Titanfall II

Το Titanfall 2 είναι από τα games που περιμέναμε, ειδικά στην Κοινότητα του Xbox που είχε το προνόμιο της αποκλειστικότητας για το πρώτο μέρος της σειράς πριν 2 χρόνια.

Αυτό που νομίζω κανείς δεν περίμενε (και ίσως θέλω να συμπεριλάβω και τους developers εδώ) είναι ότι όχι μόνο δε θα βγει Μάρτιο και θα πέσει στο χάος πριν τα Χριστούγεννα, αλλά θα ‘χωθεί’ μια βδομάδα μετά το Battlefield και μια πριν το νέο Call of Duty.

Ξεπερνώντας το ‘ΓΙΑΤΙ’ που θα ήθελα κάποια στιγμή να μας απαντήσει η Electronic Arts, αυτό σημαίνει ότι παρά το πολλά καλά του παιχνιδιού, την υποστήριξη με δωρεάν DLC, το νέο campaign κτλ, δυστυχώς το παιχνίδι δεν είχε τον αντίκτυπο που θα… του άξιζε. Και δεδομένου ότι είναι στο μεγαλύτερο βαθμό μια multiplayer κυκλοφορία, είχε να ανταγωνιστεί για τον online χρόνο μας (αλλά και το πορτοφόλι μας) με μια σειρά τίτλων, συμπεριλαμβανομένων των δύο που προανέφερα.

Μετά από βδομάδες, λοιπόν, που ΟΛΟΙ όσοι το είχαν παίξει έλεγαν τα καλυτερότερα για το νέο campaign (single player) που έχει συμπεριληφθεί στο παιχνίδι, αποφάσισα να το δοκιμάσω. Είχα απολαύσει το Titanfall στο Xbox One όταν κυκλοφόρησε, ακόμα και χωρίς campaign, και με δεδομένο ότι αποτελεί περισσότερο multiplayer τίτλο, οι προσδοκίες μου ήταν αρκετά χαμηλά.

Μέγα λάθος.

Δεν ξέρω από πού εμπνεύστηκε η Respawn, αλλά το Campaign είναι άνετα η απρόσμενη έκπληξη της χρονιάς για εμένα. Πυκνογραμμένο, καλογραμμένο και με αρκετά στοιχεία που το κάνουν ένα από τα πιο ‘φρέσκα’ games των τελευταίων μηνών, καταφέρνει να τα συνδυάσει όλα: γρήγορη FPS δράση, εναλλαγή μεταξύ ‘πιλότου’ (κλασικό FPS) και Titan με τρόπο που απλά ‘βγάζει νόημα’ – κρατώντας παράλληλα τα δύο σε ισορροπία, μεγάλες, χαώδεις μάχες με τις στιγμές σχεδόν-parkour στην πίστα και μια ιστορία που σε κρατάει.

Σε ένα κόσμο που θυμίζει αναπόφευκτα Avatar, τόσο με τα χρώματά του, όσο και με τα περιβάλλοντα και ό,τι ζωντανό (ή και μη) υπάρχει, ο πιλότος τη μοίρα του οποίου παίρνουμε – κυριολεκτικά – στα χέρια μας, αλλά και ο Titan του, βρίσκονται ξαφνικά συνοδοιπόροι, σχεδόν από ένα παιχνίδι της μοίρας, και καλούνται να συνεργαστούν.

Η ιεραρχία και η επιδίωξη ενός στρατιωτικού στόχου, μέσα από την αρκετά έντονη προσωπικότητα του Cooper, του πιλότου μας, αλλά και τις αντίστοιχα έξυπνες, αστείες πολλές φορές για την απλοϊκότητα και την μηχανικότητά τους, απαντήσεις του Titan, πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε μια ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο ηρώων, που ξεπερνά κατά πολύ αντίστοιχες εμπειρίες που είχα στο παρελθόν με gaming χαρακτήρες.

Πολύ γρήγορα, μετατρέπεται σε κάτι που θα χαρακτήριζα ό,τι πιο κοντά θα μπορούσαμε να έχουμε σε φιλία ανάμεσα σε έναν στρατιώτη και το ρομπότ του, και προσωπικά κατάφερε να με κάνει να θέλω να δω πώς θα εξελιχθεί και πώς η μοίρα του ενός τελικά θα αλλάξει ή θα καθορίσει τη μοίρα του άλλου, σε έναν κόσμο που τόσο ο Titan όσο και ο Pilot βρίσκονται συνεχώς σε κίνδυνο, και με μια άκρως επικίνδυνη αποστολή στα χέρια τους.

Το Campaign είναι σχετικά σύντομο, σε περίπου 7 με 8 ώρες μπορεί κάποιος να το τελειώσει και να έχει μαζέψει και αρκετά από τα συλλεκτικά αντικείμενα του παιχνιδιού. Δεν κάνει πουθενά κοιλιά, αντίθετα σε μερικά σημεία ανατρέπει τελείως το πώς τρέχει το παιχνίδι και τι καλούμαστε να κάνουμε. Χωρίς να δώσω παραπάνω λεπτομέρειες, από τη στιγμή και για όσο μπορούμε να πειράξουμε το χρόνο, το παιχνίδι είναι ό,τι καλύτερο και πιο έξυπνο έχω δει σε αυτό τον τομέα μέχρι σήμερα. Απρόσμενη έκπληξη – check. Αν και γενικά δε θα έχει πολλές μεγάλες ανατροπές, και σε ένα βαθμό είναι προβλέψιμη, η ιστορία του Titanfall 2 είναι άνετα μια από αυτές που απλά ‘αξίζει να τη δεις’.

Οι μηχανισμοί παραμένουν παρόμοιοι με αυτούς του πρώτου Titanfall, που για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να το παίξουν μέχρι τώρα αποτελούνται από γρήγορους, εξαιρετικά ευέλικτους πιλότους σε προοπτική πρώτου προσώπου, που αναλαμβάνουν να χειριστούν μεγάλα, βαριά (ενίοτε ευέλικτα) mech που ονομάζονται Τιτάνες – Titans. Pilot versus Pilot είναι κλασικό, γρήγορο FPS, Titan vs Titan είναι μάχη μεταξύ mech όπως θα την φανταζόσασταν, ενώ Pilot vs Titan έχει νομίζω την περισσότερη πλάκα, καθώς αν και ο πιλότος μπορεί να ‘κατεβάσει’ Τιτάνα, αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο είναι, καθώς απαιτεί πραγματικά πολλά skill – και λίιιιιιιιιιγη τύχη.