Για τους περισσότερους από εμάς η λέξη θάλασσα ισοδυναμεί με διακοπές, παραλίες μπάνια, καταδύσεις με μάσκα κ.α. Πόσοι από εμάς όμως θα αισθανόμασταν άνετα να κολυμπήσουμε στη μέση του ωκεανού, πόσο μάλλον να επιβιώσουμε, με το πιο τρομακτικό χαρακτηριστικό να είναι πως κάτω από τα 5 περίπου μέτρα δε βλέπουμε τίποτα.
Και φυσικά η έλλειψη ορατότητας κάνει την χλωρίδα και την πανίδα της θάλασσας να φαντάζει ακόμα πιο επικίνδυνη.
Γύρω από αυτή τη φοβία περιστρέφεται και το Subnautica της Unknown Worlds Entertainment, ένας survival adventure horror τίτλος έξω από την πεπατημένη.
Το Subnautica είναι ένα indie adventure διαμάντι από τα λίγα. Το gameplay και το story ντύνουν τέλεια το περιβάλλον του τίτλου, ενώ ο φόβος που μπορεί να προκαλέσει, ειδικά σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη, είναι αρκετά δυνατός – αλλά διασκεδαστικός (χωρίς φτηνά jumpscares). Τέλος πρέπει να πω ότι η δουλειά που έγινε πίσω από τον ηχητικό τομέα του τίτλου είναι ισάξια μεγάλων ΑΑΑ τίτλων της βιομηχανίας, ενώ αρκετούς εύκολα τους ξεπερνάει.
Βρισκόμαστε χρονικά στον 22ο αιώνα περίπου όπου τα διαστρικά ταξίδια και οι εποικίσεις άλλων πλανητών είναι πραγματικότητα. O παίκτης βρίσκεται εντός του διαστημοπλοίου Aurora, της Alterra, μιας διαπλανητικής εταιρείας μεταφορών και εποίκησης.
Στόχος του διαστημοπλοίου είναι να χτίσει μια κατασκευή σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη 4645Β.
Ωστόσο φτάνοντας στον πλανήτη, μια δέσμη ενέργειας χτυπάει το διαστημόπλοιο με αποτέλεσμα να «προσεδαφιστεί» ανώμαλα στην επιφάνειά του, και για την ακρίβεια να προσθαλασσωθεί σε ένα σημείο της απέραντης θάλασσας που καλύπτει τον πλανήτη. Ο παίκτης προλαβαίνει να αποφύγει την βίαιη σύγκρουση μπαίνοντας σε μια από τις ακάτους διαφυγής, ωστόσο τώρα καλείται να επιβιώσει τους (όποιους) κινδύνους κρύβει ο πλανήτης, περιτριγυρισμένος μόνο από νερό, αλλά και να βρει έναν τρόπο να διαφύγει από τον πλανήτη.
Το Subnautica μπορεί να φαντάζει ως άλλος ένας survival τίτλος, όπου ο παίκτης θα πρέπει να φροντίσει να μην πεθάνει από πείνα ή δίψα, να κατασκευάσει ένα κατάλυμα/βάση και να φτιάξει διάφορα αντικείμενα που θα τον βοηθήσουν στο να επιβιώσει.
Ωστόσο η μαγεία του τίτλου είναι ο βυθός του Subnautica. Αρχικά ο παίκτης θα βρεθεί σε ένα ρηχό σημείο του χάρτη όπου γρήγορα θα μπορέσει να συλλέξει βασικές πρώτες ύλες για κατασκευή αρχικών εργαλείων, τροφή και νερό. Η πανίδα αποτελείται από μικρά ψαράκια τα οποία μπορεί και να συλλέξει, ενώ απειλητικό είναι μόνο ένα είδος, το οποίο δεν αποτελεί και κάποιο σοβαρό κίνδυνο.
Σύντομα όμως θα πρέπει να αρχίσει να εξερευνά και άλλα σημεία του χάρτη και να κατέβει σε μεγαλύτερο βάθος. Αυτό θα γίνει με τη βοήθεια οχημάτων-υποβρυχίων που μπορεί να κατασκευάσει, αλλά και με την βελτίωση του εξοπλισμού κατάδυσής του.
Όσο ξεμακραίνει ο παίκτης από το αρχικό σημείο, τόσο σε βάθος όσο και σε μήκος τα πράγματα γίνονται πιο επικίνδυνα, με τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη να μην είναι και τόσο φιλικά.
Ο χάρτης του Subnautica χωρίζεται σε διαφορετικά μικρο-οικοσυστήματα τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους σε βιοποικιλότητα, ενώ κάθε ένα από αυτά έχει διαφορετικά μεταλλεύματα για εξόρυξη, τα οποία είναι απαραίτητα για τις μετέπειτα αναγκαίες κατασκευές που θα κάνει ο παίκτης.
Ο τρόπος που έχει σχεδιαστεί κάθε οικοσύστημα προσδίδουν λίγο ακόμα στο συνολικό αίσθημα του φόβου που θέλει να δημιουργήσει το παιχνίδι.
Από τα φωτεινά πρώτα μέτρα βάθους, περνάμε στο όλο και εντονότερο σκοτάδι, ειδικά από τα 200 μέτρα και κάτω. Εκεί κρύβονται αρκετά πλάσματα που δεν τους αρέσουν οι επισκέπτες, καρχαριοειδή, χέλια με τεράστια σαγόνια που επιτίθενται με την παραμικρή πρόκληση, αλλά και τεράστια πλάσματα σαν καβούρια που εκπέμπουν emp είναι λίγα μόνο από τα είδη που αδημονούν να κάνουν τον παίκτη μια μπουκιά.
Το story του Subnautica επίσης εκτυλίσσεται αρκετά όμορφα, χωρίς να περιορίζει τον παίκτη.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα φτάνουν μηνύματα μέσω του ασυρμάτου του παίκτη από άλλους επιζήσαντες της συντριβής, αφήνοντας στοιχεία για το πού βρίσκονται. Το να ψάξει αυτές τις σωστικές λέμβους είναι αρκετά χρήσιμο, καθώς αφ’ ενός προχωράει τη ροή της ιστορίας, αφ’ετέρου υπάρχουν αντικείμενα που θα βοηθήσουν τον παίκτη να βελτιώσει τον εξοπλισμό του, ωστόσο δεν τον δεσμεύουν χρονικά για το πότε θα πρέπει να τα εξερευνήσει.
Υπήρχαν αρκετές φορές που ξεκινούσα προς μια κατεύθυνση για να βρω κάποιον από τους επιζήσαντες, και κατέληγα να βρίσκομαι μέσα σε ένα από τα πολλά υπόγεια φαράγγια του χάρτη, μαζεύοντας φωσφοριζέ ψαράκια τα οποία είναι καίριο κομμάτι της επιβίωσης καθώς προσφέρουν αρκετή ποσότητα νερού τρώγοντάς τα. Είναι πολύ εύκολο να χαθεί κανείς στην ομορφιά του τίτλου…και μόλις χαθεί, εκεί είναι που θα έρθει κάποιο από τα τέρατα του βυθού να πετάξει τη μαγεία, μαζί με τον παίκτη, στα «σκουπίδια».
Ο τρόπος που έχουν εισάγει το horror στοιχείο μέσα στο Subnautica είναι τρομερός.
Φυσικά σε αυτό συμβάλλει ο ήχος του οποίου, η ποιότητα είναι τρομακτική για indie τίτλο. H αίσθηση που μεταφέρει το Subnautica στον παίκτη καθώς βρίσκεται στα 400 μέτρα βάθος, μη βλέποντας τη μύτη του από το σκοτάδι, ενώ ταυτόχρονα ακούει κάθε είδους ανατριχιαστικό, υπόκωφο (λόγω νερού) ήχο χωρίς να μπορεί να καταλάβει καν πόσο μακριά είναι η πηγή αυτού του ήχου. Και φυσικά όταν δεν ξέρεις από τι είσαι περιτριγυρισμένος, ρισκάρεις να ανάψεις τα φώτα του υποβρυχίου σου;
Γιατί το φως τραβάει την προσοχή οποιουδήποτε πλάσματος ψάχνει εκεί γύρω για τροφή.
Ξεκινώντας το Subnautica για πρώτη φορά είχα παραξενευτεί αρκετά με την έλλειψη co-op mode. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν το χρειάζεται. Διότι μπορεί να έχει πιο πολύ χαβαλέ να εξερευνεί κανείς το βυθό μαζί με παρέα, εκεί όμως το Subnautica γίνεται λιγότερο τρομακτικό.
Εκεί είναι και όλη η μαγεία του τίτλου. Στον πλανήτη 4645Β βρίσκεται μόνο ο παίκτης και η… φύση?
Ποτέ δε θα περίμενα έναν indie τίτλο, από μια πρωτάρα ομάδα, να είναι τόσο υψηλής ποιότητας, σχεδόν σε όλους τους τομείς.
Μια απλή ιδέα σε ένα αρκετά κουρασμένο genre η οποία όμως στην πράξη έδωσε νέα πνοή στο είδος. Ένας από τους καλύτερους τίτλους που έχω παίξει γενικότερα για το 2018.