Immortals Fenyx Rising: The Lost Gods review

Ένα μόλις μήνα μετά την κυκλοφορία του “Myths of the Eastern Realm” έρχεται το τρίτο και τελευταίο DLC του Immortals: Fenyx Rising, το “Lost Gods”. Επιστροφή στην γνώριμη Ελλάδα, επιστροφή και σε γνώριμα πρόσωπα και Θεούς. Βρισκόμαστε λίγο μετά το τέλος του 1ου DLC και οι σχέσεις των Θεών του Δωδεκάθεου είναι συννεφιασμένες.

Πιο συγκεκριμένα, επικρατούν έντονες διαφωνίες μεταξύ του Δία και του Ποσειδώνα, με αποτέλεσμα κάποιοι Θεοί, με αρχηγό τον Θεό της Θάλασσας, να σηκωθούν και να φύγουν από τον Όλυμπο, πηγαίνοντας σε ένα δικό τους νησί για να ζήσουν και κυριαρχήσουν όπως αυτοί θέλουν. Λόγω αυτού του αποσχηματισμού όμως, επικρατούν αναταράξεις στον κόσμο και τις ισορροπίες της φύσης.

Η Fenyx και η Αθηνά θέλουν να βοηθήσουν για να βρεθεί μια λύση, αλλά ο Δίας τους έχει απαγορεύσει να κάνουν την όποια κίνηση. Αλλά δεν τους απαγόρευσε να βρουν κάποιον άλλο που θα κάνει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Και κάπου εδώ ξεκινάει η ιστορία μας, με την Ash, μια κοπέλα που ακόμα πιστεύει στο Δωδεκάθεο, να αναλαμβάνει να βοηθήσει με την συγκεκριμένη κατάσταση και να προσπαθήσει να ενώσει πάλι τους Θεούς του Ολύμπου.

Η πρώτη και μεγάλη διαφορά είναι ότι πλέον το παιχνίδι δεν είναι 3ου προσώπου open world, αλλά πιο κοντά σε ένα στυλ Diablo. Η κάμερα έχει μια σταθερή θέση και δεν αλλάζει, ο χαρακτήρας μας ξεκινάει με πολύ λίγες ικανότητες, ακόμα και τις πιο βασικές πρέπει να τις ξεκλειδώσουμε. Λόγω αυτού το πως κινούμαστε στον κόσμο έχει αλλάξει πολύ. Όπως επίσης και το σύστημα μάχης έχει αλλάξει αρκετά, είναι πιο κοντά σε μια πιο προσεκτική νοοτροπία και την λογική του «τα λάθη πληρώνονται». Οι εχθροί είναι αυτοί που ξέρουμε αλλά οι επιθέσεις και ο κύκλος της συμπεριφοράς τους είναι διαφορετικά από ότι έχουμε μάθει.

Μια ακόμα μεγάλη αλλαγή είναι ότι πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε save όποτε θέλουμε, αλλά μόνο όταν βρισκόμαστε σε ένα Altar. Ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει ότι το θέμα του συγκεκριμένου DLC είναι όχι τόσο να ανεβάσει την δυσκολία, αλλά να δυσκολέψει τον παίκτη. Να τον στριμώξει και να τον κάνει να σκεφτεί την κάθε μάχη και το κάθε save. Και ναι, πρέπει να σκεφτόμαστε το κάθε save πριν το κάνουμε, καθώς για να σώσουμε την πρόοδο μας χρειάζεται να προσφέρουμε στο Altar ένα σύκο.

Ναι, καλά διαβάσατε. Είναι ένα από τα καινούργια αντικείμενα που υπάρχουν στον κόσμο, τα οποία δεν είναι και άφθονα. Βέβαια όσο περνάει ο χρόνος και ξεκλειδώνουμε ικανότητες και επιθέσεις για την Ash, τόσο πιο βατό γίνεται το παιχνίδι. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι έχει αλλάξει αρκετά ο τρόπος που βελτιώνουμε τον χαρακτήρα μας και τις ικανότητές του. Υπάρχει ένα καινούργιο και περίπλοκο σύστημα, το οποίο όμως επιβραβεύει και τον παίκτη για τους σωστούς συνδυασμούς και τα καλά character builds.

Υπάρχει ένας διαφορετικός αέρας από αυτόν της εξερεύνησης, σε αυτό το DLC, καθώς με την κάμερα όπως είναι και τον τρόπο που κινούμαστε, δεν υπάρχει κίνητρο ούτε είναι ευχάριστο να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε όπως στο κυρίως παιχνίδι και το MotER. Περισσότερο κινούμαστε γραμμικά, από το σημείο που είμαστε στο σημείο που είναι το objective και μετά ξεκινάμε για το επόμενο. Μου έλειψε η όρεξη και χαρά που είχα στο κυρίως παιχνίδι για να ανακαλύψω τις γύρω περιοχές, τα μυστικά που έκρυβαν, τα όμορφα τοπία. Και αυτό είναι κάτι που εδώ φαίνεται, καθώς ενώ η σχεδίαση του περιβάλλοντος και του κόσμου είναι γευστική και ποικιλόμορφη, δεν την αξιοποιεί το παιχνίδι, δεν την παρουσιάζει στον παίκτη με το καλύτερο τρόπο.

Σε γενικές γραμμές έχω ανάμεικτα συναισθήματα για ό,τι έπαιξα. Είχε έναν διαφορετικό αέρα, μια καινούργια περιπέτεια από τις προηγούμενες. Θα ήθελα να μπορούσαμε να ανοίξουμε την κάμερα, καθώς την ένιωθα αρκετά κλειστοφοβική. Από την άλλη αυτό σημαίνει ότι ίσως πετυχαίνει τον στόχο της. Προσωπικά προτιμώ την ανοιχτή εξερεύνηση και πιο γρήγορη μάχη από την γραμμικότητα και το στυλ μάχης που έχει το συγκεκριμένο dlc, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Οι φαν της σειράς Diablo θα ενθουσιαστούν σίγουρα.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι η Ubisoft είχε το θάρρος (και θράσος) να πειραματιστεί αρκετά με τα 2 από τα 3 DLC του τίτλου, είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει πράγματα, και να ανακατέψει την τράπουλα. Αν μη τι άλλο, δεν είναι κάτι συχνό πλέον στην βιομηχανία του gaming και τους αξίζει ένα μπράβο. Είμαι σίγουρος ότι θα κρατήσουν τα θετικά αλλά τα αρνητικά για να τα αξιοποιήσουν το μέλλον.