Το έχουμε δει σε ταινίες: τέσσερεις αποφασισμένοι τύποι με μάσκες και βαρύ οπλισμό, εισβάλλουν σε μια τράπεζα και σηκώνουν τα ταμεία και τα χρηματοκιβώτια, λέγοντας σε όλους να πέσουν κάτω. Ύστερα διαφεύγουν με ένα βανάκι ή με ένα ελικόπτερο, υπό βροχή σφαιρών από τους αστυνομικούς. Ακριβώς αυτό είναι και το σκηνικό του Payday 2, του παιχνιδιού που σας βάζει στον ρόλο ενός εκ των Dallas, Hoxton, Chains και Wolf, επαγγελματιών ληστών που είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να έρθει σε πέρας η «δουλειά». Κατάφερε όμως το Payday 2 να βελτιωθεί σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι και να γεμίσει τις τσάντες με ρευστό, ή επέστρεψε με άδεια χέρια?
Όπως είπαμε, το παιχνίδι σας κάνει επαγγελματίες ληστές. Και μάλιστα όχι κάποιους τυχαίους. Μαζί με τους υπόλοιπους τρεις «συνεργάτες» σας, θα κληθείτε να ληστέψετε τράπεζες, συνοικιακά μαγαζιά, κοσμηματοπωλεία, γκαλερί τέχνης ακόμα και ένα… “cooking house”, με απώτερο στόχο την εξασφάλιση των προς το ζειν. Η ομάδα σας καθοδηγείται από έναν μυστήριο και απρόσωπο τύπο, που ακούει στο όνομα Bain και είναι στην ουσία ο σύνδεσμός σας με τους διάφορους «πελάτες» σας, που ποικίλουν από επιχειρηματίες του ανατολικού μπλοκ, μέχρι ιδιοκτήτες οίκων ανοχής. Η επιτυχία κάθε δουλειάς ή contract όπως είναι η σωστή ορολογία, εξαρτάται όχι μόνο από το αν κλέψετε το ζητούμενο αγαθό, αλλά και από το πόσα άλλα τιμαλφή τσιμπήσατε όσο είσαστε εκεί. Για παράδειγμα, μια δουλειά απαιτεί να κλέψετε ένα συγκεκριμένο κόσμημα, αλλά εσείς μπορείτε παράλληλα να κλέψετε και τα υπόλοιπα κοσμήματα του καταστήματος, η αξία των οποίων προστίθεται στο σύνολο. Αυτό είναι γενικά το όλο gameplay του παιχνιδιού.
Πιο συγκεκριμένα, όμως, ο τρόπος που εξελίσσονται οι αποστολές και ανεβαίνετε επίπεδα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αρχικά κάθε αποστολή έχει διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας. Αποστολές που απαιτούν την ολοκλήρωση περισσότερων objectives ή απλά είναι πιο δύσκολες από πλευράς γεωμετρίας του χάρτη ή αντίδρασης των αστυνομικών, προσφέρουν περισσότερα χρήματα και περισσότερα XP. Η κάθε αποστολή ξεκινά με εσάς και τους υπόλοιπους 3 φίλους σας στο λεγόμενο “Casing Mode”, όπου απλά μπορείτε να παρακολουθήσετε το μέρος και να σκεφτείτε μια στρατηγική. Όλα ξεκινούν όταν βάλετε τις μάσκες σας και τότε μπορείτε να αλληλεπιδράσετε με τα διάφορα αντικείμενα ή τους ανθρώπους που θα συναντήσετε. Στην ουσία κάθε αποστολή καταλήγει στην λογική: «Μπείτε στο τάδε μέρος, ανοίξτε το χρηματοκιβώτιο/πάρτε τις τσάντες με τα λεφτά και φύγετε». Ο παίκτης μπορεί να προσεγγίσει την κάθε αποστολή, είτε προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός, καταφέρνοντας έτσι να μην έρθει καν η αστυνομία και να φύγει στην κυριολεξία σαν “κύριος”, ή να μπουκάρει σαν να μην υπάρχει αύριο και να «κρατήσει», έναντι των όλο και πιο δύσκολων κυμάτων αστυνομικών που θα καταφτάσουν στο σημείο σε μια προσπάθεια να σας σταματήσουν.
Είναι πολύ εντυπωσιακός όλος ο μηχανισμός του gameplay, όπου οι συμπεριφορές των NPC’s είναι πολύ αληθοφανείς και μη προβλέψιμες. Για παράδειγμα, στην προσπάθειά μου να κάνω μια ληστεία σε μια τράπεζα χωρίς να φωνάξουν όλο το τμήμα, φώναξα σε 3 πολίτες να πέσουν κάτω, δένοντας τους 2 από αυτούς. Καθώς έστηνα το τρυπάνι στην πόρτα του θησαυροφυλακίου, βλέπω notification “A civilian saw a criminal and called the cops!”, γιατί ο τρίτος το έπαιξε ήρωας, σηκώθηκε και κάλεσε με το κινητό του την αστυνομία! Μπορείτε να φανταστείτε επομένως, πόσα πολλά μπορούν να συμβούν όταν το ΑΙ των πολιτών είναι τόσο φυσικό και ρεαλιστικό. Σε άλλες δουλειές, ενώ καταφέραμε να ελέγξουμε όλους όσους βρίσκονταν εντός του κτηρίου, ένας πεζός απ’ έξω μας είδε και πάλι φώναξε τους αστυνομικούς! Προσθέστε σε αυτά κάμερες, securitάδες και τυχαία περιπολικά απ’ έξω και έχετε την συνταγή της… μη προβλεψιμότητας!
Το ίδιο απρόβλεπτα είναι και τα objectives σε κάθε αποστολή, καθώς και οι φρουρές των σεκιουριτάδων ή πολιτών. Επομένως, κάθε αποστολή είναι «φρέσκια» και ενδιαφέρουσα ακόμα και μετά από πολλά play-through, προτρέποντας τους παίκτες να δίνουν το 110% των δυνατοτήτων τους και να μην παίζουν κάτι που ξέρουν ακριβώς πώς θα εξελιχθεί.
Πέρα όμως από την δυναμικότητα των αποστολών και το εξαιρετικό ΑΙ των NPC’s, ένα άλλο στοιχείο που προσδίδει βάθος στο Payday 2 είναι το leveling up σύστημά του. Ανάλογα με το πώς τα πάτε σε κάποια δουλειά, λαμβάνετε και τα αντίστοιχα XP, ανεβαίνοντας σιγά σιγά «στην πιάτσα». Υψηλότερα επίπεδα ξεκλειδώνουν καλύτερο εξοπλισμό προς αγορά, που επιτρέπει να ολοκληρώσετε αποστολές όχι μόνο σε full stealth, αλλά και ασύγκριτα πιο γρήγορα. Ο εξοπλισμός είναι αρκετά ευρύς, με τα ονόματα των όπλων να μην είναι τα σωστά, αλλά τα μοντέλα, ο ήχος και η συμπεριφορά τους να δίνουν ρέστα και να μας κάνουν να ξεχνάμε τα άσχημα. Εκτός από τα όπλα, τα αλεξίσφαιρα και τα med kits/ammo kits κτλ., μπορείτε να κάνετε customize και τις μάσκες σας, επιλέγοντας μέσα από μια μεγάλη γκάμα υλικών, χρωμάτων και σχεδίων. Επιπροσθέτως, υπάρχουν 4 skill pools, με το καθένα να εστιάζει σε συγκεκριμένους ρόλους μέσα στην ομάδα, τα οποία περιέχουν διάφορα skills που αν επενδύσετε θα σας προσφέρουν ιδιαίτερες δυνατότητες, όπως να είστε πιο «πειστικός» ακόμα και απέναντι σε απλούς φρουρούς, πείθοντάς τους ευκολότερα να πέσουν κάτω και να κάτσουν ήσυχοι ή λιγότερο recoil σε όλα τα μέλη της ομάδας όταν χρησιμοποιούν πιστόλια. Οι συνδυασμοί είναι τόσοι πολλοί που ακόμα και μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού είναι ζήτημα αν βρείτε παίκτες με το ίδιο set-up. Ένα μεγάλο αρνητικό που βρήκα στην όλη διαδικασία των ξεκλειδωμάτων, είναι ότι αυτό γίνεται με βάση ένα τυχαίο σύστημα μάλλον, παρά με το πόσο παίζετε με ένα συγκεκριμένο όπλο, όπως γίνεται στα περισσότερα FPS εκεί έξω. Στο τέλος κάθε συμβολαίου, ο κάθε παίκτης διαλέγει μια εκ των τριών καρτών, που περιέχει είτε ένα attachment, είτε ένα χρώμα/design/υλικό μάσκας, είτε απλά λεφτά. Επομένως όλα εκτός των skills, βασίζονται στο πόσο τυχεροί είστε και όχι αν κάνετε grind για ένα συγκεκριμένο όπλο ή μια μάσκα.
Υπάρχουν, λοιπόν, πολλά που παίζουν στο Payday 2 και το παιχνίδι πραγματικά αναδεικνύεται όταν παίζετε μαζί με άλλους 3 φίλους σας, προσπαθώντας να πάρετε όσο περισσότερα λεφτά γίνεται πριν στραβώσουν όλα. Η φράση «μαζί με άλλους 3 φίλους σας» είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς σε ένα επίπεδο όπου όλα είναι δυναμικά, το AI είναι αμείλικτο και μπορείτε να καταστρέψετε όλα τα σχέδιά σας μόνο με έναν λανθασμένο πυροβολισμό ή μια αδράνεια, μόνο με ανθρώπινους συμπαίκτες γίνεται να τα βγάλετε πέρα. Αν επιλέξετε να παίξετε μόνοι σας με την βοήθεια των AI συνεργατών σας, θα έρθετε αντιμέτωποι με έναν αναπάντεχο βαθμό δυσκολίας, ακόμα και στις πιο εύκολες κατά τα άλλα, δουλειές σας. Ο λόγος είναι διότι οι ρομποτικοί συνεργάτες σας φαίνεται να είναι προγραμματισμένοι και ικανοί μόνο να πυροβολούν και να σας σηκώνουν όταν σας τραυματίσουν οι αστυνομικοί. Το να κουβαλάνε τσάντες με λεφτά ή να φτιάχνουν το τρυπάνι όταν αυτό κολλήσει ούτε λόγος, θα πρέπει να τα κάνετε όλα μόνοι σας. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι ούτε οι αστυνομικοί είναι πολύ εύστροφοι, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για απλούς αστυνομικούς ή μονάδες SWAT που σκάνε αργότερα, αν δεν την έχετε «κάνει» ήδη! Απλά έρχονται κατά πάνω σας ξανά και ξανά ανά κύματα, κάνοντας απλά “ντου” από παντού, με μόνο κίνδυνο τα flanks από κάποια πίσω ή πλάγια πόρτα. Έτσι, το online παιχνίδι με άλλους ανθρώπους είναι μονόδρομος αν θέλετε να ολοκληρώσετε τα πιο δύσκολα contracts.
Στον τεχνικό τομέα, τα γραφικά είναι αρκετά καλά, χωρίς όμως να αποτελούν το δυνατό σημείο του παιχνιδιού. Μεγάλη ποικιλία στα χρώματα και αρκετά ξεκάθαρα textures, τα οποία όμως πάσχουν από μικρό drawing distance για ένα retail παιχνίδι. Εκεί που εξεπλάγην όμως είναι στα fps του, που μένουν αρκετά σταθερά πάνω από 35-45 fps, προσφέροντας μια πολύ smooth εικόνα.
O ήχος, πέρα από αυτόν των όπλων που αναλύθηκε παραπάνω, είναι προς έκπληξή μας πολύ καλός, με τα κομμάτια να εναλλάσσονται ανάλογα με το τι συμβαίνει κάθε στιγμή στην αποστολή. Το Official Soundtrack ακούγεται άνετα και μόνο του στο ξεκάρφωτο και είναι προσεγμένο. Τα samples των διαφόρων voice messages είναι αληθοφανή και θα σας κάνουν να αισθάνεστε σαν να μιλάτε με πραγματικά στοιχεία του υποκόσμου.
Εν τέλει, το Payday 2 είναι από τα παιχνίδια που προσφέρουν απίστευτο βάθος και επιβραβεύουν πολύ την συνεργασία και την σωστή προετοιμασία από τους παίκτες. Λεπτομερές gameplay, καλοδουλεμένο gunplay, ωραίος ήχος και συνεχές ενδιαφέρον λόγω των δυναμικών αποστολών, αν ο παίκτης δώσει τον απαραίτητο χρόνο, θα ανταμειφθεί με πολλά σπάνια attributes που αξίζουν το κόπο. Αυτό βέβαια μόνο με άλλους ανθρώπους, καθώς το AI των συνεργατών είναι φτωχό. Επίσης, σε κάποια σημεία καταντάει κουραστικό λόγω της τυχαίας διανομής των unlocks. Στο σύνολό του, όμως, μιλάμε για έναν αξιόλογο τίτλο και κυρίως ένα διαφορετικό παιχνίδι που θα κρατήσει εσάς και την παρέα σας ευχαριστημένους για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10
Υ.Γ. Στείλτε κανένα friend request, έχω πήξει να κλέβω με ξένους!
[slickr-flickr search=”sets” items=”24″ set=”72157635306589555″]
Περισσότερες εικόνες από το παιχνίδι (Flickr)