Star Wars Battlefront

Όταν στην E3 του 2013 είδαμε το πρώτο teaser trailer του Star Wars Battlefront, ανατριχιάσαμε. Θεωρούσαμε πως μετά την ακύρωση του Battlefront 3 και το κλείσιμο του Pandemic Studios (δημιουργό των εξαιρετικά επιτυχημένων Star Wars Battlefront και Star Wars Battlefront 2) το IP της Lucas Arts μας είχε αφήσει χρόνους.

Αργότερα με την εξαγορά των δικαιωμάτων του Star Wars από την Disney και την συμφωνία της τελευταίας με την EA για την παραχώρηση των δικαιωμάτων για την έκδοση παιχνιδιών με θέμα το δημοφιλές σύμπαν του Τζορτζ Λούκας, οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν. Το στούντιο της DICE ανέλαβε το δύσκολο έργο να επαναφέρει το Battlefront στη ζωή, αλλά η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσαμε να το είχε αφήσει στην ησυχία του.

Θα ήθελα να δω το παιχνίδι ξεχωριστά, χωρίς συγκρίσεις με τους προγόνους του, αλλά και το Battlefield. Όμως αυτές είναι αναπόφευκτες για δύο λόγους. Πρώτον το βαρύ όνομα και την κληρονομιά που κουβαλάει το Battlefront αλλά και το στούντιο της DICE με την δική του ιστορία.

Στον οπτικοακουστικό τομέα ο χαρακτηρισμός “άριστα” αδικεί το παιχνίδι. Θα μπορούσα να αφιερώσω ένα ολόκληρο review σε αυτόν τον τομέα και δεν γνωρίζω αν θα ήταν αρκετό. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την DICE και νομίζω πως τα κατάφερε εξαιρετικά.

Τις δυνατότητες της μηχανής γραφικών Frostbite τις έχουμε θαυμάσει ουκ ολίγες φορές, με το Battlefront να μην αποτελεί εξαίρεση. Τα μοντέλα των χαρακτήρων, των όπλων αλλά και τον οχημάτων έχουν εξαιρετική λεπτομέρεια. Δείχνουν πιο ζωντανά από ποτέ και είναι στιγμές που ξεχνάς πως οι εικόνες που έχεις μπροστά σου είναι από ένα βιντεοπαιχνίδι. Τα επίπεδα με τη σειρά τους δεν υστερούν φυσικά. Από τα χιόνια στον πλανήτη Hoth και τη λάβα στον πλανήτη Sullust, μέχρι τη χλωρίδα στον πλανήτη Endor, η ομορφιά, η λεπτομέρεια και η ζωντάνια των επιπέδων συχνά ανταγωνίζεται αυτή των ταινιών.

Τα επίπεδα δεν βρίσκονται εκεί απλώς για να υπάρχουν. Συμμετέχουν και αυτά στο παιχνίδι με τον δικό τους τρόπο. Είναι νομίζω το χαρακτηριστικό αυτό που σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε ένα ‘πραγματικό’ παιχνίδι Star Wars.

Σε αυτό φυσικά βοηθάει και ο ήχος. Η μουσική είναι το πλέον διάσημο soundtrack των ταινιών.

Εκτός από τους τίτλους του παιχνιδιού, η γνωστή μουσική ακούγεται και κατά τη διάρκεια των μαχών και αυτό που βρήκα ξεχωριστό είναι η παρουσία συγκεκριμένης μουσικής σε… “suspence moments” αντίστοιχα με τις ταινίες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος παίχτης αναλαμβάνει το ρόλο του Darth Vader, παίζει το δικό του ξεχωριστό theme song.

Οι ήχοι των όπλων, των χαρακτήρων και των οχημάτων είναι επίσης σε υψηλότατα επίπεδα. Νομίζω πως σε αυτό τον τομέα είναι από τα καλύτερα παιχνίδια που έχουμε δει ποτέ. Τα λέιζερ, οι εκρήξεις ακόμα και τα βήματα ηχούν πιο ρεαλιστικά από ποτέ και εκείνο που πραγματικά δεν χορταίνω να ακούω είναι ο ήχος των ιπτάμενων οχημάτων.

Στο βάθος ακούγονται υπόκωφες εκρήξεις (ειδικά στις αερομαχίες), λέιζερ αλλά και κραυγές των μαχητών που χάνουν τη ζωή τους στη μάχη. Δεν λείπουν τα θροΐσματα των δέντρων και οι ήχοι των παράξενων ζώων που κατοικούν στους τέσσερις πλανήτες του Battlefront.

Στον πυρήνα του, το gameplay σέβεται το εαυτό του. Είναι γρήγορο, διασκεδαστικό αλλά ταυτόχρονα… αδιάφορο. Δυστυχώς δεν ξεχωρίζει από τους ανταγωνιστές του και υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν παίζω Battlefront ή ένα απλοποιημένο Battlefield με λέιζερ.

Επίσης δεν υπάρχει η έννοια της επιβράβευσης. Πριν για να πάρεις τον ρόλο ενός ήρωα έπρεπε να διαπρέψεις στην μάχη. Τώρα, αρκεί να είσαι τυχερός.

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο των παλαιοτέρων Battlefront ήταν το 3rd person mode. Αυτή η παράξενη επιλογή για ένα ΜΜΟ έδωσε χαρακτήρα στα παιχνίδια. Τώρα το default mode είναι η οπτική πρώτου προσώπου. Αν θελήσει, ο παίχτης μπορεί να μεταβεί σε οπτική τρίτου προσώπου, αλλά δυστυχώς δεν έχει την ίδια αίσθηση με πριν και μάλιστα αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως υπάρχει εκεί απλά για να υπάρχει.

Το παιχνίδι δυσκολεύει, η κάμερα δεν είναι καθόλου βολική και όσες φορές και αν προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου να συνεχίσω, απέτυχα και επέστρεψα σε πρώτο πρόσωπο.

Οι ποικιλία των όπλων δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Υπάρχουν δεκατρία από αυτά σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες, χωρίς να υπολογίζουμε τα όπλα των DLC. Οι κατηγορίες των όπλων έχουν μικροδιαφορές στα στατιστικά, όμως στο τελικό gameplay είναι σχεδόν ίδια.

Μεγάλο αρνητικό βρήκα το γεγονός πως δεν υπάρχουν κλάσεις όπως πριν, αλλά ούτε δυνατότητα δημιουργίας ενός “μάχιμου” loadout και οι έννοιες main και side arm δεν υπάρχουν. Αντίθετα υπάρχει μία προσομοίωση loadout η οποία περιλαμβάνει, εκτός από το μοναδικό όπλο που μπορεί να κρατάει στα χέρια του ο χαρακτήρας, τρεις Star Cards. Αυτές χρησιμοποιούνται στη μάχη έχοντας μερικά δευτερόλεπτα cold-down μετά τη χρήση τους. Η μία κάρτα δίνει ένα μπόνους για μερικά δευτερόλεπτα, όπως βελτιωμένη ευστοχία, προσωπική ασπίδα κ.ά. Οι άλλες δύο λειτουργούν ως side arms/perks τα οποία περιλαμβάνουν διαφόρου τύπου χειροβομβίδες, κάποιο special weapon ή το κλασικό Jet Pack.

Μία καινούρια προσθήκη είναι τα pick-up μπόνους. Αυτά είναι διασκορπισμένα στο level και με τη σειρά τους περιλαμβάνουν κάποιο όχημα, ένα δυνατό στατικό όπλο ή μία ισχυρή χειροβομβίδα.

Η κατηγορία των οχημάτων είναι επιεικώς απογοητευτική. Στα οχήματα εδάφους, η αυτοκρατορία έχει στην ευχέρειά της μόνο το AT-ST Walker και στο game mode ‘Walker Assault’ ο παίχτης μπορεί να πάρει στον έλεγχό του το κανόνι ενός AT-AT. Αντίθετα οι επαναστάτες αρκούνται στα Speeder Bikes τα οποία είναι διαθέσιμα μόνο σε ένα επίπεδο (Endor), και είναι εκνευριστικά δύσχρηστα.

Στον αέρα υπάρχει λίγο μεγαλύτερη ποικιλία που συνεχίζει δυστυχώς να απογοητεύει με πέντε συν δύο συνολικά οχήματα τα οποία μάλιστα είναι ακριβώς τα ίδια με διαφορετικά skins και ήχους.

Ένας ακόμα τομέας που έδωσε προσωπικότητα στην σειρά ήταν οι ήρωες του Star Wars και η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να μην υπήρχαν στο νέο Battlefront καθόλου. Συναντάμε ακόμα μία φορά την σύγχρονη ασθένεια των online παιχνιδιών όπου τα rewards είναι θέμα τύχης και όχι επίδοσης. Παλαιότερα για να παίξουμε ως κάποιος ήρωας έπρεπε να έχουμε μία καλή απόδοση στη μάχη. Στο νέο Battlefront οι ήρωες είναι ένα pick-up και απλά είναι θέμα τύχης να το βρείς μπροστά σου. Όταν το βρεις βέβαια δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Εκτός των περιορισμένων επιλογών (μόλις έξι ήρωες, χωρίς τα DLC) ο χειρισμός είναι δύστροπος, μοιάζει με χειρισμό χαρακτήρα από παιχνίδι παλαιότερης δεκαετίας και πέρα από μερικά kills δεν δίνει κάποιο πλεονέκτημα στην ομάδα του.

Υπάρχουν συνολικά 10 modes. Παρόλο που είναι περισσότερα από τα παλαιά Battlefronts, λείπουν σχεδόν όλα τα κλασικά game modes – χωρίς αυτό να αποτελεί πρόβλημα. Δεν έχω αποφασίσει όμως αν είναι αρνητικό ή θετικό το γεγονός πως οι μάχες δεν βασίζονται στις ταινίες, όπως πριν όπου ήταν ένα από τα βαριά χαρτιά της σειράς, παρά μόνο δανείζονται τα σκηνικά ούτως ώστε να δικαιολογηθεί ο τίτλος Star Wars.

Τα game modes λοιπόν δεν ξεφεύγουν της γενικότερης μετριότητας του περιεχομένου και τα μόνα ενδιαφέροντα είναι τα Walker Assault, που θυμίζει την πρώτη σκηνή από το Empire Strikes Back, και το Fighter Squadron που είναι αερομαχίες στις οποίες εκτός από τους 20 παίχτες υπάρχουν και αρκετά bot ώστε να γίνει ή να γεμίσει η μάχη. Επίσης το Cargo που στην ουσία είναι ένα Capture The Flag mode και έχει πάντα την δικιά του ιδιαιτερότητα. Υπάρχουν βέβαια και τα Hero Modes αλλά δεν θέλω, και δεν αξίζουν κατά την άποψη μου παραπάνω σχολιασμό.

Στην προσπάθειά του το Battlefront να δώσει κάτι ακόμα στους παίχτες, διαθέτει τα missions. Είτε μόνος, είτε με παρέα, ο παίχτης καλείται να εκτελέσει κάποιες αποστολές απέναντι σε AI με μόνο κέρδος XP και χρήματα. Οι αποστολές διαρκούν σχετικά λίγο και λειτουργούν περισσότερο ως training, παρά ως ένα πλήρες offline campaign. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τα objectives τα οποία ολοκληρώνονται μετά την επίτευξη ενός in game στόχου όπως να πάρουμε 25 melee kills ή έναν αριθμό νικών σε κάποιο game mode κτλ. Επιπλέον σε αυτή την κατηγορία συναντάμε και τα Jabba the Hutt Contracts που είναι objectives τα οποία δίνουν ως reward μία Star Card ή κάποιο όπλο και εκτός από το core game είναι το μοναδικό στοιχείο που έχει ουσία και αυτό λόγω των rewards.

Στο Star Wars Battlefront υπάρχει ένα υποτυπώδες leveling system και συγκριτικά με το Battlefield κάνει βήματα πίσω, παρά μπροστά. Είναι πιο τυπικό από ποτέ. Μετά από κάθε μάχη ή ολοκλήρωση κάποιου objective ο παίχτης κερδίζει XP με το οποίο ανεβαίνει επίπεδα με μέγιστο το επίπεδο 50 και ξεκλειδώνει καινούρια όπλα, Star Cards, skins και emotes. Αλλά ως εκεί. Τα emotes δεν προσφέρουν τίποτα και απορώ για την ύπαρξή τους. Τα skins περιορίζονται στα πρόσωπα, το κράνος και το φύλλο των χαρακτήρων. Οι στολές παραμένουν οι ίδιες και μόνο στα μεγάλα level ξεκλειδώνουμε τα Shadow και Scout Trooper από την πλευρά της αυτοκρατορίας και μερικές φυλές από διάφορα μέρη του γαλαξία, φυλές που συναντάμε και στις ταινίες.

Η πρώτη εντύπωση που σου δίνει το Star Wars Battlefront είναι ότι πρόκειται για το ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχουμε δει ποτέ. Οπτικά είναι ένα θαύμα. Ηχητικά επίσης. Στην συνέχεια αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τα μυστικά του, όμως αυτά δεν είναι πολλά. Αρκούν λίγες ώρες για να δούμε όλα όσα έχει να προσφέρει, και είναι πραγματικά απογοήτευση. Όταν έχεις στα χέρια σου έναν κόσμο όπως αυτόν του Star Wars, είναι ανεπίτρεπτο να δίνεις ένα παιχνίδι που έμεινε στην μέση. Το Battlefront δεν είναι κακό, ούτε πρόχειρο. Αντιθέτως. Όμως δίνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου.

Δεν είναι δυνατόν από έναν ολόκληρο γαλαξία να έχουμε τέσσερις πλανήτες και τέσσερα επίπεδα. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε από μία μακρά και μαγική ιστορία μόνο έξι ήρωες. Θα μπορούσα για ώρες να ονοματίζω περιοχές και χαρακτήρες. Στο Battlefront 2 τα Hero Modes ήταν επικά. Εδώ υπάρχουν απλά για να υπάρχουν .Επιπλέον ο χειρισμός των Darth Vader και Luck Skywalker θυμίζει το Jedi Knight από την δεκαετία του ‘90 και όχι ένα παιχνίδι του 2016.Επίσης τα οχήματα – Ο αριθμός είναι τραγικά μικρός. Δεν μπορώ να δεχτώ την απουσία μαχών στο διάστημα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι πως υλοποιήθηκαν τα mechanics για ένα τύπο αερομαχιών και αυτό ήταν. Καμία διάθεση για κάτι επιπλέον.

Όταν πίσω από ένα τέτοιο τίτλο βρίσκονται η Disney, η EA και η DICE είναι απαράδεκτο να μας δίνουν ένα παιχνίδι με παντελή έλλειψη περιεχομένου. Ευελπιστώ τα DLC να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, αλλά και πάλι το θεωρώ ανεπίτρεπτο να περιμένω ένα χρόνο και να δώσω 50 ευρώ επιπλέον για να πάρω κάτι ολοκληρωμένο. Με δύο λέξεις λοιπόν θα χαρακτηρίσω το παιχνίδι ρηχό και αδιάφορο. Αν ήταν μία Beta θα του έδινα 10 στα 10. Τώρα αποτελεί μία μετριότητα και πολύ δύσκολα πιστεύω πως θα αντέξει στον ανταγωνισμό σε βάθος χρόνου.