Το Transformers: Rise of the Dark Spark είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που παίζεις και απο μέσα σου αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά. Κλασική περίπτωση βλάβης με λίγα λόγια. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα λίγο από την αρχή. Μια φορά και έναν καιρό η High Moon Studios έβγαζε εξαιρετικής ποιότητας παιχνίδια για το franchise των πολυαγαπημένων μας Transformers. Η σειρά Cybertron η οποία εκτυλισσόταν χρονικά πολύ πιο πρίν απο τις αντίστοιχες ταινίες του Michael Bay που έβγαιναν την ίδια περίοδο, τα έκανε όλα σωστά. Είχε σωστό level design, μια πανέμορφη διαδικασία αλλαγής μορφής, έξυπνα σχεδιασμένα όπλα και γενικά έπαιρνε την πολύ απλή διαδικασία του να πυροβολείς απερίσκεπτα ρομπότ και την μετέτρεπε σε απλή και αγνή διασκέδαση, με μια μπόλικη δόση νοσταλγίας.
Όμως το τελευταίο παιχνίδι Transformers της High Moon Studios κυκλοφόρησε 2 χρόνια πρίν. Τώρα με μια καινούρια ταινία στα σκαριά και επειδή προφανώς πρέπει να υπάρχει και βιντεοπαιχνίδι για να την συνοδεύσει, η Activision έδωσε το πράσινο φως στην Edge of Reality να χρησιμοποιήσει όλους τους πόρους της High Moon, για να προκύψει σαν αποτέλεσμα το Rise of the Dark Spark.
Πάμε στο Campaign του παιχνιδιού και με το καλημέρα βουτάμε κατευθείαν στα προβλήματα του. Η ιστορία δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα, μπλέκει το παρελθόν με το παρόν μόνο και μόνο για να κάνει homage στην ταινία Age of Extinction, και όλα αυτά χωρίς να μας δίνει κάποιο στοιχείο ότι αλλάζουμε χρόνους κατα την διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παίζουμε γύρω στις 9 ώρες campaign είτε σαν Autobots, είτε σαν Decepticons και όλοι να κυνηγάμε το Dark Spark – κάτι σαν το αντίστοιχο Matrix of Leadership των Decepticons. “Εντάξει” θα έλεγαν οι περισσότεροι συμπεριλαμβανομένου και εμένα, “τα Transformers σεναριακά ουδέποτε διεκδικούσαν δάφνες, σίγουρα η δράση του παιχνιδιού θα είναι εξαιρετική”. Όχι. Τα επίπεδα είναι επιεικώς βαρετά και στηρίζονται όλα στην ίδια λογική: πυροβόλησε αμέτρητους εχθρούς, οι οποίοι είτε θα είναι πανεύκολοι και αμέτρητοι, είτε θα σε κατεβάζουν αμέσως, χωρίς προειδοποίηση, προκαλώντας σύγχυση και εκνευρισμό. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που συναντάμε κάποιο παζλ τύπου platform και αυτό θα είναι φτωχά υλοποιημένο ενώ τα περιβάλλοντα των επιπέδων και αυτά θα είναι στις περισσότερες περιπτώσεις βαρετά copy-paste κτήρια χωρίς καμία διαφορά μεταξύ τους.
Ακόμα και το gameplay του παιχνιδιού δεν ξεφεύγει κατα πολύ από την προηγούμενη περιγραφή. Πέρα από το γεγονός οτι η πλειονότητα των όπλων και των χαρακτήρων είναι ξεπατικωμένη από τους τίτλους της High Moon Studios θα δούμε πως και αυτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Είτε θα είναι υπερβολικά αδύναμα, είτε – όπως στην περίπτωση του Riot Cannon – θα είναι overpowered. Στο τέλος του παιχνιδιού κατέληξα να χρησιμοποιώ ένα όπλο περιμένοντας να τελειώσει το μαρτύριο. Επίσης το AI των bots που μας ακολουθούν είναι απαράδεκτο. Όχι μόνο δεν βοηθάνε στην μάχη αλλά αντίθετα μπορούν να μας προκαλέσουν και πρόβλημα με το να το παίζουν Leroy Jenkins και να πρέπει να τους κάνουμε revive στα πιο δύσκολα και ανοιχτά σημεία. Στο ίδιο μήκος κύμματος κινείται και το AI των αντιπάλων. Μην ξαφνιαστείτε αν δείτε αντίπαλα bosses να παγώνουν στη μέση του χάρτη και να τις τρώνε σαν σάκοι του box. Aν κάτι όμως μου άρεσε πραγματικά στο gameplay τότε αυτό θα ήταν το έξυπνο level system που έχει το παιχνίδι – κοινό για το campaign και το multiplayer – καθώς και η εισαγωγή πολλών challenges τις οποίες όταν ολοκληρώνουμε μας ανταμοίβουν με gear boxes. Σκεφτείτε τα σαν τα πακέτα του Mass Effect 3 ή σαν ένα φακελάκι με συλλεκτικές κάρτες. Όταν τα ανοίγουμε μας ανταμοίβουν τυχαία με νέα όπλα και αναβαθμίσεις για τα ήδη υπάρχοντα, μερικά power ups καθώς και νέους χαρακτήρες για το Escalation Mode.
Το Escalation είναι το multiplayer τμήμα του Transformers: Rise of the Dark Spark και πραγματικά ίσως το μόνο στοιχείο για το οποίο αξίζει ο συγκεκριμένος τίτλος. Πρόκειται για ένα τύπο παιχνιδιού Horde, αντίστοιχο με του Gears Of War, στο οποίο 4 παίκτες αντιμετωπίζουν 15 συνεχόμενα κύμματα από αντιπάλους. Μπορούμε να παίξουμε είτε σαν Autobots είτε σαν Decepticons και ανάλογα με το τί θα επιλέξουμε ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αντίπαλο faction. H ευρεία επιλογή χαρακτήρων που έχουμε στην διάθεση μας είναι ενα πλεονέκτημα ενώ χρειάζεται καλή στρατηγική και συνεννοήση μεταξύ των παικτών για να φτάσουμε μέχρι το τέλος. Βέβαια έχει και αυτό τα προβλήματα του καθώς συχνά θα δούμε αντιπάλους να έμφανιζονται από ένα και μοναδικό μέρος – όπως στον χάρτη Obsidian – και αρκετά συχνά αντιμετώπισα θέματα με την σύνδεση, το οποίο όμως ευελπιστώ πως θα λυθεί στο μέλλον.
Σε ότι αφορά το τεχνικό κομμάτι του παιχνιδιού καλό θα ήταν να κρατάμε μικρό καλάθι. Ο ήχος του παιχνιδιού είναι μια μίξη απο εκρήξεις, στεγνά στο άκουσμα όπλα και ανιαρά bass drops. Επίσης προετοιμαστείτε να ακούσετε τις ίδιες ατάκες από τους AI companions ένα εκατομμύριο φορές. Εξίσου αδιάφορα είναι και τα γραφικά του τίτλου. Μιάς και είναι όλο βασισμένο σε μία game engine η οποία ήταν γραμμένη για την προηγούμενη γενια κονσολών, τα visuals δεν θυμίζουν σε τίποτα next-gen.
Εν τέλει, ακόμα και με μία αρκετά συμπαθητική προσθήκη όπως το Escalation Mode, το Transformers: Rise of the Dark Spark αποτυγχάνει παταγωδώς σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. Δεν ξέρω υπό ποιές συνθήκες εκδόθηκε αυτός ο τίτλος όμως σίγουρα δεν προσεγγίζει με τίποτα το επίπεδο που είχαν θέσει τα προηγούμενα παιχνίδια στη σειρά των Transformers. Ελπίζω πως το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν απλά ένα στραβοπάτημα και ότι στο μέλλον θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε έναν τίτλο που να το αξίζει.
Βαθμολογία: 5/10
[fsg_gallery id=”1″]