Little Nightmares
Hands on, gamescom 2016Σε κάθε gamescom υπάρχει ένα παιχνίδι που αποτυπώνεται στη μνήμη μου.
Και με δεδομένο ότι για 5 και βάλε μέρες, κάνω κυριολεκτικά κατάχρηση της πρόσβασης που έχω στο (ατελείωτο) gaming, το ότι το Little Nightmares είναι αυτό που κατάφερε να έχει μια ξεχωριστή θέση, δημιουργεί την υπόσχεση μιας εξαιρετικής εμπειρίας.
Δυστυχώς, για την Άνοιξη του 2017, αλλά αν η ομάδα ανάπτυξης τα καταφέρει, βλέπω το παιχνίδι στη λίστα με τα διαμαντάκια που θα έχουμε στα χέρια μας την ερχόμενη χρονιά.
Το παιχνίδι ανακοινώθηκε επίσημα μόλις την εβδομάδα πριν την έναρξη της gamescom, και υπόσχεται μια σκοτεινή platform εμπειρία, με αναφορές στα παιδικά βιώματα – τις φοβίες, τις σκέψεις και φυσικά την τόσο διαφορετική οπτική μας για τον κόσμο.
Ο κεντρικός χαρακτήρας, η Six, είναι μια έντονα κίτρινη φιγούρα, σε έναν ασπρόμαυρο, (μίζερο, θα ήθελα να πω) κόσμο.
Το περιβάλλον (αλλά και οι χαρακτήρες) έχουν ακριβώς τόση λεπτομέρεια, όση είναι απαραίτητη για να μπορείς να τους αναγνωρίσεις ή/και να ταυτιστείς.
Μια περίεργη, σπάνια ισορροπία ανάμεσα στην αφαιρετική σχεδίαση και τη λεπτομέρεια, που πολύ γρήγορα δημιουργεί ένα αίσθημα οικειότητας.
Και φυσικά, αυτή ακριβώς η οικειότητα με τη μικρή, φωτεινή φιγούρα είναι που δημιουργεί ένα ενστικτώδες, αξιομνημόνευτο δέσιμο, και την αγωνία για το τί κρύβεται στο επόμενο δωμάτιο, στην επόμενη γωνία. Ποιοί είναι οι μικροί μας φίλοι, και ποιοί οι ‘μεγάλοι’ (μας εχθροί);
Ο τίτλος είχε ανακοινωθεί στο παρελθόν με τον εξίσου αινιγματικό τίτλο ‘Hunger’ – και υποψιάζομαι ότι ο κόσμος θα παραμείνει αρκετά ασαφής και ανοιχτός σε ερμηνεία ώστε τόσο ο ‘working title’ όσο και το τελικό ‘Little Nightmares’ να συμπληρώσουν για τον κάθε gamer ξεχωριστά τη φύση και πλοκή του παιχνιδιού, καθώς και το τί είναι τελικά ένας ‘μικρός’ εφιάλτης.
Στο hands on demo που έπαιξα είχα την ευκαιρία να πάρω στα χέρια μου για μερικά λεπτά τη μοίρα της πρωταγωνίστριας, και να δραπετεύσω από το δωμάτιο που ξεκίνησα, να περάσω από την κουζίνα (όπου μια τρομακτική φιγούρα επέμεινε να έχει το νου της και να τσεκάρει αν εγώ είμαι που κάνω διάφορους θορύβους), και τελικά αφού λύσω ένα σύντομο (ιδανικό για τον περιορισμένο χρόνο του hands on στην έκθεση) παζλ, να φτάσω στο τελικό δωμάτιο. Θα ανεβάσω το video με το gameplay που κατέγραψα από το παιχνίδι, αλλά ως πρώτο σχόλιο θα αρκεστώ να πω ότι το απόλαυσα όσο κανένα άλλο παιχνίδι, και ότι θα ήθελα το demo να διαρκεί παραπάνω.
Και το πιο περίεργο είναι ότι δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Κάθε στιγμή, κάθε σκηνή με έκανε να νιώσω κάτι ‘ζεστό’, και ενεργοποίησε κάθε ένστικτό μου να προστατέψω τη μικρή. Ναι, ειδικά τη στιγμή που μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, πολύ προσεκτικά άναψε για πρώτη φορά έναν αναπτήρα και φώτισε το χώρο.
Το demo που είχα την ευκαιρία να παίξω ουσιαστικά περισσότερο δημιουργεί, παρά απαντάει στις ερωτήσεις σχετικά με το παιχνίδι, και η ομάδα ανάπτυξης που ήταν εκεί – παρά τις καλύτερες προθέσεις – φυσικά και δε μου απάντησε καμία από τις ερωτήσεις μου που αφορούν το μέλλον αυτού του μικρού χαρακτήρα.
Και αυτό θα μείνει στο σκοτάδι – μέχρι τουλάχιστον να φτάσει η Άνοιξη του ‘17 και να μάθω την υπόλοιπη ιστορία και το πώς η μικρή φιγούρα ταιριάζει σε αυτό τον κόσμο. Ελπίζω, και εγώ.
[fsg_gallery id=”18″]
Δημήτρης ‘Gotmian’ για το MyXbox.gr