Resident Evil 7: Biohazard

Η σειρά Resident Evil υπάρχει εδώ και 20 χρόνια στο χώρο του gaming με τα τελευταία χρονιά οι σειρά να έχει χάσει την horror πλευρά της βγάζοντας πιο Action games. Όταν πρώτο άκουσα ότι θα βγει καινούργιο R.E. ήμουν ήδη απογοητευμένος γιατί είναι μια σειρά που αγαπώ πολύ. Βέβαια με το που είδα τα πρώτα βίντεο άρχισα αμέσως να αλλάζω γνώμη μέχρι που τελικά έπαιξα το Demo και αμέσως ενθουσιάστικα. Κατάφεραν να κάνουν ένα πολύ καλό reboot με καινούργια μηχανή αλλά και καινούργια στοιχεία. Το μόνο που μπορώ να σας πω ότι τελικά τα γνώριμα πρόσωπα δεν λείπουν από το game.

Ευτυχώς ότι είχα πει στο review Demo ισχύει τουλάχιστον κατά το 90%, το μόνο λάθος που έκανα ήταν όσο αναφορά το story του.

Ξεκινώντας αναλαμβάνεις τον ρολό του Ethan που έχει χάσει την γυναίκα πριν πέντε χρόνια και ξαφνικά λαμβάνει ένα βίντεο με την ίδια να τον αποτρέπει να ψάξει να την βρεί – βέβαια δεν το παίρνει υπόψιν του (κακώς) και βρίσκεται στην Λουϊζιάνα από έξω από το Baker mansion.

Δεν θέλω να πω αλλά για την ιστορία του διότι μόνο spoilers μπορώ να κάνω και δεν θέλω.

Ακόμα και τώρα μου μένει η αίσθηση που σου αφήνει, του τρόμου και του αναβρασμού ,χωρίς όμως να μπορείς να το αφήσεις και να θες να δεις τι γίνεται πιο κάτω.

Η καινούργια μηχανή του παιχνιδιού RE ENGINE είναι καταπληκτική, από το τον φωτισμό και τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία βρίσκεσαι, μέχρι τα χαρακτηριστικά των προσώπων και των διάφορων μορφών ζωής που συναντάς.

Η μεταφορά της κάμερας σε πρώτο πρόσωπο σε συνδυασμό το ότι βρίσκεσαι σε ένα σπίτι με στενούς διάδρομους και με την δυνατότητα να βλέπεις μόνο μερικά μέτρα μπροστά σου έδωσε άλλη οπτική, κάνοντας το ακόμα πιο τρομακτικό και πιο δύσκολο στο να αντιληφθείς τι κρύβεται στην παρακάτω γωνιά.

Η μηχανή δουλεύει άψογα χωρίς Glitches και bugs κάτι που ζητάω πάντα από single player games, το μοναδικό loading time που έχει είναι όταν φορτώνεις το save σου, μετά από εκεί η εμπειρία σου είναι καθαρή χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις για να πας στην επόμενη περιοχή η να γυρίσεις σε μια περιοχή πίσω.

Το level design της κάθε περιοχής είναι πολύ προσεγμένο, όταν βρίσκεσαι σπίτι, έξω, κάτω από το έδαφος, ακόμα και σε διαφορετικούς ορόφους του σπιτιού, κάθε περιοχή έχει το δικό της χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν το καθιστά επαναλαμβανόμενο, επίσης πολύ καλό είναι το mechanic που ανοίγει τις πόρτες με το χέρι να ανοίγει λίγο στην αρχή την πόρτα για να μπορείς να δεις τι γίνεται μέσα στο δωμάτιο πριν μπεις, μέσα προσωπικά με βοήθησε πολλές φορές. 

Η έλλειψη μουσικής και  οι συνεχόμενοι περιβάλλοντα ήχοι μόνο ήρεμο δεν μπορούν να σε αφήσουν. Ακόμα και αυτή η λιγοστή μουσική που υπάρχει με τα ambience και distance sounds είναι αρκετή για να σε κάνει να νιώθεις ότι κάτι υπάρχει διπλά σου.

Η μόνη μουσική που είναι λίγο αρεστή είναι όταν μπαίνεις σε safe room και αυτο γιατι ολο και κάτι σε κυνηγάει μέχρι να καταφέρεις να μπεις.

To sound design είναι επίσης πάρα πολύ καλό με συνεχομένους ήχους μιας έπαυλης που καταρρέει και ειδικά εάν το παίξετε με 5.1 θα γυρίσετε πολλές φορές πίσω να δείτε αν όντως υπάρχει κάτι.

Ανοίγοντας για πρώτη φορά το παιχνίδι, υπάρχουν μόνο δυο επιλογές δυσκολίων Easy και Normal ενώ το Madhouse εμφανίζεται για το δεύτερο playthrough κινώντας μου την περιέργεια του πως θα είναι. Η διαφορά των δυσκολίων Easy, Normal και Madhouse είναι εμφανής καθώς παίζεις – εντύπωση μου έκανε το save system καθώς υπάρχει save room κανονικά όπως και στα πιο παλιά resident αλλά στις δυσκολίες Easy και Normal δεν υπάρχει λόγος καθώς το παιχνίδι κάνει autosave σχεδόν σε κάθε πόρτα που ανοίγεις. Βέβαια το autosave στην Μadhouse δυσκολία είναι πολύ πιο αραιό και ευτυχώς χρειάζεσαι κασέτες για κασετόφωνο για να μπορείς να σώσεις πράγμα που κάνει την εμπειρία ακόμη πιο Old school, θυμίζοντας την γραφομηχανή από R.E. 1.

Guess what’s next??

Ξεκινώντας, γρήγορα βρίσκεσαι σε γνώριμο περιβάλλον εάν έχεις παίξει το Demo χωρίς να έχεις βρει κανέναν η να έχεις ακούσει η δει κατι τρομερο αλλά μέσα στα επόμενα λεπτά γρήγορα τα πράγματα ξεφεύγουν από το πλαίσιο του demo και της λογικής με τα post twists να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο.

Αρκετά σημεία μέσα στο παιχνίδι θυμίζουν εποχές resident evil 1 χωρίς όμως να τα καθιστούν επανάληψη του, ξεκινώντας από το mansion που βρίσκεσαι σαν ιδέα μέχρι και οι στενοί διάδρομοι, οι σκάλες προς το πουθενά και οι σκοτεινοί τοίχοι καλυμμένοι από διάφορα υλικά.

Το παιχνίδι μέσα στην πρώτη του ώρα ήδη σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου χωρίς να έχεις την δυνατότητα όμως να σταματήσεις.

Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπεις λίγο φως στο σκοτάδι και γρηγορά όμως τα πράγματα παιρνουν μια πολύ δυσάρεστη τροπή και πολλές φορές πολύ αιματηρή επίσης.

Μετα από μια πιο ψύχραιμη ματιά καθώς έπαιζα, παρατήρησα ότι ναι μεν είναι από τα καλυτέρα horror που έχω παίξει όμως κάνει και κάτι σημαντικό σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους, δεν είσαι μονιμά σε μια κατάσταση που να νιώθεις ευάλωτος αδύναμος, αντιθέτως πολλές φορές ένιωσα ότι είμαι εξοπλισμένος καλά για να συνεχίσω κάτι που βέβαια μετα από λίγο το έχανα και πάλι έψαχνα να βρω τρόπους διαφυγής.

Οι γρίφοι στην αρχή ενώ φαίνονται ενδιαφέρον χωρίς να είναι επαναλαμβανόμενοι, με μια δεύτερη ματιά όμως δεν είναι δύσκολοι κάτι που θα μπορούσαν να είχαν κάνει λίγο πιο challenging. Βέβαια ευτυχώς υπάρχει ποικιλία στους γρίφους χωρίς να σε κάνει να δυσανασχετείς.

Ο εξοπλισμός και τα πολεμοφόδια βέβαια, όπως κλασσικά πλέον σε κάθε resident, είναι πάρα πολύ λίγα με αποτέλεσμα να ψάχνεις καλά τις γωνίες τα συρτάρια ακόμα και κάτω από τα κρεβάτια για να βρεις κάτι και φυσικά δεν μπορούσε να λείπει το crafting element για να μπορείς να επιλέγεις το τι θες να φτιάξεις κάτι που βέβαια στην madhouse δυσκολία είναι πολύ αραιά και δύσκολο να έχεις στοκ από τέτοια υλικά.

Το παιχνίδι στην ουσία του είναι linear σαν δομή με αρκετά όμως backtracks αν θες να το εξερευνήσεις. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να πω είναι η έλλειψη ποικιλίας σε εχθρούς αν και έτσι όπως εξελίσσεται δεν νομίζω πως θα ήθελα και ακόμα περισσότερα να με περιμένουν στην επόμενη γωνιά.

Τα collectibles ποικίλουν με το πιο γνώριμο από το Demo τις βιντεοκασέτες που σε βάζουν σε ένα playable flashback δίνοντας σου την δυνατότητα να καταλάβεις, να ανακαλύψεις πράγματα ακόμα και να τοποθετήσεις στοιχεία που θα σε βοηθήσουν να προχωρήσεις το παιχνίδι.

Οι συναντήσεις με ολόκληρη την Baker family είναι συχνές και σταδιακές κάτι που είναι πολύ καλά δομημένο και ¨ευχάριστο¨ όταν καταφέρνεις και περνάς τα συχνά boss fights.

Το παιχνίδι το ολοκλήρωσα στις 9:30 ώρες χωρίς να καταφέρω να ολοκληρώσω τα πάντα μέσα σε ένα playthrough.

Αφού τελειώσεις πρώτη φορά το παιχνίδι και ανάλογα με το τι έχεις μαζέψει σαν κλασσικό R.E. σου δίνει και τα ανάλογα bonus για το επόμενο playthrough από γυαλιά που εντοπίζει τα αντικείμενα μέχρι infinite ammo.