Sherlock Holmes: Crimes and Punishments

Η ιστορία του παιχνιδιού μας ξεκινάει αλλοπρόσαλλα, όπως άλλωστε ταιριάζει και στην ιδιοσυγκρασία του Sherlock, με τον Watson να βρίσκει τον αγαπημενό μας ντεντεκτιβ στο δωμάτιο του, με δεμένα τα μάτια, να προσπαθεί να πυρολοβήσει διάφορα βάζα που έχει στήσει μέσα στο δωμάτιο. Επάνω στην ώρα θα εμφανιστούν και γνώριμα μας πρόσωπα, όπως η Mrs Hudson ή ο Inspector Lestrade, ο οποίος και θα μας δώσει την πρώτη μας υπόθεση που πρέπει να διαλευκάνουμε, αυτή του Black Peter.

Στο σύνολο του τίτλου, θα παίξουμε έξι διαφορετικές, καλλογραμμένες υποθέσεις, στις οποίες το έγκλημα του φόνου είναι πανταχού παρών. Καθώς όλες διαφέρουν μεταξύ τους – στοιχείο πολύ θετικό καθώς ποτέ δεν θα συναντήσουμε κάτι που έχουμε ξαναδεί – θα βρεθούμε σε ποικίλες τοποθεσίες, από ρωμαϊκά λουτρά μέχρι σοκάκια του Λονδίνου του 19ου αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, καθώς οι υποθέσεις είναι αυτόνομες μεταξύ τους, δεν προσθέτουν κάτι στο σενάριο του τίτλου. Για την ακρίβεια το υποτυπώδες plot που υπάρχει λειτουργεί απλά σαν μηχανισμός για να μας μεταφέρει απο την μία υπόθεση στην επόμενη.

Ακόμη, κάποια από τα στοιχεία που θα ανακαλύψουμε χρειάζονται περαιτέρω ψάξιμο για να μας δώσουν κάποιο clue για να συνεχίσουμε να ερευνούμε την υπόθεση. Αυτό γίνεται είτε μέσω κάποιον mini games – τα οποία ορισμένοι μπορεί να βρούν βαρετά μετά τα πρώτα δέκα – είτε μέσω διαλόγων με τα άτομα που εμφανίζονται στην υπόθεση. Οι συγκεκριμένοι διάλογοι είναι μια πάρα πολύ θετική προσθήκη στο gameplay, καθώς μπόρεις να κάνεις profile κάθε άτομο με το οποίο μιλάς, συλλέγοντας έτσι πληροφορίες για αυτόν αλλά και βγάζοντας περισσότερα συμπεράσματα για την εξυχνίαση της υπόθεσης.

Ισως όμως το σημαντικότερο κομμάτι του παιχνιδιού, και αυτό το οποίο το κάνει να ξεχωρίζει, είναι πως τα στοιχεία τα οποία συλλέγουμε θα είναι τις περισσότερες φορές διφορούμενα. Ο συνδιασμός αυτών των στοιχείων μας οδηγεί και σε κάποια συμπεράσματα. Έτσι στο τέλος κάθε υπόθεσης καλλούμαστε εμείς να ερμηνεύσουμε τα στοιχεία και τον τρόπο με τον οποίο μας εμφανίζονται με αποτέλεσμα να μπορούμε να καταλήξουμε σε διαφορετικούς ενόχους ανα σενάριο. Όμως προσοχή! Μόνο ένα άτομο ειναι στ’ αλήθεια ένοχος κάθε φορά. Αυτό προσθέτει αρκετό βάθος στο παιχνίδι και σε αναγκάζει να διπλοτσεκάρεις τις επιλογές σου πριν προχωρήσεις στην στοχοποίηση κάποιου απο τους εμπλεκόμενους σε κάθε υπόθεση. Επίσης στο τέλος κάθε αποστολής τίθεται στον παίκτη ένα ηθικό δίλλημα. Θα πρέπει ο ένοχος να συλληφθεί ή να αφεθεί ελεύθερος; Αν και έχει ενδιαφέρον να βλέπεις τα διαφορετικά σενάρια να εκτυλίσσονται ανάλογα με την επιλογή σου, δυστυχώς  δεν έχει κάποιο αντίκτυπο στην ροή του παιχνιδιού και πάει σίγουρα χαμένο ένα δυνατό χαρτί του τίτλου.

Στον τεχνικό τομέα το παιχνίδι τα πάει περίφημα ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για adventure τίτλο. Η χρήση της Unreal Engine δίνει άλλον αερά στα γραφικά, με τα μοντέλα των χαρακτήρων να φαίνονται άκρως αλληθοφανή, με πλήρεις λεπτομέρειες τόσο στην απεικόνιση των χαρακτηριστικών τους όσο και στις εκφράσεις των προσόπων τους. Στα ίδια υψηλά μήκη κύματος κινείται και το voice acting, ίσως μόνο να με ενόχλησε λίγο το lip synching που έβγαινε εκτός σε ορισμένα σημεία και σε αποσπούσε σπασμωδικά.