Lords of the Fallen

Κάτι τρέχει τον τελευταίο καιρό με τα παιχνίδια τα οποία – πως να το θέσω – δανείζονται στοιχεία, από άλλα επιτυχημένα franchises. Μετά το καταπληκτικό Shadow of Mordor, το οποίο είχε βαθύτατες επιρροές από την σειρά Arkham και Assassin’s Creed και το οποίο απόλαυσα ιδιαιτέρως, βλέπουμε έναν καινούριο τίτλο να κάνει την εμφάνιση του στο Xbox One, κινούμενος σε παρόμοια νερά. Ο λόγος για το Lords of the Fallen. Πρόκειται για ένα καινούριο ΙP το οποίο όμως πατάει επάνω στην συνταγή, μερικές φορές με απίστευτη ομοιότητα, που έθεσε η σειρά Dark Souls της From Software. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο action RPG, στο οποίο το σύστημα μάχης, η δυσκολία των αντιπάλων και γενικότερα όλη η νοοτροπία του παιχνιδιού, μοιάζει να έχει ξεσηκωθεί από τον κώδικα του παραπάνω από σαδιστικά εθιστικού franchise. Όπως όμως και το Shadow of Mordor, έτσι και το Lords of the Fallen, το κάνει με αρκετή επιτυχία, με αποτέλεσμα να έχουμε στα χέρια μας ένα μικρό διαμαντάκι, το οποίο με την σωστή κατεύθυνση μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά.

Ξεκινώντας το παιχνίδι θα κληθούμε αμέσως να δημιουργήσουμε τον χαρακτήρα μας. Μας δίνονται τρεις επιλογές για τον τύπο της μαγείας – Brawling, Deception, Solace – και τρεις επιλογές για το αρχικό μας equipment – Cleric Armor, Warrior Armor, Rogue Armor – ο συνδυασμός των οποίων μπορεί να μας δώσει μέχρι και εννιά διαφορετικά είδη χαρακτήρα. Σε ότι αφορά την μαγεία το αρχικό spell Prayer, που δημιουργεί ένα ολόγραμμα του χαρακτήρα μας για να μπερδέψει τους αντιπάλους, είναι κοινό για όλους ενώ τα υπόλοιπα αλλάζουν ανάλογα με το είδος που έχουμε επιλέξει.  Προσωπικά, στο πρώτο μου playthrough έφτιαξα έναν καθαρό Cleric με Solace μαγεία, έχοντας στο νου μου να μείνω όσο το δυνατόν περισσότερο ζωντανός, αν και τελικά περισσότερο αντίκτυπο έχουν οι μαγείες καθώς στο μετέπειτα παιχνίδι μπορούμε να αναβαθμίσουμε τον χαρακτήρα μας όπως μας αρέσει. Εμφανής πάντως είναι η έλλειψη ενός καθαρόαιμου μάγου, ο οποίος θα έπρεπε να έχει στο skillset του την πλειονότητα των ξορκιών του παιχνιδιού, αλλά η συγκεκριμένη επιλογή από την ομάδα ανάπτυξης είναι πλήρως κατανοητή αφού θα ήταν παράταιρη με την συνολική φιλοσοφία και το gameplay του παιχνιδιού.

Το παιχνίδι βασίζεται ουσιαστικά στην διαρκή εξερεύνηση του κόσμου από μέρους μας. Έχουμε να κάνουμε με έναν τεράστιο ενιαίο χάρτη, σε διάφορα σημεία του οποίου υπάρχουν ορισμένα checkpoint, όπως τα bonfire του Dark Souls. Έτσι και εδώ, σε αυτά τα σημεία μπορούμε να βρούμε ένα σημείο γαλήνης, ανάμεσα σε όλη την μάχη που διέπει τον τίτλο. Μονάχα εδώ μπορούμε να αναπληρώσουμε τα health potion μας και να καταχωρήσουμε το XP που κερδίζουμε σκοτώνοντας εχθρούς, για να κάνουμε level up.

Σε αυτό το σημείο το παιχνίδι εισάγει ένα πολύ ωραίο και καινοτόμο στοιχείο. Δίνει την δυνατότητα στον παίκτη να μην κάνει level up σε περίπτωση που αυτός το θέλει με ανταμοιβή ένα μεγαλύτερο drop rate για loot όσο συνεχίζει να σκοτώνει εχθρούς. Εάν πεθάνουμε ή κάνουμε level up, οι πιθανότητες μας ξεκινάνε πάλι από το μηδέν. Εάν πεθάνουμε και δεύτερη συνεχόμενη φορά χωρίς να έχουμε μαζέψει το πτώμα μας, τότε χάνουμε όλο το XP που είχαμε μαζέψει και δεν είχαμε χρησιμοποιήσει για να κάνουμε level up.

Στον τεχνικό τομέα το παιχνίδι τα πηγαίνει αρκετά καλά αλλά δεν λείπουν τα μικροπροβληματάκια τα οποία μπορούν να σε αποσπάσουν από την εμπειρία του τίτλου. Τα γραφικά είναι πανέμορφα, και οι διαφορετικές περιοχές του χάρτη σχεδιασμένες με μοναδικό τρόπο, δίνοντας την δικιά τους αίσθηση η κάθε μία και χωρίς επαναλήψεις σε σκηνικά. Παρ’ όλα αυτά εμφανή είναι ορισμένα frame drops όταν η οθόνη μας “μπουκώνει” από την δράση καθώς και το μέτριο lip synching σε ορισμένα σημεία του παιχνιδιού. Ακόμη συνάντησα ένα bug στο οποίο η φωνές των διαλόγων χανόντουσαν τελείως και έπρεπε να κάνω restart το παιχνίδι για να επανέλθουν με αποτέλεσμα πολλές φορές, να το αφήνω και να ασχολούμαι με κάτι άλλο. Το συγκεκριμένο πρόβλημα όμως δεν είναι κάτι το οποίο δεν διορθώνεται εύκολα με ένα μελλοντικό patch.