Τα τελευταία χρόνια, το Need for Speed μας έχει συνηθίσει σε αξιοπρεπείς αν όχι εντυπωσιακές κυκλοφορίες, προσφέροντας μια διαφορετική εμπειρία από ότι έδινε με τα πρώτα παιχνίδια. Φέτος το κλίμα κινείται στα ίδια πλαίσια με τα αμέσως προηγούμενα installments: τα supercars είναι πλέον οικεία, οι κόντρες με τους αστυνομικούς είναι σε πρώτο πλάνο και οι συγκρούσεις σε στυλ Burnout είναι το ψωμοτύρι του gameplay. Κάθισμα, τσεκ. Καθρέφτες, τσεκ. Ζώνη, τσεκ.
Η βασική ιδέα του Need for Speed: Rivals, όπως μαρτυρά και ο υπότιτλός του, είναι η αντιπαλότητα μεταξύ των Racers και των Cops. Το παιχνίδι δίνει την επιλογή στον παίκτη να διαλέξει πλευρά και είτε να προσπαθεί να πιάσει τους αλητήριους racers παίζοντας ως Cop ή να τρέχει για να σωθεί από το αυτόφωρο ως Racer. Το concept είναι απλό και δίνει μια αίσθηση κατεύθυνσης και διαφοροποίησης του gameplay, καθώς ο παίκτης μπορεί να αλλάζει όποτε θέλει μεταξύ των δυο. Το progression γίνεται μέσω ολοκλήρωσης των Speedwalls (λίστες με συγκεκριμένα objectives) που αποτελούν και κριτήριο ώστε να ανέβει το level του παίκτη, με την κάθε καριέρα (ως Racer ή Cop) να προχωράει ανεξάρτητα από την άλλη. Τα objectives αυτά μπορεί να είναι η ολοκλήρωση ενός είδους event με συγκεκριμένη απόδοση (π.χ. Χρυσό μετάλλιο, Χάλκινο μετάλλιο), η εκτέλεση ενός stunt (πέρασμα από άλματα, drifts συγκεκριμένων αποστάσεων), να πιάσετε έναν αριθμό Racers ή να εξουδετερώσετε έναν αριθμό Cops, ανάλογα με το ποιο faction παίζει εκείνη την στιγμή ο παίκτης κτλ. Η επιβράβευση για την ολοκλήρωση μιας τέτοιας λίστας εκτός από το level up και τα SP, πόντων που παίζουν τον ρόλο του χρήματος, είναι η απόκτηση ενός νέου αυτοκίνητου όταν παίζετε ως Cop ή το ξεκλείδωμα ενός νέου αυτοκινήτου προς πώληση, όταν παίζετε ως Racer. (Οι Cops λαμβάνουν δωρεάν οχήματα από το κράτος!) Αντίθετα, οι Racers πρέπει να τα αγοράζουν με τους SP που κερδίζουν. Αν και φρέσκια ιδέα, στο σύνολό της γρήγορα κουράζει, αφού το μόνο που κάνει είναι να ολοκληρώνει τις λίστες, χωρίς ουσιαστικό κίνητρο πέρα από την ολοκλήρωση αυτή καθ’ αυτή, καθώς ουσιαστικό story δεν υπάρχει, παρά τον χωρισμό των careers σε κεφάλαια ανάλογα με τα ranks. Κατά μια έννοια θεωρώ ότι μετά το ξεκλείδωμα όλων των αυτοκινήτων, το παιχνίδι χάνει οποιοδήποτε νόημα παιξίματος.
Από πλευράς gameplay το παιχνίδι είναι ένα κλασικό Need for Speed. Δεν θα χρειαστείτε παρά μόνο μερικά λεπτά για να κατανοήσετε την λογική πίσω από τον χειρισμό και την συμπεριφορά των αυτοκινήτων. Οι ταχύτητες, αν και εντός των γνωστών τιμών, δίνουν την αίσθηση ότι φτάνετε ταχύτητα “warp speed”, σε στυλ Star Wars, με τα πάντα να περνάνε από δίπλα σας σε κλάσματα δευτερολέπτου. Tα curbs είναι αριστοτεχνικά στημένα για drifts, με το φρένο να είναι ιδιαιτέρως αδύναμο για παιχνίδι NFS, ενδεχομένως επίτηδες για να ωθήσει τους παίκτες προς την χρήση των drifts. Το nitro μετατρέπει και φέτος προσωρινά τα οχήματα σε πυραύλους και γεμίζει μέσα από τα drifts και τα near misses.
Το όλο σύστημα «Κλέφτες και Αστυνόμοι» είναι ιδιαιτέρως διασκεδαστικό, δεδομένου του ότι το παιχνίδι είναι πάντα online, βάζοντάς σας μαζί με άλλους παίκτες κάθε φορά, Cops ή Racers. Υπάρχουν και bots μέσα στο κάθε lobby, αλλά η αίσθηση του να ανταγωνίζεσαι άλλους παίκτες είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη. Ευπρόσδεκτες είναι και οι επιλογές για private lobby και lobby με φίλους. Εδώ λοιπόν έρχεται το εθιστικό/competitive μέρος του gameplay, καθώς οι αστυνομικοί έχουν φαινομενικά πιο εύκολη δουλειά στο να κυνηγάνε τους Racers, αλλά οι τελευταίοι έχουν μεγαλύτερες απολαβές. Αν ένας Cop πιάσει έναν Racer, ο πρώτος παίρνει τα SP που είχε πάνω του ο δεύτερος εκείνη την στιγμή. Οι Racers λαμβάνουν πολλαπλασιαστές όση ώρα μένουν «έξω» και ολοκληρώνουν events, αφού το γνώριμο σύστημα με τα επίπεδα Heat επιστρέφει. Έτσι, τα SP ανεβαίνουν κατακόρυφα όταν το επίπεδο Heat ανέβει αρκετά. Για να εκταμιεύσει ένας Racer τα SP του, πρέπει να πάει σε ένα από τα Hideouts, τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε όλο το χάρτη. Η αίσθηση, επομένως, του ρίσκου και της έντασης είναι διαρκής στο Rivals. Μεγάλη σημασία έχουν και τα διάφορα Pursuit Gadgets που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αφού τα αγοράσετε, που σας βοηθούν να πιάσετε Racers ή να αποφύγετε Cops αντίστοιχα, δίνοντας μια αίσθηση τακτικής στις καταδιώξεις. Όπως και με την ολοκλήρωση των Speedwalls, μετά από λίγο το διαρκές κυνηγητό κουράζει και φαίνεται ανούσιο. Σαν Racer, δεν μπορείτε ποτέ να αφήσετε κάτω το χειριστήριο, αφού είναι δεδομένο ότι ένας Cop, bot ή άνθρωπος, θα σας βρει και θα σας πιάσει, παίρνοντας όλα σας τα SP, ενώ σαν Cop, θα βρίσκετε τον εαυτό σας κάθε τρεις και λίγο να κυνηγά άλλους παίκτες ή bots, μην προλαβαίνοντας να οδηγήσετε για πάνω από δύο λεπτά χωρίς να εμπλακείτε σε καταδίωξη.
Στα υπόλοιπα, ο χάρτης είναι αρκετά μεγάλος και προσφέρει μεγάλη ποικιλία θεμάτων, καθώς περιλαμβάνει έρημο, χιόνι, παραλιακούς δρόμους, αυτοκινητοδρόμους και βουνά. Αν και έτσι έχει κάτι για όλους και δεν κάνει τον παίκτη να βαριέται με τα ίδια σκηνικά, οι μεταβάσεις από το ένα σκηνικό στο άλλο γίνονται γελοιωδώς σύντομα, με την έρημο να μεταβάλετε σε μεσογειακό κλίμα, μέσα σε δέκα μέτρα. Πολύ μειωμένα σε σχέση με προηγούμενα παιχνίδια της σειράς είναι και τα jumps. Τα αυτοκίνητα έχουν ένα μεγάλο εύρος, αλλά όπως προανέφερα, μιλάμε πλέον για περισσότερα supercars και λιγότερα «γήινα» αυτοκίνητα. Δυστυχώς, το customization ως Racer είναι απίστευτα φτωχό, ειδικά μετά από εξαιρετικές στιγμές στον συγκεκριμένο τομέα (π.χ. NFS ProStreet), με κάθε αυτοκίνητο να προσφέρει το πολύ καμιά δεκαριά επιλογές χρώματος και οι επιλογές για ζάντες, γραφικά και body parts να είναι περιορισμένες σημαντικά και να μην προσφέρουν μεγάλες οπτικές διαφορές από τα εργοστασιακά εξαρτήματα.
Τα γραφικά του παιχνιδιού δεν είναι άσχημα, αλλά περιέργως έχουμε δει πιο όμορφα NFS. Οι περισσότερες λεπτομέρειες των οχημάτων είναι χαμένες σε σκιές και σκούρα χρώματα, αφαιρώντας πολύ από την ευχαρίστηση του να ρολλάρετε με ένα πανάκριβο supercar. Οι συγκρούσεις είναι βίαιες, με διάφορα particles να εκτοξεύονται από εδώ και από εκεί και κομμάτια από τα αυτοκίνητα να σπάνε και να πέφτουν στο οδόστρωμα. Βέβαια, το όλο σύστημα βλαβών δεν είναι τέλειο, αφού αν χτυπήσετε κάπου με δύναμη και «κρασάρετε», αυτό που θα δείτε θα είναι το όχημα να στέκεται για μερικά δεύτερα ακίνητο και περιέργως σε καλή κατάσταση, αφού μόνο οι πόρτες, το πορτ-μπαγκαζ και το καπό θα έχουν ανοίξει ελαφρώς, το σασί θα έχει πολλές γρατσουνιές, αλλά δεν θα έχει ξεκολλήσει τίποτα! Κακό είναι και το «από κάτω» των μοντέλων των αυτοκινήτων, αφού αν ντεραπάρετε, θα δείτε ότι τα αμάξια είναι επίπεδα από κάτω και δεν διακρίνονται ούτε άξονες ούτε κάποιο άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός πραγματικού οχήματος. Τα περιβάλλοντα είναι όμορφα και με μεγάλο draw distance, χάρη στην Frostbite 3 και η άσφαλτος παρουσιάζεται λεπτομερής με τις διάφορες ατέλειές της να προσθέτουν μια ωραία πινελιά στην όλη εικόνα.
O ήχος είναι ικανοποιητικός, με το soundtrack να αρμόζει στις διάφορες στιγμές του παιχνιδιού, χωρίς όμως να έχει κάποιο μεγάλο όνομα ή να έχει κάποιο κομμάτι που θα «κολλήσετε». Τα μοτέρ των αυτοκινήτων ακούγονται διαφορετικά το ένα από το άλλο, με το κάθε sample να ταιριάζει με το αντίστοιχο αμάξι, όπως π.χ. το χαρακτηριστικό «ψηλό» βούισμα μιας Ferrari ή μιας Lambo ή τον μπάσο βρυχηθμό μιας Mustang. Το στρίγκλισμα των ελαστικών είναι εκεί για να ανεβάσει την ένταση κατά την διάρκεια των drifts ή των U-turns και ο ήχος των μετάλλων που συγκρούονται βοηθά στην απορρόφηση του παίκτη.
Το Need for Speed Rivals είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, στον πυρήνα του, με το gameplay να είναι απλό, κατανοητό και φρενήρες. Μετά από ένα χρονικό διάστημα όμως κουράζει και δεν προσφέρει κάτι καινούργιο. Η πόρωση είναι παρούσα, αλλά όπως κάθε κινητήρας, όταν κάτι «τρέχει» με τόση ένταση και δεν αλλάζει ιδιαίτερα, έτσι και το παιχνίδι «κρεμάει» απότομα μετά από λίγο. Το σύστημα με τα δυο factions και το κυνηγητό είναι μια ενδιαφέρουσα, φρέσκια ιδέα, που προσφέρει ποικιλία, αλλά ο περιορισμός στο customization και οι οπτικές ατασθαλίες μειώνουν την απόλαυση και έτσι το Rivals στο παρά πέντε δεν περνά τον πήχη που είχαν θέσει ψηλά τα προηγούμενα installments.
Βαθμoλογία: 7,5/10
Developer: Ghost Games
Publisher: Electronic Arts
Ηλικίες: Pegi 7
Επίσημη Ιστοσελίδα: http://www.needforspeed.com/rivals/
[slickr-flickr search=”sets” items=”24″ set=”72157634056358720/”]