Η ιστορία του Max: Curse of Brotherhood ξεκινάει όταν ο Μαξ να καλείται να σώσει τον αδερφό του, ο οποίος βρίσκεται παγιδευμένος σε έναν μαγικό κόσμο. Στη διάθεσή του έχει μαρκαδόρους που του επιτρέπουν να ελέγχει μερικά από τα στοιχεία του περιβάλλοντός του (γη, νερό και τα vines), διαμορφώνοντάς τα με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει εμπόδια και να αποφύγει αντιπάλους. Παράλληλα, ως παίκτες, καλούμαστε να λύσουμε μια σειρά από απλά -πλην διασκεδαστικά σε αρκετές περιπτώσεις – παζλ τα οποία στην αρχή περιορίζονται μόνο στο να περάσουμε ένα μικρό χάσμα και στη συνέχεια εξελίσσονται σε πολύπλοκους γρίφους. Απλό, διασκεδαστικό και φιλικό και στους παίκτες μικρότερης ηλικίας, το Max: Curse of the Brotherhood είναι ένας αρκετά διαφορετικός τίτλος σε σχέση με όσα είδα στη gamescom, ενώ την 1η ημέρα της έκθεσης ανακοινώθηκε ότι θα είναι διαθέσιμος όχι μόνο για Xbox 360 αλλά και για Xbox One.
Το παιχνίδι έχει μια 2D αισθητική, που όμως σε μερικά σημεία δημιουργεί την αίσθηση ενός ψευδο-τρισδιάστατου κόσμου, καθώς η κάμερα κινείται με τέτοιο τρόπο που δημιουργεί την αίσθηση του βάθους. Οι δυνάμεις ξεκλειδώνονται σταδιακά, κάτι που επιτρέπει και την αντίστοιχη προσαρμογή στον νέο χειρισμό και στο πώς κάθε δύναμη επηρεάζει τον τρόπο που παίζουμε το παιχνίδι. Για να χρησιμοποιήσω οποιαδήποτε δύναμη αρκεί να κρατήσω τη σκανδάλη πατημένη, οπότε εμφανίζεται ένας μαρκαδόρος. Αυτός είναι ουσιαστικά ο «δείκτης» μου για το πού θα χρησιμοποιήσω την εκάστοτε δύναμη, ενώ επιτρέπει, τόσο να προσθέσουμε κάποιο στοιχείο (πχ γη ή ένα ρεύμα νερού), όσο και να αφαιρέσουμε αν κάνουμε λάθος ή αν χρειάζεται να παίξουμε συνδυαστικά για να περάσουμε κάποιο «παζλ» / κάποιο δυσκολότερο σημείο. Όταν χειριζόμουν το νερό είχα μεγαλύτερη ελευθερία ως προς το πού θα κατηύθυνα τη δύναμη, χωρίς όμως να μπορώ να τη χρησιμοποιήσω σε οποιοδήποτε σημείο της πίστας ήθελα. Οι δυνάμεις σκόπιμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε προκαθορισμένα σημεία, κάτι απόλυτα κατανοητό, καθώς σε διαφορετική περίπτωση δε θα μπορούσαν να υπάρχουν παζλ στο παιχνίδι. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι αυτό δεν μου δημιούργησε και την αίσθηση ενός αρκετά κλειστού περιβάλλοντος. Από την άλλη, ο στόχος του παιχνιδιού είναι κάτω από τους περιορισμούς που υπάρχουν κάθε φορά, να καταφέρει ο παίκτης να λύσει τα παζλ που θα βρει μπροστά του, οπότε κατανοώ το σκεπτικό παρά το ότι δεν με βρίσκει απόλυτα φανατικό της προσέγγισης. Σίγουρα, το ότι το παιχνίδι έχει ένα πιο φιλικό προς τις μικρότερες ηλικίες χαρακτήρα, παίζει ρόλο σε αυτή την απόφαση.
Είχα την ευκαιρία να παίξω δύο πίστες του παιχνιδιού. Η πρώτη, που αποτελεί και το πρώτο επίπεδο του παιχνιδιού, είναι η εισαγωγή στο πώς χρησιμοποιούμε την πρώτη δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας, τη γη. Η αλληλεπίδραση της γης με πεσμένες γέφυρες ή άλλα αντικείμενα μπορεί να αποτελέσει τρόπο για να αποφύγουμε εχθρούς, να φτάσουμε σε δευτερεύουσας προτεραιότητας αντικείμενα (πχ τα φυτά-κατασκόπους των αντιπάλων) και να διασχίσουμε μεγάλα χάσματα. Αν και στο μεγαλύτερο μέρος της πίστας υπάρχει άπλετος χρόνος να λύσουμε τους γρίφους, σε κάποια σημεία είχα ελάχιστα δευτερόλεπτα στη διάθεσή μου για να κάνω τη διαδικασία «βγάζω μαρκαδόρο-ζωγραφίζω το κομμάτι της γης-προλαβαίνω να ανέβω πριν με φτάσουν οι αντίπαλοι», οπότε το παιχνίδι έχει διακυμάνσεις στο πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι ή γίνεται ανά περιόδους. Κάτι αντίστοιχο, έγινε και στην τέταρτη πίστα, όπου είχα στη διάθεσή μου τον έλεγχο του νερού. Εκεί τα πράγματα γενικά κινούνται αρκετά πιο γρήγορα και οι γρίφοι είναι αρκετά πιο πολύπλοκοι, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κλήθηκα να χρησιμοποιήσω τη δύναμή μου να χειρίζομαι το νερό, ενώ βρισκόμουν στον αέρα (cool,παρεμπιπτόντως) και με το παιχνίδι να μπαίνει σε αργή κίνηση για να προλάβω να σχηματίσω τον πίδακα νερού που θα σώσει τον μικρό Max.
Το Max: Curse of Brotherhood ήταν μια καλή υπενθύμιση για το ότι υπάρχει μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο πόσο εύκολο ή απλό μπορεί να είναι ένα παιχνίδι και στο πώς οι πιο απλοί γρίφοι μπορεί να αποτελέσουν ενδιαφέρουσες προκλήσεις. Αν και πρόκειται ξεκάθαρα για ένα παιχνίδι που απευθύνεται σε παίκτες που αγαπάνε τις gaming εμπειρίες πλατφόρμας, ή είναι μικρότερης ηλικίας, από τον λίγο χρόνο που είχα την ευκαιρία να περάσω μαζί του στη φετινή gamescom, φαίνεται ότι θα έχει τη δυναμική να κρατήσει και τους υπόλοιπους φίλους των τίτλων πλατφόρμας / παζλ.
[slickr-flickr search=”sets” items=”24″ set=”72157635355460382″]