Πραγματικά, δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να καταλάβω γιατί η Square Enix έβγαλε το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Στην ουσία, μιλάμε για το FF13.2 και στη δική μου λογική δεν κολλάει η κυκλοφορία του .2 και όχι του FF14. Σαφώς όμως αν αυτό ήταν το FF14 θα ήταν μεγάλη απογοήτευση…
Θα περίμενε κανείς ένας νέος τίτλος ενός μεγάλου IP από μια δημοφιλή και αξιόλογη εταιρία να έχει βελτιωμένα γραφικά, σίγουρα καλύτερα από τους προηγούμενους. Δυστυχώς όμως ο τεχνικός τομέας αποτελεί την πρώτη μεγάλη απογοήτευση. Τα γραφικά στα μάτια μου φαίνονται προηγούμενης γενιάς. Από τους χαρακτήρες μέχρι τα περιβάλλοντα, δε μπόρεσα να διακρίνω τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το σύγχρονο και αν μη τι άλλο τίποτα επαρκές. Απόλυτη μετριότητα κατά την άποψή μου.
Το κομμάτι που φαινομενικά παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ο χειρισμός. Ένα υβριδικό turn based action στυλ, που όμως δεν έχει καθόλου παύση κατά τη διάρκεια της μάχης και προσφέρει ένα ομαλό battle flow. Δυστυχώς όμως για κάποιο λόγο, μετά από κάποια ώρα δίνει την αίσθηση έντονης επανάληψης αλλά και πολυπλοκότητας παράλληλα, σε μια προσπάθεια ανακάλυψης πως πρέπει να αντιμετωπιστεί ένας εχθρός. Το setup των κινήσεων είναι αρκετά απλό, γεγονός που διευκολύνει αρκετά το χειρισμό κατά τη διάρκεια της μάχης, αλλά η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει ο παίχτης για να αντιμετωπίσει έναν ή περισσότερους εχθρούς συχνά δημιουργεί μπέρδεμα και αμφιβολίες για τη συνολική δύναμη του χαρακτήρα. Ο παίκτης χειρίζεται έναν χαρακτήρα (Lightning), η οποία όμως μπορεί να αλλάζει σε 3 διαφορετικά loadouts-classes ονόματι schemata. Καθένα απ’ αυτά έχει δικά του abilities, το συνδυασμό των οποίων επιλέγει ο παίκτης κατά τη δημιουργία ενός schema. Η δημιουργία αυτή είναι μία διαδικασία η οποία έχει αρκετά μεγάλο βάθος και απαιτεί ιδιαίτερη στρατηγική, καθώς τα ο συνδυασμός των abilities και equipment που επιλέγει ο παίκτης παίζουν καθοριστικό ρόλο στο flow της μάχης.
Επιπροσθέτως τα εν λόγω abilities μπορούν να αναβαθμιστούν, γεγονός που επεκτείνει και κάνει ακόμα πιο έντονο το RPG ύφος του παιχνιδιού, καθώς ο παίκτης καλείται να επιλέξει στρατηγικά ποια θα πρέπει να ενισχύσει και τι όπλα-abilities πρέπει να συνδυάσει προκειμένου να δημιουργήσει δυνατά schemata. Επίσης, ιδιαίτερα customizable είναι και η εξωτερική εμφάνιση της Lightning, καθώς υπάρχει πληθώρα από στολές και αξεσουάρ όπου επίσης επιλέγονται για κάθε schema. Το customization σίγουρα αποτελεί το δυνατότερο στοιχείο του παιχνιδιού και άνετα μπορεί να απασχολήσει αρκετά τους παίκτες που αρέσκονται σε τέτοιου είδους features.
Η υπόθεση του παιχνιδιού είναι πολύ κακογραμμένη. Λίγο love story εδώ και εκεί, πολύ θρησκευτικό περιεχόμενο, ελάχιστη αγωνία και παιδικοί διάλογοι συνοδεύουνε τον παίκτη σε ένα quest να σώσει όσο περισσότερες ψυχές μπορεί πριν από τη βέβαιη καταστροφή του κόσμου σε 13 μέρες, με απώτερο σκοπό τη σωτηρία της νεκρής αδερφής της πρωταγωνίστριας! Αν δυσκολεύεστε να βρείτε νόημα σε όλο αυτό, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σας. Το γεγονός ότι υπάρχει χρόνος για τη εκπλήρωση της κεντρικής ιστορίας, αν και ενδιαφέρουσα σαν ιδέα πιο πολύ κακό αντίκτυπο έχει στο παιχνίδι αφού δεν επιτρέπει στον παίκτη (τουλάχιστον συνειδητά) να εξερευνήσει ελεύθερα, πράγμα αδιανόητο για ένα RPG. Κόντρα στον RPG χαρακτήρα του τίτλου, έρχεται και η μέθοδος ενδυνάμωσης του χαρακτήρα. Τα attributes ανεβαίνουν ολοκληρώνοντας αποστολές και όχι τελειώνοντας επιτυχώς μια μάχη. Φυσικά υπάρχουν αρκετά side quests, τα οποία όμως είναι βαρετά και σε συνδυασμό με το χρονόμετρο δε δημιουργούν θετική προδιάθεση στον παίκτη να ασχοληθεί με την ολοκλήρωσή τους.
Παίζοντας το παιχνίδι είχα σκοπό να γράψω στον επίλογο πως ο εν λόγω τίτλος απευθύνεται μόνο στους πιστούς ακόλουθους της σειράς. Τελικά όμως, καταλήγω στο συμπέρασμα πως ακόμα και στους Fans των Final Fantasy δεν έχει να προσφέρει κάτι. Ας ελπίσουμε να μη προμηνύει το μέλλον της σειράς και να αποτελεί ένα μικρό στραβοπάτημα…
6/10
[slickr-flickr search=”sets” items=”24″ set=”72157634073919762″]