Tom Clancy's Ghost Recon: Wildlands

To Ghost Recon: Wildlands με άφησε κάπως ανικανοποίητο – ήταν ένας τίτλος από τον οποίο σίγουρα δεν έμεινα τελείως απογοητευμένος, ωστόσο περίμενα το κάτι παραπάνω. Το Narco Road, το πρώτο DLC για το παιχνίδι, ήταν η πρώτη ευκαιρία της Ubisoft να διορθώσει τα σημεία του τίτλου στα οποία αυτός υστερούσε ή τουλάχιστον να μας παρουσιάσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του πως θα ήθελε να είναι ιδανικά το παιχνίδι.

Το Narco Road επιλέγει να ακολουθήσει ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο διαφοροποιείται σε ένα μεγάλο βαθμό από τα κομμάτια του gameplay που έθεσε το full game. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από πλευράς ιστορίας αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός πράκτορα, η ιστορία του οποίου λογικά τρέχει παράλληλα με την ιστορία των 4 πρωταγωνιστών μας και στον οποίο ανατίθεται η αποστολή να εισχωρήσει ως μυστικός πράκτορας μέσα σε διάφορα cartel με τελικό στόχο τον “El Invisibible”, το τοπικό δηλαδή αφεντικό.

Αυτό από την μια πλευρά έχει ως αποτέλεσμα να αποκτήσουμε περίεργους συμμάχους, όπως για παράδειγμα το καρτέλ της Santa Blanca. Από την άλλη, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε καινούριο χαρακτήρα με αποτέλεσμα όλα τα όπλα που έχουμε ξεκλειδώσει και η πρόοδος που έχουμε σημειώσει στο κυρίως παιχνίδι να έχουν πλέον χαθεί. Βέβαια, η ομάδα ανάπτυξης έχει κάνει και αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο μαζεύουμε πόντους για να κάνουμε level up τα skills μας, αφού πλέον τους αποκτούμε μόνο από τα διάφορα κουτιά που βρίσκουμε στον χάρτη και μάλιστα σε μεγαλύτερες ποσότητες. Ευτυχώς το αχρείαστο και βαρετό κυνηγητό των convoys έχει πια αφαιρεθεί.

Θεματικά, το Narco Road αλλάζει ριζικά κατεύθυνση από τον κυρίως τίτλο, αφού δίνει μεγάλη έμφαση στην οδήγηση και για την ακρίβεια στην καγκούρικη πλευρά της όλης φάσης. Έχουμε να κάνουμε με ένα συνδυασμό παλιού καλού 2004 και εποχής Need for Speed Underground  με vloggers του σήμερα τύπου Casey Neistat με τυπικά σλόγκαν του στυλ “live your life to the max™”. Σαν να έχουμε παντρέψει τα Hot Wheels με το Red Bull ένα πράγμα. Χρωματικά, αυτή η αίσθηση εντείνεται περισσότερο καθώς όλα έχουν αποκτήσει ένα fluo χρώμα. Σαν το 12χρόνο παιδί που μόλις ανακάλυψε το stabilo να βγήκε μέσα από τους developers και να υπογράμμισε όλα τα αμάξια που βρήκε στο διάβα του.

Ξεκάθαρη έμφαση δίνεται πλέον στο θέαμα, αφού οι buchon που πρέπει να εντυπωσιάσεις για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, είναι ξεκάθαρα adrenaline junkies, με αποτέλεσμα τόσο οι κύριες όσο και οι δευτερεύουσες αποστολές να έχουν ένα ξεκάθαρο χαρακτήρα δράσης. Πιο συγκεκριμένα καλούμαστε ως παίκτες να κάνουμε διάφορα ζογκλερικά και stunts καβάλα σε παντός είδους monster trucks, αεροπλάνα και διθέσια που στάζουν nitro μέχρι και από το καντράν με σκοπό να ανεβάσουμε τους followers μας για να ξεκλειδώσουμε την επόμενη περιοχή και την επόμενη main mission.  

Τα παραπάνω δεν είναι απαραίτητα κακά στοιχεία, ίσα ίσα που έχουν μια ξεκάθαρη δόση ειρωνείας και κριτικής προς την συγκεκριμένη κουλτούρα που με βρίσκουν σύμφωνο. Είναι όμως στοιχεία που θεωρώ ότι δεν ανήκουν, ούτε στην εικόνα ενός τίτλου Ghost Recon, ούτε στο αυστηρά tactical shooter genre από το οποίο το Wildlands ήταν ούτως η άλλως ένα βήμα πιο μακρυά.

Βέβαια για να μην είμαι εντελώς άδικος θα πρέπει να αναφέρω πως αρκετά από αυτά τα secondary missions είχαν πολύ ενδιαφέρον. Μερικά, όπως η αποστολή που ψεκάζεις με το αεροπλάνο είχαν μια ξεκάθαρη απαίτηση για λίγο παραπάνω skill ενώ άλλα όπως το lost car σε βάζουν σε μια διαδικασία να σκεφτείς, πράγμα το οποίο έλειπε από το κυρίως παιχνίδι.

Σε αυτό συμβάλει και το γεγονός ότι – τουλάχιστον στο single player – λείπουν οι υπόλοιποι τρεις παίκτες που σε συνόδευαν σε όλη την διάρκεια του full game, δεν έχουμε δηλαδή πλέον μαζί μας το squad μας. Αυτομάτως το παιχνίδι γίνεται πιο δύσκολο αφού δεν μπορούμε πλέον να καταφύγουμε σε run n’ gun λύσεις αν βαρεθούμε πολύ περιμένοντας από τα bots να μας σηκώσουν αν πέσουμε. Είμαστε πλέον μόνοι μας και αυτό μας αναγκάζει να σκεφτούμε πολύ περισσότερο την τακτική που θα ακολουθήσουμε για να κάνουμε infiltrate κάποια βάση, μιας και θάνατος σημαίνει κατευθείαν και restart από κάποιο checkpoint που βρίσκεται πολύ πολύ πίσω.