Resident Evil 4

Όταν άκουσα για τη remastered έκδοση του Resident Evil 4 σκέφτηκα “γιατί να μπουν στη διαδικασία να κάνουν αυτό το παιχνίδι remaster”;

Η αλήθεια είναι πως όταν είχα παίξει την έκδοση για το PC πριν από σχεδόν 10 χρόνια το είχα διασκεδάσει αρκετά. Είχε πρωτόγνωρα στοιχεία σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους της σειράς αλλά και διαφορετική προσέγγιση στην οπτική του παίκτη.

Ακόμα η μάχη είχε άλλαξει δραματικά κατά την άποψή μου, αφού εκτός από τη διαφορετική κάμερα (πλέον πίσω από το χαρακτήρα) και κάποιους επιπλέον μηχανισμούς, ο παίκτης έπρεπε για πρώτη φορά να αντιμετωπίσει ορδές από εχθρούς σε ανοιχτούς χώρους, σε αντίθεση με τους 2-3 εχθρούς σε στενούς διαδρόμους και δωμάτια στα προηγούμενα μέρη της σειράς.

Μια διαφορετική προσέγγιση υπήρξε και στην υπόθεση, αφού (προσοχή πιθανό spoiler) οι εχθροί δεν είναι πλέον ζόμπι, αλλά άνθρωποι! Γενικά το σενάριο κινείται σε ένα σχετικά προβλέψιμο και κάπως αδιάφορο μοτίβο, χωρίς ιδιαίτερο σασπένς. Φυσικά ποιός δίνει σημασία στο σενάριο όταν έχει στα χέρια του τον τίτλο που θα διαμορφώσει τη σειρά από εκεί και έπειτα με τις νέες καινοτομίες του;

Δυστυχώς η εμπορικότητα των (εμφανών) αλλαγών συντέλεσε στην κάλυψη κάποιων άλλων, οι οποίες ήταν ζωτικής σημασίας για την ταυτότητα της σειράς και αυτό που πρέσβευε μέχρι τότε. Ήταν η αρχή του τέλους για τη σειρά Resident Evil…

Δε χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς πολλές ώρες με τον τίτλο για να αντιληφθεί ότι λείπουν οι γρίφοι. Οι ουσιαστικοί τουλάχιστον. Υπάρχουν κάποια ίχνη που θυμίζουν κλασσικούς RE γρίφους, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα ικανοποιήσουν όσους αγάπησαν τα RE για το συγκεκριμένο στοιχείο.

Αντιθέτως το παιχνίδι επικεντρωνεται στη μάχη ενώ περπατάς, υιοθετόντας έναν πιο shooter χαρακτήρα, που όμως χρειάζεται και tactics σε αρκετές περιπτώσεις. Υπάρχει επίσης πληθώρα αναθμιζόμενων όπλων αλλά και ένα ατελείωτο κυνήγι θησαυρών και loot, επίσης πρωτόγνωρα για τη σειρά.

 

Θυμόμουν ότι ο πιο shooter χαρακτήρας του, επηρρεάζει το horror στοιχείο και εξεπλάγην ευχαριστά σε μερικά μικρα jump scares, ενώ η ατμόσφαιρα διατηρεί τον Resident Evil χαρακτήρα και τα γυαλισμένα γραφικά βοηθούν να διατηρηθεί αυτο και στη remastered έκδοση.

Επίσης, παρ’ όλο που το παιχνίδι ακολουθεί διαφορετική νοοτροπία σε ότι αφορά την αντιμετώπιση εχθρών, το προσεκτικό item management παραμένει απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να διασφαλιστεί η επιβίωση.

Σε γενικές γραμμές οι remastered έκδοση δε διαφέρει και πάρα πολύ απο την original. Σε ό,τι αφορά τον τεχνικό τομέα, το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί άνετα και δε θυμίζει παιχνίδι δεκαετίας. Εκεί που το παιχνίδι προδίδεται ως προς την παλαιότητά του είναι ο χειρισμός, τον οποίο φαίνεται ότι έχει αρχίσει να προλαβαίνει ο χρόνος και οι εξελίξεις.

Δυσκολία στην αλλαγή κατευθυνσης και πλήρης ακινησία κατα τη στόχευση είναι στοιχεία που τα έχουμε “ξεσυνηθίσει” με τα controls των σύγχρονων παιχνιδιών. Πολύ κακή εντύπωση μου έκανε επίσης και η έλλειψη υποτίτλων (αγγλικών εννοώ, φυσικά). Ενώ η επιλογή υπάρχει στο menu, δε γίνεται να επιλεχθεί (;;;).