Το Dying Light είναι ο τίτλος έκπληξη της φετινής gamescom. Ένα παιχνίδι στο οποίο καλούμαστε να επιβιώσουμε σε έναν κλασικό κόσμο γεμάτο ζόμπι, με αρκετές, όμως, σημαντικές διαφορές στο gameplay σε σχέση με ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα στο είδος. Έχουμε δει γρήγορα ζόμπι, παγίδες, διαφορετικά όπλα ή αντικείμενα και περίεργους τρόπους να τα εξοντώσουμε. Έχουμε δει τις ισορροπίες ανάμεσα στο ποιός έχει το πάνω χέρι κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να αλλάζει και ο κυνηγός να γίνεται ο κυνηγημένος.
Ωστόσο, αν στην παραπάνω συνταγή προσθέσουμε έναν πρωταγωνιστή ο οποίος πραγματικά τρέχει για τη ζωή του και κάνουμε και τα ζόμπι λίγο πιο επιθετικά και ενθουσιώδη με την προοπτική να τον… φτάσουν, έχουμε ένα ταχύτατο παιχνίδι επιβίωσης για όσους θέλουμε πραγματικά μια έντονη gaming εμπειρία που θα ανεβάσει τους σφυγμούς μας. Καλώς ήρθαμε στο Dying Light. Καληνύχτα, Καλή μας τύχη.
Το σκηνικό του παιχνιδιού είναι ένας κλασικός κόσμος γεμάτος ζόμπι και ο στόχος μας είναι επίσης κάτι που έχουμε ξαναδεί: να επιβιώσουμε. Ο κόσμος είναι ανοιχτός προς εξερεύνηση και ο μηχανισμός του παιχνιδιού θα μας σπρώξει να τον εξερευνήσουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, τόσο για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε την ιστορία, όσο και (αν όχι κυρίως) για να συλλέξουμε τα αντικείμενα και να προετοιμάσουμε το έδαφος για αυτό που θα ακολουθήσει τις βραδινές ώρες, οπότε και τα ζόμπι γίνονται άκρως επιθετικά και βίαια. Όπλα, παγίδες με ρεύμα και αυτοκίνητα με ενεργοποιημένο τον συναγερμό αποτελούν αναπόφευκτα τα στοιχεία που περιμέναμε (και που βρήκαμε) στο παιχνίδι.
Το Dying Light θα ήταν πιθανότατα μια ακόμα (ίσως και χωρίς νόημα) προσθήκη στο είδος αν δεν είχε τη βασική διαφορά ότι ο πρωταγωνιστής πραγματικά συμπεριφέρεται σαν να καταδιώκεται από ζόμπι. Τέρμα στο χαλαρό τζόγκινγκ ανάμεσα στα σημεία ενδιαφέροντος και τις χαλαρές βόλτες στην, κατά τα άλλα, άκρως επικίνδυνη πόλη. Όταν κινούμαστε μέσα στο παιχνίδι, κινούμαστε για να επιβιώσουμε – και αυτό σημαίνει κινούμαστε γρήγορα, γλιστράμε κάτω από αντικείμενα, πηδάμε από τοίχο σε τοίχο και από μπαλκόνι σε μπαλκόνι και γενικά κάνουμε παρκούρ είτε για να αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο από τον χρόνο της ημέρας, είτε για να εξασφαλίσουμε την ίδια μας τη ζωή. Τα ζόμπι φυσικά δεν είναι αδρανή σε όλα αυτά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι πολύ ήρεμα, σχεδόν χαμένα, τύπου “ποιός είμαι και πού πάω” / Dead Rising θα έλεγα, αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι να μη σε πιάσουν στα χέρια τους – κυριολεκτικά.
Αυτή ακριβώς η αγωνιώδης προσπάθεια να ξεφύγεις, να διατηρήσεις μια απόσταση ασφαλείας και παράλληλα να ενεργοποιήσεις παγίδες, να συλλέξεις αντικείμενα και να φτάσεις στον (σωστό) προορισμό σου είναι και η μαγεία του παιχνιδιού. Εκεί είναι και το στοιχείο που κάνει το παιχνίδι να σε κρατάει πραγματικά σε μια σχεδόν συνεχή υπερένταση (τουλάχιστον για τη διάρκεια του demo που έπαιξα στη gamescom) και μόλις καταφέρνεις να φτάσεις στο επόμενο ασφαλές σημείο (βλ. ταράτσα συνήθως) να παίρνεις μια ανάσα – και μετά ακόμα μια, για να συνεχίσεις. Ναι, μπορείς να πολεμήσεις τα ζόμπι, αλλά συνήθως δεν είναι η καλύτερη ιδέα. Ειδικά αν είναι πολλά. Όταν το έκανα ομολογώ ότι είχε πλάκα βέβαια, αλλά όχι κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εκεί είχε «Restart from your last checkpoint». Αυτονόητο, αλλά κάτι που έψαχνα τον τελευταίο καιρό, σχεδόν στο σκοτάδι (δε θα πω στο Λυκόφως… σκόπιμα!).
Αν και η ομάδα ανάπτυξης του τίτλου δεν είναι πρωτοεμφανιζόμενη, ο τίτλος θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει απαρατήρητος αν δεν είχε αυτές τις μικρές αλλαγές στο gameplay. Αλλαγές που πιθανότατα θα τον καταστήσουν όχι μόνο ένα πολύ καλό παιχνίδι, αλλά και ένα σημείο αναφοράς για τα επόμενα survival games. Είχα λατρέψει το Mirror’s Edge για αυτήν ακριβώς την ομαλή του ροή, η οποία όμως περιβαλλόταν από μια ασταμάτητη, ταχύτατη δράση. Είχα αγαπήσει το Left 4 Dead γιατί τα ζόμπι σε κυνηγούσαν – και κατά κύματα. Το Dying Light έρχεται να «παντρέψει» κατά μια έννοια αυτά τα δύο και να μας συστήσει σε ένα νέο είδος zombie survival, στο οποίο ο πρωταγωνιστής θέλει – και τρέχει – για να επιβιώσει.
Ακολουθεί το επίσημο walkthrough βίντεο που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και αποτέλεσε και το κίνητρο για να κάνω αυτό το hands-on στη gamescom.
Κλείνοντας το Preview – Τι περιμένω από το παιχνίδι:
Με έχει ενθουσιάσει το ότι έχουμε στα σκαριά ένα τόσο γρήγορο survival game γιατί θεωρώ ότι αυτό είναι survival! Ο τρόπος που φαίνεται να έχει ενωθεί το free running με το σύστημα μάχης και τον τρόπο που το παιχνίδι σε σπρώχνει να αποφύγεις να βρεθείς χέρι με χέρι με τα ζόμπι θεωρώ ότι βγάζουν νόημα τόσο ως μηχανισμοί παιχνιδιού όσο και ως λογική προσέγγιση σε μια υποθετική κατάσταση. Το μόνο που μένει για να με κερδίσει το παιχνίδι είναι η υπόσχεση ότι πέρα από το co-op και το multiplayer, θα έχω και μια, έστω ενδιαφέρουσα, ιστορία για να ντύσει όλο αυτό το gameplay.