Hitman Episode 6: Hokkaido

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν είναι και τόσο άσχημη η δουλειά του πληρωμένου δολοφόνου, ειδικά έτσι όπως την παρουσιάζει το Hitman. Και τα Παρισάκια του τα πήγε, και στην Ιταλία παραθέρισε, και την εξωτική Ανατολή επισκέφτηκε και τελικά ο δρόμος τον έβγαλε στην κάτασπρη Ιαπωνία, στα βουνά της νήσου Hokkaido. Για την ακρίβεια σε μια υπερσύγχρονη κλινική-χώρο αναψυχής στα βουνά της νήσου Hokkaido.

Το έκτο επεισόδιο, που αποτελεί και τον επίλογο αυτής της πρώτης σεζόν του Hitman λαμβάνει ολόκληρο χώρα μέσα σε αυτήν την hi-tech κλινική. Εμείς θα ξεκινήσουμε άοπλοι, ως απλοί επισκέπτες της κλινικής υπό το ψευδώνυμο Tobias Reaper και θα πρέπει μάλιστα να φτάσουμε την αποστολή στο mastery level 20 για να μπορέσουμε να κουβαλήσουμε μαζί μας τα αγαπημένα μας Silverballer. Πολύ καλή επιλογή μιας και υπογραμμίζει την αίσθηση της απομόνωσης που δημιουργεί η τοποθεσία της κλινικής.

Οι στόχοι είναι δύο, και παρά το γεγονός πως είναι οι μισοί από την αποστολή του Colorado, αυτό δεν σημαίνει πως το συγκεκριμένο επίπεδο είναι πιο εύκολο. Πρώτα θα πρέπει να εξοντώσουμε την Yuki Yamazaki, μια Ιαπωνέζα δικηγόρο με ένα υπέροχο tattoo sleeve, η οποία δυστυχώς δουλεύει για τα λάθος άτομα. Ο δεύτερος στόχος ακούει στο όνομα

και βρίσκεται στο χειρουργικό κρεβάτι καθώς πάσχει από την ασθένεια Situs Inversus που αντιστρέφει την διάταξη των οργάνων μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Not to worry, ο Agent 47 είναι εδώ για να σου τα ξεριζώσει μια και καλή.

Η πλοήγηση μέσα στην κλινική του Hokkaido αποδεικνύεται πολύ δύσκολη αλλά συγχρόνως και πολύ πολύ ευφάνταστη. Η εκάστοτε αμφίεση φέρει μαζί της και ένα ηλεκτρονικό τσιπ που ανοίγει τις πόρτες στις οποίες ο κάθε ρόλος έχει πρόσβαση. Για παράδειγμα με το μπουρνούζι του Tobias Reaper έχουμε πρόσβαση στις εγκαταστάσεις αναψυχής της κλινικής όχι όμως και στο δωμάτιο του Security. To AI σύστημα που “τρέχει” την κλινική διαβάζει το τσιπάκι του ρούχου και αυτόματα ανοίγει – ή και όχι – την πόρτα στην οποία πλησιάζουμε.

Θεωρώ πως το στοιχείο αυτό αποτελεί ένα ιδιοφυές touch καθώς και έναν από τους πιο φρέσκους και ενδιαφέροντες gameplay μηχανισμούς που είδα την σειρά φέτος να παίρνει. Κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργεί ένα χωρικό puzzle το οποίο υποχρεώνει τον παίκτη να εντοπίσει την σωστή μεταμφίεση-κλειδί για την αντίστοιχη πόρτα μετατρέποντας τον περιορισμό σε προνόμιο.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αρπάξαμε μια στολή από το ράφι και ξεμπερδέψαμε. Ακόμα και αν καταφέρουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε έναν χώρο θα πέσουμε επάνω σε διαφορετικά άτομα – νοσοκόμους, σεκιουριτάδες, bodyguards, ασθενείς – οι οποίοι μας σκανάρουν από πάνω μέχρι κάτω και πολλές φορές αναγνωρίζουν ότι βρισκόμαστε σε έναν χώρο που δεν θα έπρεπε να είμαστε.

Οι μικροί διάδρομοι της κλινικής και οι κλειστοί της χώροι γενικότερα, δεν βοηθούν επίσης στο να ξεφύγουμε από τα ύποπτα βλέμματα με αποτέλεσμα πολλές φορές είτε να γίνουμε αντιληπτοί πολύ γρήγορα, είτε να μην έχουμε τον χρόνο για να κάνουμε ένα takedown και να κρύψουμε το θύμα. Replay με το replay όμως, κάποια πράγματα γίνονται ξεκάθαρα και αυτοματοποιημένα, με αποτέλεσμα να ξεπερνάμε τα τετριμμένα πλέον ερωτήματα του στυλ “πως θα μπω στο μέσα στον χώρο του χειρουργείου” και να τα αντικαθιστούμε με ερωτήματα του στυλ “πως να σκοτώσω το θύμα μου; δηλητηριάζοντας την παροχή του αίματος ή καταστρέφοντας του το μόσχευμα”; Μακάβριες ερωτήσεις το ξέρω, αλλά ταιριάζουν απόλυτα στην γκάμα επιλογών που μας δίνει το Hitman.