Pac-Man Championship Edition 2

Ένα από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο, παιχνίδι που παίζει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του (τουλάχιστον από μια γενιά και πριν!) είναι το Pac-Man. Είτε είναι κάποια έκδοση σε PC  ή μία κονσόλα, είτε είναι μία arcade έκδοση, όλοι γνωρίζουμε το Pac-Man.

Η καινούρια προσθήκη στην τεράστια, αν μη τι άλλο, βιβλιοθήκη παιχνιδιών με τον ‘αχόρταγο’ ήρωα είναι το Pac-Man Championship Edition 2 από την Bandai Namco Entertainment. Πριν προχωρήσουμε όμως, λόγω της ιδιαιτερότητας του παιχνιδιού θα προβούμε σε δύο συμβάσεις.

Σύμβαση πρώτη: Τις τελίτσες που τρώει ο Pac-Man θα τις ονομάζω από εδώ και στο εξής τυράκια.

Σύμβαση δεύτερη: Στο Pac-Man CE 2 οι γνωστές τελίτσες που κάνουν τα φαντάσματα τρωτά δεν υπάρχουν. Αντίστοιχα υπάρχει μόνο ένα «αντικείμενο» το οποίο εμφανίζεται σε συγκεκριμένες στιγμές στο επίπεδο. Αυτό το αντικείμενο λοιπόν, λόγο του σχήματός του θα το ονομάζω σβώλο χρυσού.

Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει κάποιος είναι οι αλλαγές στο gameplay όπου, αντίθετα με τα όσα γνωρίζουμε για το Pac-Man, στο παρόν παιχνίδι δεν προχωράμε επίπεδα με τον γνωστό τρόπο – ‘τρώω όλα τα τυράκια σε ένα επίπεδο και μεταφέρομαι στο επόμενο’.

Αντίθετα χαμηλά στην οθόνη μας υπάρχει μία μπάρα η οποία γεμίζει σταδιακά. Μόλις γεμίσει πλήρως, ένα φρουτάκι εμφανίζεται στην οθόνη μας. Μόλις το φάμε, πάμε στο επόμενο επίπεδο.

Υπάρχουν όπως αναφέραμε και οι σβώλοι χρυσού. Αυτοί εμφανίζονται κατά τον ίδιο τρόπο με τα φρουτάκια, αλλά μόλις φάμε έναν, τα φαντάσματα μέσα στο επίπεδο γίνονται τρωτά.

Στην συνέχεια εμφανίζεται και το φρουτάκι για να προχωρήσουμε παρακάτω. Στα επίπεδα συναντάμε εκτός από τους Blinky, Pinky, Inky και Clyde και αρκετά αγνώστου ταυτότητός φαντάσματα τα οποία… κοιμούνται. Όταν περάσουμε από δίπλα τους τότε αυτά ξυπνάνε και κολλάνε σε ένα από τα τέσσερα αρχικά φαντάσματα δημιουργώντας ένα τραίνο.

Όσο πιο μεγάλο το τραίνο, τόσο περισσότερους πόντους θα πάρουμε όταν (αν) το φάμε.

Ενδιαφέρον έχει και το πώς χάνουμε μία ζωή – και όχι δεν χάνουμε μόλις ακουμπήσουμε ένα φάντασμα. Αντίθετα αυτό ενοχλείται που το χτυπήσαμε και αν το χτυπήσουμε δεύτερη φορά τότε «θυμώνει» και μας παίρνει στο κατόπι. Αν μας πιάσει τότε χάνουμε μία ζωή.

Διαφορετικά μετά από μερικά δευτερόλεπτα τα ξεχνάει όλα και συνεχίζει αμέριμνο και ήσυχο τις βόλτες του στο επίπεδο.

Δύο ακόμα στοιχεία στο gameplay είναι το φρενάρισμα, το οποίο αν δεν υπήρχε το tutorial δεν θα γνώριζα καν ότι υπήρχε (και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι ποτέ να το χρησιμοποίησα) και η δυνατότητα για άλμα, που μεταφέρει τον Pac-Man  από οποιουδήποτε, στην αρχική του θέση.

Αν κάτι γενικότερα χαρακτηρίζει το παιχνίδι είναι τα χρώματα και η μουσική. Εντυπωσιακοί φωτισμοί, γρήγορες ποπ μελωδίες και τα… κάλτ ηχητικά εφέ δίνουν ακριβώς αυτό που περιμένουμε από ένα παιχνίδι της σειράς.

Στο Pac-Man CE 2 συναντάμε δύο modes. Το πρώτο ονομάζεται Score Attack και όπως δηλώνει και το όνομά του ο σκοπός μας είναι μέσα σε ένα χρονικό διάστημα πέντε λεπτών να πετύχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σκορ. Το κάθε τι που συμβαίνει στα αναρίθμητα επίπεδα (βασικά ό,τι τρώμε) συνεισφέρει σε αυτό. Τα επίπεδα χωρίζονται σε 10 κατηγορίες ανάλογα με τη μορφή τους. Ανάμεσα σε αυτές βρίσκονται για παράδειγμα τα επίπεδα «Dungeon», που είναι μικρά χωρίς πολύ χώρο για ελιγμούς ή τα επίπεδα «Manhattan» εμπνευσμένα από το διάσημο νησί της Νέας Υόρκης. Για κάθε κατηγορία έχουμε και τέσσερις βαθμίδες δυσκολίας, όπως και ένα επίπεδο προπόνησης. Φυσικά δεν λείπουν και τα Leaderboards όπου βλέπουμε τη θέση μας ανάμεσα στους φίλους μας, αλλά και μέσα στο συνολικό leaderboard του Xbox Live. Μάλιστα για τους πρώτους 25 υπάρχει και η δυνατότητα να δούμε ένα replay με την προσπάθειά τους – που μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό.

Επόμενο mode είναι το  Adventure το οποίο δεν είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται ή μάλλον είναι… ή περίπου. 🙂

Εδώ υπάρχουν «κόσμοι» που ο καθένας αποτελείται από 10 challenges. Το κάθε challenge με την σειρά του περιέχει δύο ή περισσότερες μικρο αποστολές. Μόλις ολοκληρώσουμε και τα 10 challenges τότε ακολουθεί ένα boss fight. Τα challenges, αν και απλά (όπως ‘φάε συνολικά χ αριθμό από φρουτάκια’) είναι εξίσου δύσκολα, κυρίως επειδή πρέπει να ολοκληρώνουμε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ανάλογα πάντα με το επίπεδο δυσκολίας που επιλέγουμε.

Ακόμα όμως και στη χαμηλότερη δυσκολία (όπου έχουμε γύρω στα 20 δευτερόλεπτα για κάθε επίπεδο) χρειάζεται προσπάθεια για να τα καταφέρουμε λόγω της δυσκολίας που συναντάμε όταν κυνηγάμε να φάμε τραινάκια από φαντάσματα.

Το boss fight δεν διαφέρει και πολύ από τα υπόλοιπα challenges. Πρέπει να φάμε 8 φρουτάκια συνολικά και ταυτόχρονα να μαζέψουμε όσες περισσότερες ζωές μπορούμε. Μόλις φάμε τον απαιτούμενο αριθμό από τυράκια για να εμφανιστεί το φρουτάκι, τότε εμφανίζονται και οι ζωές στο επίπεδο, όμως τα φαντάσματα… θυμώνουν απευθείας και είναι αρκετά δύσκολο να τα αποφύγεις.

Στο τελευταίο επίπεδο του boss fight αντί για φρουτάκι έχουμε έναν σβώλο χρυσού που κάνει τις ζωές που έχουμε μαζέψει «πραγματικούς» Pac-Man οι οποίοι καταβροχθίζουν όλοι μαζί το boss που στην ουσία αποτελείται από αμέτρητα μικρά φαντασματάκια.

Κάτι το οποίο βρήκα ωραίο στο παιχνίδι και μου άρεσε σαν ιδέα – μία ιδέα δυστυχώς που δεν συναντάμε συχνά – είναι η επιλογή ως «skins» των επιπέδων αλλά και των χαρακτήρων πριν από την έναρξη ενός score attack. Αυτά τα skins περιλαμβάνουν χαρακτήρες αλλά και σχεδιασμό επιπέδων από παλαιότερους τίτλους και εμένα τουλάχιστον με έκαναν να νοσταλγήσω άλλες εποχές.