#IDARB
Xbox One Review
Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια διανύουμε μια Indie Αναγέννηση. Πλέον είναι υπερβολικά εύκολο για μικρά, ανεξάρτητα και ολιγομελή studio να παράξουν κάποιον τίτλο ο οποίος δεν βασίζεται στα τεχνικά χαρακτηριστικά για να εντυπωσιάσει, αλλά στο καθαρό gameplay του. Πολλοί τίτλοι ξεπετάγονται δεξιά και αριστερά με 8bit γραφικά και στοιχεία 2D platforming, και πολλά από αυτά τα Indie παιχνίδια έχουν βρει τον δρόμο τους στην κονσόλα μας μέσω του “Games with Gold”. Το #IDARB αποτελεί μια περίπτωση που πληροί όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις. Είναι όμως ταυτόγχρονα και ένας τίτλος που κατά την γνώμη μου, όλοι οι κάτοχοι του Xbox One θα πρέπει να δοκιμάσουν.
To gameplay και το σκεπτικό του τίτλου είναι αρκετά απλό. Δυο ομάδες έρχονται αντιμέτωπες σε ένα 2D γήπεδο, με την μπάλα να ξεκινάει πάντα στο κέντρο. Τα δύο αντικριστά τέρματα σε κάθε πλευρά του γηπέδου είναι ο στόχος. Όσο πιο μακρινό ή όσο πιο θεαματικό είναι το γκολ που θα βάλουμε, τόσο περισσότεροι θα είναι αντίστοιχα και οι πόντοι που θα λάβουμε σαν ανταμοιβή. Στο τέλος κάθε παιχνιδιού, η ομάδα με τους περισσότερους πόντους κερδίζει.
Μπορεί να ακούγεται απλό σαν λογική, αλλά είναι αυτή η απλότητα η οποία μπορεί να χαρίσει απίστευτα plays και διασκέδαση. Ο χειρισμός τους παιχνιδιού ακολουθεί πιστά τον παραπάνω κανόνα. Με τον μοχλό κινούμε τον 8bit παίχτη μας, με τις σκανδάλες κλέβουμε την μπάλα ή σουτάρουμε και με το B δίνουμε πάσα στον συμπαίκτη μας. Τα βασικά και μόνο απαραίτητα, καθώς δεν χρειάζεται κανένας άλλος περίπλοκος μηχανισμός για να απολαύσουμε τον τίτλο.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απαραίτητα πως το παιχνίδι είναι εξίσου εύκολο. Χρειάζεται αρκετή ικανότητα για να περιηγηθείς ανάμεσα στα εμπόδια του χάρτη, για να βρίσκεσαι στο σωστό σημείο την σωστή στιγμή ώστε να πάρεις στρωμένη την πάσα. Χρειάζεται μυαλό και γρήγορα αντανακλαστικά για να μπορέσεις εσύ ο ίδιος να βγάλεις τον συμπαίκτη σου μπροστά από το τέρμα. Κυρίως όμως, χρειάζεται παρέα.
Γιατί ενώ το παιχνίδι μπορεί να διαθέτει ένα μικρό κομμάτι singleplayer, “όλα τα λεφτά” βρίσκονται στο multiplayer. Είτε λοιπόν καλέσουμε του φίλους μας σπίτι για local co-op, είτε πάμε να αναμετρηθούμε με τρίτους στο Live, ο χαμός που θα επικρατεί στην οθόνη μας είναι σίγουρο ότι θα μας αφήσει με το στόμα ανοικτό. Όσο περισσότερα άτομα ανά ομάδα τόσο περισσότερος πανικός μέσα στο παιχνίδι. Κάπου εκεί κρυμμένο ανάμεσα στα δύο ημίχρονα υπάρχει και ένα mini game, τάχα μου για να ηρεμήσουμε λίγο. Ακόμα και αυτό όμως το μόνο που καταφέρνει είναι να μας βάλει πιο πολύ στην τσίτα για το επόμενο μισό του παιχνιδιού.
Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη του παιχνιδιού να είναι το βάθος που έχει από άποψη customization, κάτι το οποίο τονίζει και την αίσθηση της ομαδικότητας παράλληλα. Στο #IDARB μπορούμε να δημιούργησουμε σε έναν απλό editor τον δικό μας 8μπιτο χαρακτήρα, banner για την ομάδα μας, καθώς και το δικό της soundtrack(!) εύκολα και γρήγορα. Cool Stuff. Επίσης, έξυπνη κίνηση θεωρώ και το interaction με τα social media, καθώς καθ’όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, στο κάτω μέρος της οθόνης μας υπάρχει μια κορδέλα με οτιδήποτε ανεβαίνει στο twitter με το hashtag IDARB.
Σε γενικές γραμμές, ενώ θεωρώ πως είναι πολύ εύκολο για κάποιον να περιγράψει το σκεπτικό του #IDARB, παρ’όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο για αυτόν που ακούει να κατανοήσει πόσο fun to play παιχνίδι είναι το συγκεκριμένο. Πρέπει σίγουρα να το παίξεις για να το καταλάβεις και να το ευχαριστηθείς. Και μιας και θα είναι δωρεάν για όλα τα μέλη με Gold τον μήνα Φεβρουάριο, νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία για όλους να το δοκιμάσουν. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο, τον οποίο μπορείς να φορτώσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή και να περάσεις καλά με την παρέα σου στο Live. Δεν γίνεται καλύτερα από αυτό.
Ευχαριστούμε πολύ την ομάδα του Xbox για τον κωδικό.
It's Me!
Ο custom Mario που έφτιαξα με το character creation tool του #IDARB
%