Resident Evil Village review

Το δεύτερο μέρος της ιστορίας του Ethan Winters επέστρεψε και είναι πιο τρομακτικό και πιο εκρηκτικό από ποτέ.

Δεν έχω ξαναδεί πρωταγωνιστή σε videogame να τρώει τόσο ξύλο και βάσανα – και παρόλα αυτά να… αντέχει. Αντέχει όντως; Ή συμβαίνει κάτι που ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει; Πάμε να δούμε αναλυτικά παρακάτω.

Τρία χρόνια μετα τα γεγονότα του Resident Evil 7, στο σπίτι που ο Ethan βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα καινούργιο bioweapon προσπαθώντας να σώσει την γυναίκα του, και ενώ ο Chris Redfield τους έχει προστατέψει και μεταφέρει σε άλλη χώρα, η οικογενειακή θαλπωρή θα μετατραπεί στον πιο άσχημο εφιάλτη μέσα από όλα τα grotesque στοιχεία που έχει δημιουργήσει ανθρώπου νους.

Βαμπίρ, Λυκάνθρωποι, και ένα συνονθύλευμα από αυτά μαζί με τα πιο άσχημα πειράματα που έχει κάνει άνθρωπος, στρέφονται εναντίον σου με σκοπό να σε αποτρέψουν για άλλη μια φορά να σωθείς και να σώσεις του δικούς σου. Ο στόχος των Ορδών που αντιμετωπίζεις ένας – η νεογέννητη Κόρη σου, μιας και είναι σημαντικό στοιχείο της ολοκλήρωσης της Mother Miranda και των υπολοίπων, για το bioweapon που έχει βρεθεί αντιμέτωπος από το προηγούμενο παιχνίδι.

Μεταφερόμαστε σε ένα κλίμα Μεσαίωνα και ένα χωριό που για κάποιο λόγο έχει γίνει μια μεγάλη επίθεση από τους υποχείριους της Mother Miranda – οι περισσότεροι είναι πλέον νεκροί και οι άνθρωποι που σε θέλουν εκεί, ακόμα λιγότεροι.

Προσπαθώντας να βρεις τον δρόμο σου συναντάς την, διάσημη πλέον, Lady Dimitrescu και τα υπόλοιπα αδέρφια της, προσπαθώντας ο καθένας να σε ξεκάνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Μόνο προς το τέλος κάνει μια αλλαγή το παιχνίδι και γίνεται περισσότερο action από την horror πλευρά του, αν και με την ιστορία και όπως εξελίσσεται πήγαινε προς τα εκεί, ένα μεγάλο big bang δηλαδή.

Έχει επιστρέψει (ευτυχώς) το Resident EVIL στην horror πλευρά του με στοιχεία action. Ένα πολύ ωραίο δηλαδή survival horror: τα αποθέματα, οι σφαίρες και το inventory είναι περιορισμένα και πρέπει να σκεφτείς και δεύτερη φορά αν θα τραβήξεις την σκανδάλη και πού θα πετύχεις τον στόχο σου. Βρέθηκα αρκετές φορές να σκέφτομαι ότι έτσι και δεν τελειώσω τον εχθρό στην επόμενη σφαίρα, είμαι δύσκολα.

Όπως και ο προηγούμενος τίτλος, η κάμερα πλέον έχει έρθει σε πρώτο πρόσωπο, κάνοντας τα βάσανα που περνάει ο Ethan ακόμη πιο τρομακτικά, μιας και ποτέ δεν βλέπουμε τίποτα άλλο, πάρα μέσα από τα μάτια του Ήρωα. Η κίνηση ήταν το μόνο θέμα που στην αρχή με ενόχλησε λίγο, διότι από Default είχε ενεργοποιημένο το Aim acceleration και χαμηλή ταχύτητα στο movement. Μόλις το απενεργοποίησα και αύξησα την ταχύτητα, ήταν όλο πιο στρωτό και πιο άμεσο στο να βρω τον στόχο μου.

Έχει πολύ ωραία όπλα – από πιστόλια καραμπίνες μέχρι Rocket Launchers και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει το κλασσικό μας και αγαπημένο Magnum. Πολύ ωραία σχεδιασμένο στα όπλα είναι ότι εκεί που βαράς, εκεί αντιδρά και ο εχθρός, δηλαδή όταν βαράς στο χέρι που κρατάει ένα σπαθί, το σπαθί πέφτει και γέρνει προς εκεί την πλευρά ή όταν χτυπήσεις πόδι, γονατίζει – κάτι που σας το συνιστώ εάν θέλετε να κερδίσετε χρόνο. Σχεδόν σε όλα τα όπλα βρίσκεις μέσα στον χάρτη upgrades, και βέβαια μπορείς να αγοράσεις και τα υπόλοιπα από τον Duke, στο αγαπημένο μας Shop.

Το Shop παίζει πολύ μεγάλο ρόλο μέσα στην πορεία μας, μιας και μας κάνει πιο δυνατούς. Ένα μικρό παράδειγμα είναι ότι αφού τελειώσεις το παιχνίδι πρώτη φορά και έχεις κάνει όλα τα upgrades, σε ένα όπλο επιστρέφει κλασσικά το infinite ammo για αυτό το όπλο. Σκοπός μου είναι τώρα την δεύτερη φορά που το παίζω να κάνω το Magnum σαν κλασσικός Fan της σειράς.

Ευτυχώς τα crafting materials και τα αντικείμενα που πουλάς πλέον δεν σου τρώνε χώρο στο inventory, οπότε μπορείς να κουβαλάς πάνω σου όσα θες.
Ο χάρτης, καλοφτιαγμένος, πάντα ξέρεις που βρίσκεσαι , τί έχεις αφήσει και τι μένει να ανακαλύψεις, αν και κάποια μυστικά και puzzles είναι κρυμμένα, επιτηδευμένα.

Τα γραφικά είναι σε καταπληκτικό επίπεδο, με την RE ENGINE που έχουν στήσει να έχει καταπληκτικές λεπτομέρειες, με καταπληκτικότερο όλων το κάστρο Dimitrescu, που δίνει όλη την χλιδή ενός κάστρου στον Μεσαίωνα – και ειδικά στην καινούργια γενιά κονσόλων που υποστηρίζουν και Ray Tracing στα 60 FPS. Το μόνο που θα ήθελα σαν εξέλιξη πάνω σε αυτήν την μηχανή που μετρά από το Resident Evil 7 θα ήταν μόνο μεγαλύτερο destruction στο περιβάλλον την ώρα του gameplay.

Ο ήχος και αυτός βέβαια μόνο καθηλωτικός θα μπορούσε να είναι, ειδικά σε ένα horror παιχνίδι. Kαι βέβαια εάν το παίξεις με ακουστικά και σκοτάδι τριγύρω σου, το μόνο σίγουρο πως στην κάλτσα σου δεν θα βρίσκεται μόνο το πόδι σου να του κρατάει παρέα. Συνολικά έχει αναβαθμιστεί πολύ από τον προκάτοχό του σε σημείο που και τα βήματα ακόμα αλλάζουν αισθητά ανάλογα που περπατάει ο εχθρός, καθώς και οι περιβάλλοντα ήχοι είναι τοποθετημένοι καταπληκτικά με αποτέλεσμα να καταλαβαίνεις ακριβώς το που βρίσκεται και τί.

Η Capcom μας δείχνει πως η φαντασία και η διεστραμμένη τους δημιουργία υπάρχει και είναι ακόμα εδώ, φτιάχνοντας ένα κόσμο που μπορεί να εξελιχθεί ακόμα πιο ωραία από τα προηγούμενα RE (βλέπε 6, γκουχου, γκουχου).

Τον Ethan τίποτα δεν τον σταματά, ούτε καν ένα κομμένο χέρι του, ούτε η ψαλιδοχέρισσα LADY DIMITRESCU (από τους πιο ωραίους χαρακτήρες EVER).

Σε συνδυασμό με το Μεσαιωνικό θέμα που έχουν χτίσει, είναι 10 ώρες παιχνιδιού που θα περάσουν πάρα πολύ ευχάριστα – και τρομακτικά.

Εγώ ήδη τελειώνω το δεύτερο playthrough.
Ethan can take a beating.