Prey

Το Prey είναι ένας από αυτούς τους τίτλους, από τον οποίο βασικά, δεν είσαι ποτέ σίγουρος τι να περιμένεις. Σίγουρα το ανοιχτό hands-on event που οργάνωσε η Bethesda, και στη συνέχεια τα press hands-on και το μιας ώρας public demo που έγιναν διαθέσιμα, δείχνουν μια ομάδα ανάπτυξης με αυτοπεποίθηση – και μας έδωσαν τις καλύτερες αρχικές εντυπώσεις.

Έχω ήδη αναφερθεί στην ιστορία και βασική πλοκή του παιχνιδιού στα δύο παραπάνω εισαγωγικά κείμενά μου, οπότε θα περάσω απευθείας στις εντυπώσεις από την τελική έκδοση – οι οποίες είναι σε γενικές γραμμές θετικές.

Η ιστορία του παιχνιδιού (βασικό story συν side quests) έχει αρκετές ανατροπές ώστε να παραμείνει φρέσκια μέχρι το τέλος, χωρίς να είναι όμως και σεναριακά κάτι που ένας λίιιιιγο πιο έμπειρος παίκτης δε θα μπορούσε να μαντέψει. Ο τρόπος που περιπλέκεται η ιστορία με τις αποφάσεις μας μέσα στο παιχνίδι έρχεται παρ’ όλα αυτά να μας ανταμείψει – αλλά και να τονίσει κάτι, στην τελευταία σκηνή του παιχνιδιού, που ήταν αρκετά εμφανές και από τα achievements του τίτλου: το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο για να το παίξεις πάνω από μια φορά. Ίσως και πάνω από δύο.

Δεδομένου ότι πρόκειται για single player τίτλο, χωρίς καμία επιλογή ή δυνατότητα multiplayer, αυτό εντάσσεται στα θετικά, φυσικά, αλλά κάτι που με ενόχλησε σε αυτό το πρώτο play through (με μερικές πίστες που χαζο-χάζεψα δεύτερη φορά από τα save που είχα) ήταν ότι τα side quests, αρχικά τουλάχιστον, δεν φαίνεται να έχουν όση σημασία είχαν στο τέλος. Και, ναι, είναι Bethesda, ‘δεν έμαθες τίποτα από το Skyrim;’, αλλά τολμώ να πω ότι αυτό ήταν κάτι που 1. Υποτίμησα και 2. Προτείνω να αφιερώσετε χρόνο.

Το gameplay είναι όσο γρήγορο όσο φαίνεται στα βίντεο, ενώ καθώς προχωρούσα στο παιχνίδι η επιλογή όπλων, δυνάμεων, αντικειμένων κτλ. μου έγινε δεύτερη φύση. Αντίστοιχα, η επιλογή της καλύτερης τακτικής για κάθε αντίπαλο γίνεται σταδιακά σχεδόν αυθόρμητη αντίδραση – well, “σχεδόν”, καθώς αν δεν γίνει θα πέσετε επάνω σε πολλά, πολλά (πολλά, πολλά) loading screen αφού οι αντίπαλοι πραγματικά δε διστάζουν να σε ξεκάνουν. Και δεδομένου ότι τα Med Kit μπορεί να αποδειχθούν δυσεύρετα, και ότι ένας εκ των βασικών εξωγήινων είναι τα Mimics, που παίρνουν ό,τι σχήμα θέλουν, άρα μπορεί να είναι οτιδήποτε, οποτεδήποτε, πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να πηγαίνει τοίχο τοίχο. Κυριολεκτικά. Ειδικά δε όσοι εξωγήινοι έχουν ηλεκτρισμό, φαίνεται να είχαν ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα απέναντί μου, μέχρι τις τελευταίες ώρες του παιχνιδιού.

Τα διαθέσιμα όπλα, αντικείμενα κτλ. συμπληρώνουν εξαιρετικά την ιδέα ότι το παιχνίδι μπορούμε να το παίξουμε όπως εμείς θέλουμε (ΟΚ, ίσως όχι και να το τερματίσουμε στα 20 λεπτά!), αν και σε αρκετές περιπτώσεις η υπομονή μου δοκιμάστηκε από σχετικά ‘χαζά’ παζλ του στυλ ‘πρέπει να σκαρφαλώσεις και να πέσεις στο δωμάτιο από πάνω’. Πιθανότατα υποτίμησα το Gloo Gun;

Διάφοροι μηχανισμοί όπως το ότι έπρεπε να σκανάρω τις εξωγήινες μορφές ζωής, τα διάφορα email που μπορούμε να διαβάσουμε, καθώς και τα πολλά αντικείμενα που μπορείς να μετατρέψεις σε πρώτη ύλη, και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσεις για να δημιουργήσεις άλλα αντικείμενα – όλα συμβάλλουν στο να γίνεται το Prey ένας τίτλος που μπορεί κανείς να αφιερώσει πολλές ώρες – κάθε φορά που το παίζει.

Στον τεχνικό τομέα τώρα, το παιχνίδι τα καταφέρνει εξαιρετικά, αν αγνοήσουμε τους χρόνους φόρτωσης που – ίσως επειδή έχασα άπειρες φορές – μου φάνηκε να είναι εκτενείς (έτρεχα το παιχνίδι από τον εσωτερικό σκληρό). Τα γραφικά και τα animation είναι ιδιαίτερα προσεγμένα – ειδικά τα animation των εξωγήινων είναι απολαυστικά – και κατάφεραν ακόμα και όταν σχεδόν-τα-περίμενα να μεταμορφωθούν, να με κάνουν να αναπηδήσω (ελαφρώς).

Μόνη εξαίρεση (και το αναφέρω στα πλαίσια ‘διαφάνειας’) αποτέλεσε μια φορά που το Xbox One μου (το οποίο είναι στο Insider Preview του λογισμικού οπότε τρέχει σε beta λογισμικό) ‘ξύπνησε’ από αναμονή, με το παιχνίδι σε αναμονή και το προφίλ μου αποσυνδεδεμένο. Όταν συνδέθηκα το παιχνίδι δε με είχε επιστρέψει στην αρχική οθόνη (όπως θα περίμενα), και το gameplay ήταν ιδιαίτερα laggy – σε σημείο που απλά δεν μπορούσα να παίξω. Έκανα επανεκκίνηση την κονσόλα, κάτι που έλυσε το πρόβλημα πλήρως.