Εν μέρει Metal Gear Solid, εν μέρει Devil May Cry – Ninja Gaiden, το Metal Gear Rising: Revengeance επιχειρεί – και σε αρκετά μεγάλο βαθμό το καταφέρνει – να επαναπροσδιορίσει τον Raiden, έναν χαρακτήρα που, μέχρι τώρα, είχε διχάσει τους φίλους της σειράς.
Πράγματι, από τη πρώτη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή με το παιχνίδι, ξέρουμε ότι υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που δεν συναντάμε αρκετά συχνά.
Αυτό το αίσθημα πηγάζει κυρίως από το πανέξυπνο μηχανισμό μάχης που ονομάζεται Zandatsu. Τι σημαίνει το Zandatsu όμως; Στα Ιαπωνικά σημαίνει cut and take= κόβω και παίρνω και είναι αυτό ακριβώς: μέσω μιας αργής κίνησης σε mini-game, πρέπει να στοχεύσουμε και να κόψουμε συγκεκριμένα αδύναμα σημεία του εχθρού και να πάρουμε τα fuel cell τους έτσι ώστε να γεμίσουμε ”υγεία”. Η μάχη είναι εξαιρετικά ευέλικτη και κάνει μια ευπρόσδεκτη αλλαγή από την υπερκατανάλωση quick-time events που μαστίζουν παιχνίδια παρόμοιου είδους, πέφτει, όμως, στην παγίδα του ότι είναι διαφορετικό από την μάζα το οποίο ίσως να μην αρέσει και αυτό συμβαίνει λόγω της αρκετά μεγάλης δυσκολίας του.
Γενικά, το gameplay έχει φρενήρη ρυθμό και όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Το block και το parry (τα οποία και τα δυο χρησιμοποιούν τον ίδιο συνδυασμό κουμπιών – κάτι που παίρνει καιρό να το συνηθίσει κάποιος) , είναι το ψωμί και το βούτυρο του Raiden ο οποίος πρέπει να συνδυάσει και τα δυο για να κάνει τις επιθέσεις του.
Αυτό, σε συνδυασμό με την έξυπνη αργή κίνηση και ένα ρεπερτόριο ακροβατικών εναέριων ελιγμών κάνει πολύ εντυπωσιακές οπτικά τις μάχες. Είναι κρίμα, όμως , γιατί η κάμερα μερικές φορές είναι ασυνεπής – γεγονός που καθιστά δύσκολο να δούμε ακριβώς τι συμβαίνει. Ωστόσο, η οπτική πανδαισία που εξελίσσεται μπροστά μας δεν μειώνεται σε κανέναν βαθμό.
Το κύριο όπλο του Raiden είναι ένα ηλεκτρικό katana, οι τροποποιήσεις του οποίου γίνονται αργότερα στο παιχνίδι και βοηθά για να σταματήσει η επανάληψη των κινήσεων.
Οι εχθροί είναι οπλισμένοι με μια ποικιλία από εκτοξευτήρες πυραύλων και βαρέα όπλα και είναι ανελέητα επιθετικοί, αν και είναι σχετικά εύκολο να τους σκοτώσουμε .Η πραγματική πρόκληση είναι να το κάνουμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο στυλ και συνδυασμό των πολλών και βίαιων κινήσεων που διαθέτει στο οπλοστάσιό του ο Raiden, γεγονός που σημαίνει ότι καμία μάχη δεν είναι ποτέ η ίδια.
Ωστόσο, το επίπεδο δυσκολίας του «S» θα αποδειχθεί αρκετά δύσκολο και θα ικανοποιήσει ακόμα και τους πλέον σκληροπυρηνικούς Ninja Gaiden οπαδούς .
Το Metal Gear Rising, όμως, δεν είναι μόνο οι απλές μάχες του. Εάν θες να λέγεσαι και να συγκαταλέγεσαι στην οικογένεια του Metal Gear θα πρέπει να έχεις και επικά bosses και boss fights, κάτι που το Revengance προσφέρει απλόχερα και αναφερόμαστε φυσικά στα τέσσερα cyborgs που ονομάζονται Wings of Despair. Οι μάχες με τα bosses είναι τελείως διαφορετικές, καθώς το κάθε boss έχει τον δικό του τρόπο προσέγγισης. Όλες οι μάχες είναι δύσκολες και σε πολλές θα παιδευτούμε αρκετά, χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των Metal Gear. Απλά θα αναφέρουμε την μάχη με τον Monsoon στην οποία ο γράφων χρειάστηκε να αλλάξει χειριστήριο….
Ευτυχώς, το παιχνίδι είναι γεμάτο με χιούμορ Metal Gear. Η ικανότητα να εκτελέσουμε μια stealth επίθεση και μετά να κρυφτούμε στο κλασικό και αγαπημένο κουτί είναι ένα από τα πολλά highlights του παιχνιδιού. Αν και μερικοί έχουν επικρίνει το μήκος του παιχνιδιού, όπως και τα περισσότερα παιχνίδια της εποχής, αυτό κυμαίνεται γύρω στις 9 με 10 ώρες. Το γεγονός αυτό δεν θα πρέπει να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα, καθώς η δράση είναι συνεχόμενη και χωρίς στιγμές χαλάρωσης. Είναι προφανές ότι σε παιχνίδια τέτοιου τύπου δεν παίρνεις το 100 % τους με ένα playthrough.
Κλείνοντας, το Metal Gear Rising: Revengeance είναι ένα εξαιρετικό hack ‘n’ slash action game το οποίο κρατάει το ενδιαφέρον του παίχτη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, και φέρει επάξια τον τίτλο Metal Gear. Αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο βραβείο από όλα αυτά.
Βαθμολογία: 8,5/10