The Turing Test

 

Το έτος 1950 ο Άγγλος μαθηματικός Alan Turing – ο πατέρας του ηλεκτρονικού υπολογιστή – θα προτείνει σε ένα από τα δημοσιευμένα άρθρα του ένα απλό τεστ ξεκινώντας με τα παρακάτω λόγια: “Προτείνω να σκεφτείτε την εξής ερώτηση – μπορούν οι μηχανές να σκεφτούν;” Όντας δεκαετίες μπροστά από την εποχή του, ο Alan Turing οραματιζόταν ένα μέλλον στο οποίο οι υπολογιστές θα μπορούσαν να ξεγελάσουν έναν παρατηρητή, έτσι ώστε αυτός να μην καταλαβαίνει αν επικοινωνεί με έναν άνθρωπο ή με μια μηχανή. Όλα αυτά τον καιρό που ο υπολογιστής ENIAC είχε βάρος 27 τόνους και 30m μήκος.

 

Επάνω στους οραματισμούς του Turing – και το τεστ που μετέπειτα θα έμενε γνωστό στην ιστορία ως ‘The Turing Test’ – πάτησαν πολλοί, για να βασίσουν τις δικές τους θεωρίες, να κάνουν κριτική, να γράψουν κόσμους και ιστορίες σε δυστοπικά μέλλοντα. Άθελά του λοιπόν ο Άγγλος μαθηματικός έγινε ένας από τους λίγους ανθρώπους που άσκησαν τόσο μεγάλη επιρροή στην σημερινή κοινωνία και κουλτούρα.

 

Εμπνευσμένη και επηρεασμένη λοιπόν από το έργο του Turing, η Bulkhead Interactive μας παραδίδει το ‘The Turing Test’, ένα παιχνίδι γρίφων το οποίο “παντρεύει” λίγο από φιλοσοφία και λίγο από science fiction, για να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αν το όλο σκηνικό ακούγεται γνώριμο, τότε είναι πολύ πιθανό να έχετε παίξει τον προηγούμενο τίτλο της ομάδας, το ‘Pneuma: Breath of Life’, το οποίο ήταν και ένα φεγγάρι δωρεάν με τα Games with Gold.

 

Στο παιχνίδι θα πάρουμε τον έλεγχο της Ava Turing – δεν ξέρω αν έχει καμιά συγγένεια η δεσποινίς – η οποία ξυπνάει από κρυογονική στάση το 2250 σε έναν από τους δορυφόρους του πλανήτη Δία, την Ευρώπη. Η πρώτη φωνή που θα ακούσει είναι ο HAL 9000 από το 2001: Space Odyssey, ο Τom, το φιλικό ΑΙ του σκάφους το οποίο και μας ενημερώνει πως κάτι πήγε στραβά με το πλήρωμα που βρίσκεται επάνω στην επιφάνεια του δορυφόρου και πως πρέπει να κατέβουμε να ερευνήσουμε.

Αφού λοιπόν πάρουμε το όπλο μας – με το οποίο θα κάνουμε και την περισσότερη δουλειά στο παιχνίδι – και το μικρό μας σκάφος και κατεβούμε στη βάση, συνειδητοποιούμε πως όλο το κτήριο έχει αλλάξει και κάθε δωμάτιο έχει μετατραπεί σε μία σειρά από Turing Tests τα οποία και πρέπει να λύσουμε για να προχωρήσουμε και να βρούμε τι απέγινε τελικά το υπόλοιπο πλήρωμα της αποστολής.

Αυτό που λατρεύω σε αυτόν τον τίτλο είναι ότι δεν σου χαρίζει τίποτα από μόνος του. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει tutorial για το τι πρέπει να κάνεις, ποιος είναι ο χειρισμός, ποια είναι η λογική με την οποία λύνεις τους γρίφους – τίποτα. Όλα ξεκινούν με τρόπο απλό και εξελίσσονται αβίαστα και οργανικά με το παιχνίδι να σου παρουσιάζει ένα μηχανισμό και μετά να σε καλεί να σκεφτείς λίγο πιο “έξω από το κουτί” και να τον χρησιμοποιήσεις σε πιο περίπλοκες καταστάσεις.

Για παράδειγμα το πρώτο παζλ ζητάει από εσένα απλά να σηκώσεις ένα κουτί ενέργειας και να το τοποθετήσεις στην πόρτα για να ανοίξει. Το δεύτερο σου ζητάει να σηκώσεις με το όπλο σου μια μπάλα ενέργειας και να την στείλεις στην πόρτα για να ανοίξει. Το τρίτο δωμάτιο συνδυάζει αυτές τις δύο κινήσεις που μόλις έμαθες και σε βάζει να παιδευτείς λίγο περισσότερο για το πώς θα περάσεις την τρίτη πόρτα.

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι πάντα οι ίδιοι και απλοί. Ένα δωμάτιο με δύο πόρτες – μια είσοδος και μια έξοδος – και εμείς προσπαθούμε να φτάσουμε από τη μια άκρη στην άλλη. Όσο πιο βαθιά προχωράμε στα 70 συνολικά δωμάτια του τίτλου, τόσο περισσότεροι μηχανισμοί εισάγονται, όπως για παράδειγμα διαφορετικού είδους σφαίρες ενέργειας, ρεύματα που κυκλοφορούν στον αέρα, τηλεκατευθυνόμενα ρομποτάκια, κάμερες, ιμάντες και μοχλοί είναι λίγα από τα πράγματα που θα κληθούμε να χρησιμοποιήσουμε για να φτάσουμε στην αντίπερα όχθη.

Αν και πάντα στο τέλος κάθε δωματίου κρύβεται ένα σπαστικό loading screen, το οποίο είναι ίσως και το μόνο αρνητικό σημείο του παιχνιδιού.