Tom Clancy's The Division

Έχουν περάσει σχεδόν τρία ολόκληρα χρόνια από την πρώτη φορά που αποκαλύφθηκε το Tom Clancy’s The Division στον gaming κόσμο – στην τότε παρουσίαση της Ε3 2013 για την ακρίβεια – και μετά πολλών καθυστερήσεων, alpha εκδόσεων, beta δοκιμών και αναμονής, έφτασε επιτέλους ο καιρός να πιάσω μια και καλή τον τίτλο στα χέρια μου.

Η αλήθεια είναι πως με το πέρασμα τον χρόνων το hype – δίκοπο μαχαίρι – και η περιέργεια όλο και μεγάλωνε σχετικά με τον τίτλο, και όπως έχει δείξει η ιστορία, όταν ένα παιχνίδι καλείται να κατευνάσει προσδοκίες τέτοιου είδους, τότε η αποδοχή από τον κόσμο είναι το λιγότερο αμφιλεγόμενη. Πώς καταφέρει λοιπόν να σταθεί το Third Person MMO Shooter της Ubisoft Massive απέναντι τόσο στα στάνταρ που το ίδιο έχει θέσει όσο και στα στάνταρ του κόσμου που το αναμένει;

Με το που πατήσουμε play για πρώτη φορά θα μας υποδεχτεί ένα live action βιντεάκι το οποίο είμαι σίγουρος ότι αποτελεί homage στο πρώτο Resident Evil, λόγω και θεματολογίας του σεναρίου αν μην τι άλλο, το οποίο προσπαθεί να μας βάλει λίγο στο πνεύμα του τίτλου. Το σκηνικό λοιπόν μεταφέρεται στην πόλη της Νέας Υόρκης ενός κοντινού, δυστοπικού μέλλοντος η οποία μαστίζεται από έναν τροποποιημένο και πιο ισχυρό τύπο ανεμοβλογιάς, με το όνομα Green Poison κυρίως γιατί μεταφέρεται μέσω των χαρτονομισμάτων. Για να προστατευτεί ο υπόλοιπος πληθυσμός από τον φονικό ιό, το νησί του Manhattan μπαίνει σε καραντίνα, το 90% και βάλε τον κατοίκων πέφτουν θύματα στην ασθένεια, το Central Park μετατρέπεται σε ένα τεράστιο νεκροταφείο – σίγουρα όχι ότι είχε στο μυαλό του ο Olmsted – και επάνω στην ώρα σκάνε μύτη τα τσακάλια της ομάδας Division για να βοηθήσουν την κατάσταση.

Η Division Team αποτελεί μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων τυπάδων στο να αντιδρούν και να διαχειρίζονται τέτοιου είδους καταστάσεις ζωής και θανάτου και προφανώς ο ανώνυμος ήρωάς μας αποτελεί κομμάτι του συγκεκριμένου γκρουπ.

Στην αρχή του παιχνιδιού λοιπόν θα βρεθούμε στο Brooklyn, λίγο πιο έξω από το Manhattan όπου και θα ξεκινήσουμε να βοηθάμε την JTF (Join Task Force), ένα γκρουπ ανθρώπων – ή καλύτερα ότι απέμεινε από τις υπηρεσίες και τους εθελοντές μετά τον ιό, οι οποίοι προσπαθούν να βάλουν την Νέα Υόρκη σε τάξη. Αφού λοιπόν ξεμπερδέψουμε με ένα σχετικά απλό character creation screen, το οποίο για να λέμε και του λόγου το αληθές δεν έχει και πολλές παραμέτρους να πειράξουμε – και επίσης δεν είναι αναστρέψιμες οι επιλογές που κάνουμε οπότε σκεφτείτε τις καλά, θα συνεχίσουμε στην περιοχή του Brooklyn, η οποία αποτελεί και tutorial για το παιχνίδι. Όταν ολοκληρώσουμε τα βασικά, θα μεταφερθούμε downtown στην Νέα Υόρκη στην κεντρική βάση του χάρτη μας την οποία και θα αναβαθμίζουμε συνεχώς κατά την διάρκεια του τίτλου.

Σταδιακά λοιπόν ο παίκτης ξεκινάει από την βάση του και αρχίζει να επεκτείνεται στις περιοχές γύρω από την αυτήν ξεκλειδώνοντας σημεία του χάρτη ανάλογα με το level του. Κάθε περιοχή εμπεριέχει μία ή δύο κύριες αποστολές, και αρκετά encounters που μας δίνουν credits για να αναβαθμίσουμε το κεντρικό μας hub, καθώς και μερικές δευτερεύουσες αποστολές και πολλά, πολλά, πολλά collectibles.

Η άσχημη αλήθεια είναι ότι τα encounters και οι secondary missions είναι ολόιδιες και πανομοιότυπες από την πρώτη μέχρι και την τελευταία αποστολή, αποτελώντας ένα απλό copy paste από περιοχή σε περιοχή, με δυσκολότερους εχθρούς. Έχουμε δηλαδή ακόμα μια κλασική περίπτωση αυτού που αποκαλώ “η κατάρα της Ubisoft” – πανέμορφους και τεράστιους κόσμους με βαρετές και επαναλαμβανόμενες αποστολές τύπου Assassin’s Creed. Από την άλλη πλευρά βέβαια οι κύριες αποστολές έχουν ενδιαφέρον και σωστή δομή, αν και αυτές καταλήγουν στο τέλος να είναι του στυλ “μετακινήσου από το σημείο Α στο σημείο Β σκοτώνοντας εχθρούς διαβαθμισμένης δυσκολίας, μέχρι να φτάσεις στον τελικό της αποστολής”. Το καλό τουλάχιστον είναι ότι το παιχνίδι φροντίζει να σε κάνει matchmaking με άλλους παίκτες οπότε ακόμα και αν ξυπνήσεις στις 4 το πρωί και αποφασίσεις να περάσεις κάποια αποστολή, σχεδόν σίγουρα θα βρείς κόσμο.

Ποιό είναι όμως το κίνητρο για να τερματίσει κάποιος τις κυρίως αποστολές και να μην βουτήξει κατευθείαν στο PvP;

Eh, πέρα από το γεγονός ότι θα είσαι μικρό level και θα σε φάνε όλοι ζωντανό, στο The Division υπάρχει το εξής παράδοξο. Τα abilities που ξεκλειδώνουμε για τον χαρακτήρα μας, δεν εξαρτιούνται από το XP που έχουμε μαζέψει αλλά από το κατά πόσο έχουμε αναβαθμίσει τα τρία wings της βάσης μας. Το κάθε wing αντιστοιχεί και σε μία από τις κατηγορίες των skill που έχουμε στην διάθεση μας, τις Medical (κυρίως healing skills), Security (πιο offensive abilities όπως τα Sticky Bombs πχ) και Technology (defensive δυνατότητες όπως η Riot Shield και το Auto Turret).

Όσο αναβαθμίζουμε το κάθε wing, ξεκλειδώνουμε επίσης διάφορα Skill Modifications με τα οποία μπορούμε να εξοπλίσουμε τις δυνατότητες μας και τα οποία τις αλλάζουν, ανάλογα με το playstyle και το build που θέλουμε να ακολουθήσουμε, καθώς και διάφορα talents (passive abilities) και perks (θα τα αποκαλούσα ‘διευκολύνσεις’, όπως για παράδειγμα +1 slot στο backpack της Dark Zone).

Σε περίπτωση που δεν έχει γίνει ακόμα προφανές, πρώτο μας μέλημα ως παίκτες αποτελεί ως εκ τούτου η πλήρης αναβάθμιση της βάσης μας, έτσι ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα διαθέσιμες όλες τις abilities του παιχνιδιού.

Ακόμα θα πρέπει να αναφέρω ότι οι abilities δεν είναι δεσμευτικές για πάντα, δηλαδή το ότι επιλέξαμε να ξεκλειδώσουμε το smart cover αρχικά δεν σημαίνει και ότι θα το ‘παντρευτούμε’ για το υπόλοιπο του παιχνιδιού. Ο κάθε παίκτης μπορεί να αλλάζει ανά πάσα στιγμή το skill tree του ανάλογα με το τί τον/την βολεύει εκείνη την δεδομένη χρονική περίοδο.

Για παράδειγμα παίζοντας τις αποστολές του παιχνιδιού είναι λογικό να παίζουμε με Smart Cover και First Aid ενώ αν αποφασίσουμε να μπούμε στην Dark Zone, θα γυρίσουμε κάποια από τις δύο abilities σto Pulse. Από αυτήν την άποψη, ο τίτλος είναι αρκετά ελεύθερος και light στα RPG του στοιχεία, όμως θα πρέπει πάντα να έχουμε στο νου μας το equipment του χαρακτήρα μας, το οποίο συμπληρώνει και πολλές φορές μεγεθύνει τις δυνατότητες μας ως Division Agents. Δηλαδή, ναι μεν μπορούμε να αλλάξουμε skills on the go, όμως αν για παράδειγμα το backpack μας δίνει +20% σε ένα διαφορετικό skill τότε θα βρεθούμε σε μειονεκτική θέση.

Μιας και έκανα λόγω για equipment, ας πούμε κάποια πράγματα και για ό,τι αφορά τον εξοπλισμό του παίκτη μας.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή, ο τίτλος μας ανταμείβει με equipment drops είτε όταν σκοτώνουμε εχθρούς, είτε όταν ανοίγουμε chests είτε όταν ολοκληρώνουμε αποστολές. Όσο ανεβαίνουμε level, τόσο ανεβαίνει level και ο εξοπλισμός που πέφτει, ενώ εξίσου ανεβαίνει και η σπανιότητα τους, από Worn (άσπρο), σε Standard (πράσινο), σε Specialized (μπλε), σε Superior (μοβ) και σε τέλος σε High-End (χρυσά). Όσο μεγαλύτερη η σπανιότητα τους, τόσο διαφορετικά, περισσότερα και μεγαλύτερα bonus έχουν. Όλα τα αντικείμενα που κάνουμε equip έχουν και ένα αντίστοιχο gear score το οποίο αθροίζεται μεταξύ όλων των αντικειμένων και δείχνει πάνω κάτω πόσο καλά ντυμένος είναι ο χαρακτήρας μας. Βέβαια δεν θα πρέπει να λαμβάνεται πάντα τοις μετρητοίς, καθώς για παράδειγμα ένα level 32 chest με άσχημα στατιστικά έχει το ίδιο gear score με ένα αντίστοιχο με καλά στατιστικά.

Οπότε το gear score πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από τον παίκτη για να καταλάβει που κυμαίνεται από άποψη εξοπλισμού, αλλά σίγουρα δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό γιατί τότε μπορεί να καταλήξουμε με ότι να ‘ναι gear.

Οπότε, αφού ολοκληρώσουμε τις βασικές αποστολές του παιχνιδιού και ντύσουμε τον χαρακτήρα μας τουλάχιστον με Superior equipment σε αυτό το σημείο, τί απομένει από τον τίτλο για να κρατήσει τον μέσο gamer απασχολημένο με το Division;

Πρώτα από όλα, υπάρχουν καθημερινά τρεις αποστολές, δύο Hard και μια Challenging τις οποίες μπορούμε να παίξουμε και μας ανταμείβουν με αρκετά καλό loot καθώς και phoenix credits, ένα συνάλλαγμα το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αγοράσουμε blueprints με τα οποία μπορούμε να craftάρουμε εξοπλισμό, ή να αγοράσουμε έτοιμο gear από τον vendor στην βάση που πουλάει πιο σπάνια αντικείμενα.

Μάλιστα μετά και το patch 1.1 – στο οποίο θα κάνω συχνές αναφορές από εδώ και στο εξής – οι named elites (τα bosses στο τέλος κάθε αποστολής) ρίχνουν σίγουρα high-end gear, ενώ στο παρελθόν κάναμε αμήν για να μας κάτσει. Φυσικά οι Challenging αποστολές αποτελούν και τις δυσκολότερες απαιτώντας τουλάχιστον τέσσερα άτομα για να τις καθαρίσουν σε ένα λογικό χρονικό πλαίσιο, έκτος και αν οι παίκτες είναι πολύ καλά equiped και έχουν μάθει την αποστολή, με αποτέλεσμα ο χρόνος να μειώνεται κατακόρυφα. Στην περίπτωση που κάποιος τώρα “τριαντάρησε”, αυτές αποτελούν τον καλύτερο και πιο γρήγορο τρόπο να μαζέψει gear όμως θα πρέπει να κάνει τον σταυρό του να τον κάνει το παιχνίδι matchmake με τέτοιους παίκτες. Ακόμη, πέρα από τις daily challenges η Massive εισήγαγε με το τελευταίο patch 3 καθημερινά και 1 εβδομαδιαίο quest, τα οποία βοηθάνε τον παίκτη να μαζέψει phoenix credits και materials (Fabric, Weapon Parts, Tools, Electronics), καθώς και το Incursion Mode, μια αποστολή η οποία απαιτεί υψηλό gear score για να την παίξεις και αποτελεί ένα είδος Horde Mode, το οποίο σε ανταμείβει με κομμάτια από συγκεκριμένα gear sets, τα οποία επίσης μπήκαν στον τίτλο με το patch 1.1. Tα set αυτά, έχουν προωθούν κάποιους συγκεκριμένους τρόπους παιχνιδιού και ελπίζω να κουνήσουν λίγο την meta, η οποία αυτήν την ώρα βασίζεται μόνο στο DPS build, αν και μόνο ο χρόνος θα δείξει.

Προφανώς και όταν μιλάμε για end-game δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την διαβόητη – ή κακόφημη ανάλογα πως το βλέπει κανείς – Dark Zone, η οποία από πλευράς ιστορίας, αποτελεί το σημείο από το οποίο ξεκίνησε ο ιός και την οποία προσπάθησαν να κλείσουν οι αρχές μετά το ξέσπασμά του. Έτσι, γεωγραφικά τοποθετείται στο κέντρο του χάρτη και αποτελεί μια περιοχή κλειστή στην οποία μπορείς να μπεις μόνο μέσα από συγκεκριμένα σημεία (checkpoints) καθώς και από κάποια δευτερεύοντα από τα οποία όμως δεν μπορείς να βγεις. Και μόλις βρεθείς μέσα… Καλή τύχη!

Η Dark Zone χωρίζεται σε έξι κομμάτια, από το DZ01 μέχρι και το DZ06 και στα οποία τα mobs που συναντάμε έχουν διαβαθμιζόμενη δυσκολία, από level 30 μέχρι και level 32 και ρίχνουν αντίστοιχα καλύτερα drops όσο ανεβαίνουμε βαθμίδες. Ουσιαστικά στόχος μας είναι να φαρμάρουμε αυτά τα mobs και τους named elites και αφού μαζέψουμε 9 αντικείμενα, κατευθυνόμαστε σε ένα από τα διάφορα extraction points του χάρτη όπου και καλούμε ένα ελικόπτερα για να έρθει να πάρει τα αντικείμενα έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε.

Αυτός ο μηχανισμός προφανώς έχει ως σκοπό να δημιουργηθούν αυτά τα σημεία στα οποία οι παίκτες μαζεύονται σε ένα σημείο είτε για να κάνουν extract τα αντικείμενα τους ήσυχα και ωραία, είτε για να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον και να του κλέψουν το loot. Ακριβώς την ίδια λογική έχει και το σύστημα των supply drops που έχει εισηχθεί με το τελευταίο patch, όμως στην προκειμένη περίπτωση τα drops δεν αξίζουν τον κόπο. Φυσικά όταν ένας agent σκοτώνει κάποιον άλλον τότε γίνεται rogue, η τοποθεσία του εμφανίζεται σε όλους τους ενεργούς agent στον χάρτη και οι υπόλοιποι μη rogue agents έχουν ένα κίνητρο για να τον σκοτώσουν, καθώς δίνει Dark Zone XP.

Όταν ένας rogue σκοτώσει πολλούς agents τότε μπαίνει σε manhuntmode και πρέπει να επιβιώσει για πέντε λεπτά και αν τα καταφέρει τότε ανταμείβεται με πάρα πολύ XP. Για όσους αναρωτιούνται γιατί το XP παίζει σημαντικό ρόλο, θα πρέπει να διευκρινίσω ότι στην Dark Zone ο παίκτης αποκτά ένα διαφορετικό level το οποίο όμως δεν είναι στατικό αλλά ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τα kills και τα deaths που κάνουμε.

Το μεγαλύτερο level μας δίνει πρόσβαση σε ξεχωριστούς vendors οι οποίοι πουλάνε blueprints και high end αντικείμενα τα οποία βρίσκεις μόνο μέσα στην dark zone και πολλές φορές αποτελούν το καλύτερο gear μέσα στο παιχνίδι. Οπότε ο παίκτης έχει κίνητρο να κυνηγήσει το μεγαλύτερο level όμως πλέον όσο ανεβαίνει level και κατ’ επέκταση gear score, αφού έχει πρόσβαση σε καλύτερο gear, το παιχνίδι τον βάζει σε ένα δεύτερο bracket με όσους παίκτες έχουν gear score 160 και παραπάνω. Προσωπικά βέβαια θεωρώ πως τα δύο brackets δεν αρκούν, και θα ήθελα να δω περισσότερο διαχωρισμό των παικτών, έτσι ώστε η Dark Zone να είναι ένας πιο δίκαιος χώρος, αλλά είναι τουλάχιστον ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.