Τελικά, Iron Maiden στο soundtrack δεν είχε. Παρ’ όλα αυτά, το δεύτερο επεισόδιο του Life is Strange: Before the Storm με τον τίτλο Brave New World έφτασε πολύ πιο γρήγορα από ότι το περίμενα. Αρκετά γρήγορα ώστε οι επιλογές που έκανα στο πρώτο επεισόδιο να είναι ολόφρεσκες στο μυαλό μου, πράγμα που έκανε τις επιπλέον ώρες που πέρασα στον κόσμο της Arcadia Bay ακόμα πιο καθηλωτικές.
Ξεκινώντας από τα εύκολα, ένα πράγμα που παρατήρησα πολύ έντονα στον visual τομέα είναι μια διαφοροποίηση μεταξύ της λεπτομέρειας των textures. Αν και στο προηγούμενο επεισόδιο κάτι τέτοιο δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου, εδώ υπήρξαν εμφανείς περιπτώσεις όπου κάποια textures – το skybox για παράδειγμα – πλησίαζαν πάρα πολύ το φωτορεαλισμό, ενώ κάποια άλλα, κυρίως σε δευτερεύοντα σημεία, επιδίωκαν μια πιο στυλιζαρισμένη προσέγγιση, η οποία έφερνε σε μία low-poly τεχνική. Προσωπικά δεν με ενοχλεί σε καμιά περίπτωση το low-poly, θέλω όμως ο τίτλος να έχει μια ενιαία εμφάνιση, και όχι να μου δίνει την εντύπωση ότι υπήρξαν δύο 3D artists στο παρασκήνιο που τσακώνονταν για το ποια άποψη θα επικρατήσει.
Αντίστοιχα, στα θέματα του ήχου τα πράγματα παραμένουν σε γενικές γραμμές όπως και στο πρώτο κομμάτι. Το soundtrack είναι on point και μπορεί να είχε λίγο περισσότερο από Daughter και λίγο λιγότερο από άλλες μπάντες, όμως τους το συγχωρώ γιατί έπαιξε την τραγουδάρα το Youth.
Εξίσου καλή δουλειά έχει γίνει και στους environmental ήχους, μιας και μικρές λεπτομέρειες, όπως τα πατήματα πάνω στο ξύλο από έναν χαρακτήρα ή τα σκουριασμένα μέταλλα που μετακινούνται δεξιά και αριστερά στο junkyard, συμπληρώνουν ανεπαίσθητα, αλλά επαρκώς, το ηχητικό τοπίο.
Σε ό,τι αφορά το voice acting κάποιοι διάλογοι είναι αρκετά “νεκροί”, με την έννοια ότι δεν μεταφέρουν σχεδόν καθόλου συναίσθημα, ακόμα και σε στιγμές έντασης. Ωστόσο, στις σκηνές στις οποίες χρειάζεται, η ηθοποιία κατορθώνει όχι μόνο να αντεπεξέλθει των προσδοκιών, αλλά και σε μεγάλο βαθμό να τις ξεπεράσει, πάλι με την βοήθεια μικρών ηχητικών φινιρισμάτων από εδώ και από εκεί.
H ιστορία και αυτή συνεχίζει από εκεί που μας άφησε το πρώτο επεισόδιο. Για την ακρίβεια από την επόμενη κιόλας μέρα αφότου η Rachel μπήκε στη ζωή της Chloe. Καθ’ όλη την διάρκεια του Brave New World βλέπουμε τις επιλογές που κάναμε προηγουμένως να γυρίζουν μπούμερανγκ για να μας χτυπήσουν κατάματα.
Αυτό που γουστάρω πάρα πολύ, είναι το πως ακόμα και οι μικρές λεπτομέρειες αλλάζουν την ροή του παιχνιδιού, χωρίς βέβαια εσύ ως παίκτης να το αντιλαμβάνεσαι. Γενικά το επεισόδιο έχει κάποια κεντρικά σημεία της πλοκής που ο κάθε παίκτης πρέπει να “χτυπήσει”, αλλά το πώς θα φτάσει εκεί και το πώς θα τα προσεγγίσει αλλάζει ριζικά ανάλογα με τις εκάστοτε επιλογές. Την ίδια στιγμή όταν έχεις τον έλεγχο του χειριστηρίου σου αφήνεται η αίσθηση του ότι η ιστορία δεν θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί διαφορετικά. Μονάχα αν επιστρέψεις και κάνεις εντελώς διαφορετικές επιλογές καταλαβαίνεις τι παίζει.
Επίσης, η Deck Nine έχει μια καταπληκτική ικανότητα να δημιουργεί αξιομνημόνευτες σκηνές μέσα στα επεισόδια που έχει αναλάβει. Μια αντίστοιχη σκηνή με το D&D campaign επαναλαμβάνεται και εδώ με μια θεατρική παράσταση η οποία με έπιασε τελείως απροετοίμαστο, κατά την οποία ζούσα ταυτόγχρονα το παιχνίδι ως παρατηρητής – το κοινό – αλλά μπορούσα να επηρεάζω και την έκβαση – η Chloe. Ελπίζω το pattern των στιγμών αυτών να συνεχιστεί και στο επόμενο κομμάτι της σειράς.
Ακόμη, θεωρώ ιδιοφυή τον τρόπο με τον οποίο σου αποκαλύπτεται γιατί τα πράγματα είναι έτσι όπως τα βλέπουμε στο πρώτο Life is Strange. Από το πού βρίσκεις διάφορα αντικείμενα, όπως για παράδειγμα ένα αμάξι ή το χαρακτηριστικό σκουφί της Chloe, στο γιατί κάποιοι χαρακτήρες αντιδρούν με τον τρόπο που αντιδρούν, όπως ο Nathan Prescott. Δεν είναι in-your-face, προσβάλλοντας την νοημοσύνη σου αλλά πολύ πιο ήπιο και διακριτικό κάνοντάς σε να το σκεφτείς δύο και τρεις φορές πριν πεις ουυυυ…
Την ίδια στιγμή βέβαια βρήκα πως η επαναχρησιμοποίηση ορισμένων τοποθεσιών συνεχίζεται, όπως για παράδειγμα η χωματερή ή οι κοιτώνες από το πρώτο παιχνίδι που θα ξαναεπισκεφτούμε και σε αυτό το επεισόδιο. Και ενώ ήταν καλό που σκεφτόμουν “huh… κοίτα να δεις αυτό ήταν κάποτε το δωμάτιο της Max” θα ήθελα να δω περισσότερες καινούριες τοποθεσίες.
Σε γενικές γραμμές το Brave New World είναι μια αξιόλογη προσθήκη στο σύμπαν του Life Is Strange. Αν και θεωρώ πως πάσχει λίγο από το σύνδρομο του μεσαίου σε μια τριλογία, την ίδια στιγμή σε κερδίζει με την “ήρεμη δύναμη” με την οποία προσεγγίζει τα πράγματα. Θέλω σίγουρα να δω πώς θα κλείσει το κεφάλαιο του Before the Storm.