The Evil Within 2

Θα επέλεγες να βιώσεις τους χειρότερούς σου εφιάλτες;

…και πάνω που είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου για τα 3rd person survival horror, εμφανίζεται το Evil Within 2 για να με κάνει να αναθεωρήσω όσα σκεφτόμουν για το είδος.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, τα 3ου προσώπου survival horror είχαν πάρει την κάτω βόλτα. Τίτλοι όπως τα Resident Evil και Silent Hill (θέλω να βάλω και το Dino Crisis μέσα, αφήστε με!) έχουν είτε εξαφανιστεί ή αλλάξει χαρακτήρα/ύφος. Η τάση που ακολουθείται είναι είτε 3ου προσώπου «πίου πίου» με φονικά όπλα και πλεόνασμα πυρομαχικών, είτε 1ου προσώπου survival horror/walking simulator. Και δεν αντιλέγω, η δεύτερη κατηγορία έχει δώσει κάποιους ιδιαίτερα αξιόλογους τίτλους οι οποίοι κάνουν καλά αυτό που κάνουν.

Όμως κάποιοι είμαστε νοσταλγοί εκείνης της παλιάς εποχής και αυτών των κλασσικών cult 3rd person survival horror τίτλων που προανέφερα παραπάνω (και αρκετών που δεν ανέφερα). Οι 3rd person “survival horror” τίτλοι των τελευταίων ετών ή δε θα ήταν survival ή δε θα ήταν horror. Κάπου σίγουρα χώλαιναν…

Ακόμα και το πρώτο Evil Within, μια μετα-Resi προσπάθεια του Shinji Mikami να επαναφέρει το είδος στις παλαιότερες δόξες του, αν και φιλότιμη, δεν ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Ήταν όμως μια εισαγωγή για αν μας φέρει το 2ο μέρος της σειράς (;) το οποίο προσωπικά βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Στο Evil Within 2, o Mikami όχι μόνο μας δείχνει ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα άριστο ατμοσφαιρικά παιχνίδι, με όλη την έννοια του όρου, αλλά μπορεί να παντρέψει πληθώρα στοιχείων που είχαμε λατρέψει στα κλασσικά survival horror παιχνίδια με σύγχρονους μηχανισμούς.

Παρ’ ότι το σενάριο παίζει (τουλάχιστον για εμένα προσωπικά) μεγάλο ρόλο σε τέτοιου είδους παιχνίδια, αυτή τη φορά δε θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό καθώς θεωρώ πως είναι love it or hate it. Η ιστορία του Evil Within 2 συνεχίζει την ιστορία απο το πρώτο παιχνίδι, 3 χρόνια αργότερα. Για να είμαι ειλικρινής ένας απο τους λόγους που «με χάλασε» το πρώτο Evil Within ήταν επειδή η παρουσίαση του σεναρίου δεν ήταν πολύ καλή και δεν είχε ιδιαίτερη συνοχή με τα γεγονότα που βίωνες σαν παίκτης. Κάπου χανόταν η μπάλα και αδυνατούσες να καταλάβεις τί συμβαίνει και γιατί – μέχρι το φινάλε, που και πάλι άφηνε αρκετά αναπάντητα ερωτήματα. Ευτυχώς όμως το 2ο μέρος σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του τι συμβαίνει (ακόμα και αν δεν έχετε παίξει το πρώτο θα καταλάβετε αρκετά πράγματα, αν και δε το συνιστώ) και ποιό είναι το background story.

Ο τρόπος με τον οποίο «συνεχίζεται» το σενάριο δεν είναι καθόλου συμπαγής, καθώς ενώ στο πρώτο σου έχει δοθεί η αίσθηση ότι όλα είναι τυχαία γεγονότα (wrong place, wrong time) το δεύτερο θα τεστάρει αρκετά την άποψή σας για τις συμπτώσεις και τα κλισέ. Και ενώ αν εξαιρέσουμε το πως αυτά τα 2 φαίνεται να συνδέονται το παιχνίδι έχει ένα αρκετά ενδιαφέρον και original story, συχνά δίνει την αίσθηση ότι προσπαθεί να εντυπωσιάσει με το πως εξελίσσεται και να πάει ένα βήμα παραπέρα, καταφέρνοντας όμως να γίνει περίπλοκο και βαρύ. Κάπως σα να προσπαθείς να συνδυάσεις διάφορα ενδιαφέροντα-ωραία πράγματα που όμως δε «παντρεύονται» απαραίτητα μεταξύ τους.
Δε θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρεις για να μη χαλάσω τη μαγεία να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας, άλλωστε όπως είπα είναι στην υποκειμενική ευχέρεια του καθενός αν θα του φανεί καλό ή όχι.

Η ατμόσφαιρα και η όλη εικαστική απόδοση του παιχνιδιού είναι εκπληκτική (με τον οπτικοτεχνικό τομέα να συμβάλει αρκετά σε αυτό). Η ιδιαίτερα μεγάλη διάρκεια ενός τέτοιου τίτλου θα μπορούσε να το κάνει κουραστικό, όμως οι διαρκείς εναλλαγές σε περιβάλλοντα τα οποία αποδίδονται άριστα κατά την άποψή μου, καθιστούν το παιχνίδι ιδιαίτερα ελκυστικό. Και φυσικά δε γίνεται ατμόσφαιρα χωρίς το σωστό ήχο ο οποίος έχει πολύ καλές εναλλαγές αναλόγως με το περιβάλλον και τη στιγμή και ενισχύει πολύ την όλη εμπειρία. Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι Horror, κυρίως απο ψυχολογικής άποψης. Σαφώς δε συναγωνίζεται παιχνίδια που στοχεύουν καθαρά στον τρόμο, προσωπικά όμως βίωσα μερικά jump scares αλλά και αρκετές άβολες ψυχολογικά στιγμές. Συνιστώ αν είστε βετεράνοι ή και γενικώς fan των survival horror παιχνιδιών να το δοκιμάστετε απευθείας στην nightmare δυσκολία καθώς ενισχύει πολύ την όλη εμπειρία, χωρίς να γίνεται unplayable.

Φυσικά, όπως προείπα ο τίτλος είναι survival. Αυτό σημαίνει ότι τα όπλα είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού και θα πρέπει να είστε προσεκτικοί με τη χρήση τους αναλόγως με τον εχθρό και τις συνθήκες. Τα πυρομαχικά και οι υπόλοιπες προμήθειες είναι μετρημένες και θα πρέπει εκτός από το σωστό όπλο να κάνετε χρήση και διαφόρων stealth μηχανισμών για να εξασφαλίσετε την επιβίωσή σας.

Πέραν τον πυρομαχικών που βρίσκεται μπορείτε να κατασκευάσετε τα πυρομαχικά που επιθυμείτε – σας χρειάζονται και να αναβαθμίσετε τα είδη όπλων που σας βολεύουν καλύτερα βρίσκοντας τα απαραίτητα υλικά. Επίσης, όπως και στο πρώτο παιχνίδι μπορείτε μαζεύοντας το κλασσικό green gel να αναβαθμίσετε το χαρακτήρα σας κάνοντάς τον δυνατότερο σε διάφορα χαρακτηριστικά και να αποκτήσετε νέες χρήσιμες δυνατότητες.

Ο τίτλος ακολουθεί μια free roam νοοτροπία και ενώ το μοντέλο είναι να έχετε συγκεκριμένο objective για να προχωράτε το story, υπάρχουν και διάφορα secondary objectives καθώς και διάφορα άλλα mini-events που μπορείτε να ανακαλύψετε αν το επιθυμείτε. Συχνά μάλιστα όλα τα μη υποχρεωτικά objectives έχουν και κάποιο όφελος-reward, οπότε το παιχνίδι γρήγορα μετατρέπεται σε ένα διασκεδαστικό treasure hunt με το οποίο μπορείτε να γεμίσετε αρκετές ώρες. Πάραν αυτού υπάρχουν και mini games τα οποία αν φτάσετε συγκεκριμένα milestones σας δίνουν (κλιμακωτά) ιδιαίτερα χρήσιμες αμοιβές.
Οι εχθροί εξελίσσονται – αναβαθμίζονται σταδιακά με την πάροδο του παιχνιδιού, κάνοντάς το διαρκώς πιο ανταγωνιστικό.