζωή την πόλη, μεταφέροντας τα κλασσικά αξιοθέατα του San Francisco, όπως την Golden Gate Bridge ή τις φυλακές του Alcatraz, μέσα στο παιχνίδι.

Σε όσους αρέσει η εξερεύνηση θα χαθούν μέσα στον κόσμο του τίτλου, καθώς πέρα των κλασσικών races και sidequests, μέσα στον χάρτη υπάρχουν κρυμμένα κάποια Research Points και Research Keys τα οποία είναι κρίσιμα στην απόκτηση, αλλά και απαραίτητα για την βελτίωση του skill tree του χαρακτήρα μας. Πλέον υπάρχει και μεγαλύτερη ποικιλία στο τι μπορούμε να χακάρουμε και με ποιο τρόπο, καθιστώντας όλο τον χάρτη ένα μεγάλο playground με πολλές δυνατότητες. Το AI έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό, αφού οι NPCs συνέχεια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με πολλούς και διαφόρους τρόπους, θυμίζοντας μια ζωντανή, δυνατή πόλη.

Μέσω του κινητού του ο Marcus έχει πρόσβαση σε αρκετά applications, τα οποία είναι απομιμήσεις πραγματικών app. Για παράδειγμα υπάρχουν τα αντίστοιχα Shazam, Uber, Instagram και άλλα διάφορα, τα οποία λειτουργούν είτε ως sidequests είτε ως collectibles. Μπορούμε να έχουμε πάνω μας δύο μόνο όπλα ανά πάσα στιγμή, συν το tazer gun.

Η αλήθεια είναι πως με τον τρόπο που είναι στημένο το παιχνίδι μόνο η stealth επιλογή βγάζει νόημα, καθώς ποτέ δεν εξηγείται πως ο Marcus ξαφνικά από hipster χακεράς γίνεται μανιακός εκτελεστής. Δυο σημαντικοί σύντροφοι στις αποστολές μας είναι το RC αμαξάκι και το ιπτάμενο drone που έχουμε στην διάθεσή μας. Είναι απαραίτητα για να ανιχνεύουμε το περιβάλλον γύρω μας ή τον χώρο της αποστολής, αλλά και μονόδρομος για όσους θελήσουν να παίξουν stealth. Μετά το κατάλληλο level up δεν χρειαζόταν ούτε να μπαίνω στην περιοχή της αποστολής, απλά πλησίαζα και άφηνα τα drones να αναλάβουν δράση.

Με την επίτευξη κάθε αποστολής ή sidequest λαμβάνουμε followers, και μετά από κάθε σετ followers κερδίζουμε Research Points. Με αυτά ανοίγουν καινούργια και βελτιωμένα abilities στο skill tree, μόνο που σε ορισμένα «κομβικά» σημεία πρέπει να έχουμε και το κατάλληλο Research Key. Η απόκτηση αυτών συνήθως καταλήγει σε κάποιο γρίφο που πρέπει να λύσουμε, που όμως καταφέρνει να μην γίνεται κάτι το ενοχλητικό ή επαναλαμβανόμενο.

Οπτικά το παιχνίδι είναι πολύ ευχάριστο και παρόλο που δεν είναι κάτι το πρωτοποριακό σε open world παιχνίδια, καταφέρνει να κερδίσει τον παίκτη από την αρχή. To draw distance από την άλλη είναι καταπληκτικό, που παίζει σημαντικό ρόλο στο immersion του τίτλου. Ο ήχος περνάει κάπως απαρατήρητος, καθώς δεν είναι τίποτα το εξαιρετικό. Το voice acting και το lip syncing σίγουρα θέλανε περισσότερη δουλειά.

Ο χειρισμός είναι αρκετά απλοϊκός και ομαλός, με μικρά προβλήματα να παρατηρούνται σπανίως, κυρίως όταν ο χαρακτήρας προσπαθεί να περάσει πάνω από ένα τοιχάκι ή εμπόδιο. Η οδήγηση δεν έχει βελτιωθεί από το πρώτο παιχνίδι και είναι πολύ μονότονη, θυμίζοντας arcade της δεκαετίας του ‘80, με αποτέλεσμα τα αμάξια να μοιάζουν πολύ αποκομμένα από τα υπόλοιπα στοιχεία του sandbox, που έχουν καλά και προσεγμένα physics. Γενικώς προτείνεται η μηχανή για τις μετακινήσεις σας.

Το online κομμάτι του παιχνιδιού μετά από ένα κακό ξεκίνημα έχει στρώσει πια, και δίνει μια ευχάριστη νότα σε όσους εξερευνούν τον χάρτη ή απλά κάνουν free roam, καθώς ανα πάσα στιγμή μπορεί κάποιος άλλος παίκτης να μας κάνει invade για να μας χακάρει, ή αντιστρόφως να τους κάνουμε εμείς. Το συγκεκριμένο mode απαιτεί τακτική και ξεχωρίζει για την εκτέλεσή του, καθώς σκοπός είναι η κλοπή «στοιχείων» και όχι η φυσική επαφή με τον αντίπαλο παίκτη. Για όσους θέλουν κάτι με περισσότερη δράση, μπορούν είτε να κυνηγήσουν άλλους παίκτες που έχουν ένα bounty πάνω τους ή να γίνουν οι ίδιοι στόχος για άλλος βάζοντας ένα bounty στον εαυτό τους.

Και τα δύο modes είναι αρκετά ευχάριστα και καλοστημένα. Για όσους δεν θέλουν να έχουν απρόσκλητους επισκέπτες στον κόσμο τους μπορούν να επιλέξουν από τα Options να μην είναι προσβάσιμοι από άλλους. Υπάρχουν επίσης και ορισμένα co-op missions στα οποία συνεργάζονται δυο παίκτες για να συλλέξουν κάποια data με το εκάστοτε faction συμμορίας ή την αστυνομία να προσπαθεί να τους σταματήσει.