Με την εξαγορά της Eidos Interactive από την Square Enix to 2009 ένα από τα franchises που μπήκε ξανά στο προσκήνιο -πέρα από πολύ γνωστά Deus Ex και Tomb Rider- ήταν προφανώς και αυτό της σειράς Hitman. Τρία χρόνια μετά, και συνολικά έξι από τον τελευταίο τίτλο Blood Money, ο original assassin κάνει ένα από τα πιο δυναμικά comeback στην ιστορία του gaming με το Hitman Absolution. Μπορούμε με μεγάλη ευκολία να πούμε πως οι απανταχού gamers που περίμεναν όλον αυτόν τον καιρό δικαιώνονται στο έπακρο. Και ας μας επιτραπεί και ένα μικρό σχόλιο.. Καιρός ήταν.
Η ιστορία του παιχνιδιού ξεκινάει από εκεί που μας άφησε το Blood Money με μια μεγάλη ανατροπή. Η Diana Burnwood, προϊσταμένη του Hitman στο Agency και η γνώριμη φωνή που μας συνόδευε σε όλους τους προηγούμενους τίτλους της σειράς δίνει για κάποιο περίεργο λόγο, όλα τα ονόματα της υπηρεσίας στην δημοσιότητα. Έτσι λοιπόν, ο επικεφαλής του Agency, Benjamin Travis δεν αργεί να αναθέσει την εξόντωση της στον Agent 47, ο οποίος παρ’ όλη τη συναισθηματική φόρτιση είναι αποφασισμένος να φέρει την αποστολή του εις πέρας. Την στιγμή βέβαια που έρχεται αντιμέτωπος με αυτήν, δεν διστάζει να την σκοτώσει μεν, αλλά σαν χάρη προς το πρόσωπο της παίρνει ένα μυστηριώδες κοριτσάκι υπό την προστασία του και χάνεται από τον χάρτη. Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία του Hitman Absolution με τον δολοφόνο μας να είναι κυνηγημένος τόσο από το Agency, όσο και από διάφορους τρίτους που τους ενδιαφέρει το κορίτσι αλλά να προσπαθεί παράλληλα με νύχια και με δόντια να την προστατέψει και να μάθει όλη την αλήθεια για αυτήν.
Παρ’ όλο που όλοι οι χαρακτήρες με τους οποίους θα έρθει σε επαφή ο Hitman, είναι εξαιρετικά αυθεντικοί και καλογραμμένοι, η αλήθεια είναι ότι η ιστορία σε μερικά ελάχιστα σημεία χωλαίνει από άποψη σεναρίου. Σε καμία περίπτωση δεν μπάζει νερά, απλώς κάποιες μεταβάσεις από την μία αποστολή στην επόμενη μερικές φορές δεν θα βγάζουν κανένα απολύτως νόημα. Βέβαια αυτό το γεγονός εξυπηρετεί θετικά στο να υπάρχει ένα μεγάλο εύρος από αποστολές έτσι ώστε καμία να μην φαίνεται ίδια με την προηγούμενη, αλλά αντίθετα να αποτελεί συνέχεια και από μία καινούρια πρόκληση.
Όχι ότι πολλοί θα δώσουν έμφαση στο πως βρέθηκαν από το Wakiki Hotel σε μία αίθουσα δικαστηρίου. Οι πίστες είναι απλώς η αφορμή για να διαπρέψει το gameplay του τίτλου. Κάθε επίπεδο που καλούμαστε να βγάλουμε εις πέρας είναι τόσο πλούσιο και ιδιαίτερο που πραγματικά σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Είτε διασχίζουμε τους γεμάτους δρόμους της Chinatown, είτε προσπαθούμε να εισβάλουμε σε ένα εργοστάσιο παρασκευής εκρηκτικών όπλων, είτε απλά να διασχίσουμε έναν διάδρομο που φυλάσσεται από φρουρούς, οι επιλογές μας είναι κυριολεκτικά αμέτρητες. Το Hitman Absolution συνεχίζει την παράδοση των προηγούμενων παιχνιδιών, ικανοποιώντας τόσο τους “κρυφούς δολοφόνους” όσο και τους “ψυχοπαθείς” ανάμεσα μας.
Πολλά από τα levels που θα παίξουμε μας αναθέτουν την εξόντωση ενός, ή και περισσότερων στόχων, με όποια σειρά εμείς θέλουμε. Το πώς θα.. αφανίσουμε τον στόχο μας έγκειται εξ’ολοκλήρου επάνω μας. Θα ανατινάξουμε το ρεζερβουάρ της βενζίνης σε ένα gas station εξουδετερώνοντας όχι μόνο τον στόχο μας αλλά και ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο; Θα περιμένουμε υπομονετικά στην σκοτεινή γωνία μας μέχρι να βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία; Θα του ρίξουμε ποντικοφάρμακο στον καφέ; Θα βγούμε all guns blazing μέχρι να είναι όλοι νεκροί στο δωμάτιο; Όλες οι επιλογές που θα κάνουμε εξαρτώνται πραγματικά από τον τρόπο που εμείς θέλουμε να παίξουμε το παιχνίδι.
Τα υπόλοιπα επίπεδα, δηλαδή αυτά που δεν έχουν σαν στόχο την εξολόθρευση κάποιου προσώπου-στόχου, ασχολούνται με την πρόσβαση (infiltration) σε κάποια περιοχή, απαγορευμένη προς τον Agent 47. Η εισαγωγή τέτοιων objectives ήταν μία κίνηση με μεγάλο ρίσκο από πλευράς των developers καθώς παραπέμπει σε άλλα stealth franchises και όχι σε αυτό του αιματοβαμμένου Hitman. Πάρ’ όλα αυτά κρίνεται άκρως επιτυχής κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο εισάγονται στην ιστορία. Γιατί είναι άκρως απολαυστικό να σκοτώνεις τον στόχο σου, αλλά είναι ακόμη απολαυστικότερο να έχεις ιδρώσει για να αποκτήσεις πρόσβαση στο σημείο που θα σου δώσει πλήρη θέα με το sniper rifle σου.
Βέβαια για καθένα από τους δύο παραπάνω βασικούς τύπους αποστολών το παιχνίδι έχει εισάγει ένα challenge system το οποίο σου υποδεικνύει τον “σωστό” ή μάλλον τον λιγότερο αιματοβαμμένο τρόπο να περάσεις το επίπεδο. Κάθε πράξη σου αντιστοιχεί σε πόντους, θετικούς αλλά και αρνητικούς (για παράδειγμα άμα σκοτώσουμε κάποιον αθώο πολίτη θα υποστούμε μια βαριά ποινή) και στο τέλος κάθε επιπέδου μπορείς να δεις το progression σου και να συγκρίνεις το σκορ σου με αυτό των φίλων σου στο live.
Ακόμη ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στις γενικότερες αλλαγές που έχει υποστεί το gameplay του Hitman οι οποίες έχουν εμφανώς βελτιώσει και ενισχύσει τον μηχανισμό του παιχνιδιού. Το να μπορείς να υποκριθείς πως παραδίνεσαι σε περίπτωση που κάποιος εχθρός σε ανακαλύψει, η δυνατότητα να συρθείς μέσα από αεραγωγούς, το γεγονός ότι μπορείς να πάρεις κάλυψη σχεδόν πίσω από κάθε αντικείμενο στον χώρο είναι μια αξιόλογη προσθήκη στο φονικό οπλοστάσιο του Agent 47. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε από τα παραπάνω και την εισαγωγή του Instinct Mode. Πρόκειται περί μιας ικανότητας, η οποία παραπέμπει πολύ στο Detective Mode του Arkham City και στο Eagle Sense του Assassin’s Creed. Με την χρήση αυτής μπορούμε να δούμε τις τοποθεσίες των εχθρών ανάμεσα από τοίχους καθώς και τις πορείες που ακολουθούν στον χώρο. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το Instinct για να ξεγελάσουμε τους φύλακες και να περάσουμε από μπροστά τους χωρίς να μας καταλάβουν, ή για να μπούμε σε Point Shooting, ένα slow-motion Mode στο οποίο μπορούμε με ευκολία να μοιράσουμε headshots σε αργή κίνηση.
Tέλος θα πρέπει να αναφέρουμε πως για πρώτη φορά στην ιστορία του franchise εισάγεται ένα είδος, ασύγχρονου όμως multiplayer mode, το Contracts. Εδώ οι παίκτες παίζουν μικρά τμήματα του campaign και προσπαθούν να εξοντώσουν το πολύ μέχρι τρεις, συγκεκριμένους βέβαια, στόχους. Το παιχνίδι αποθηκεύει τον τρόπο με τον οποίο εμείς ολοκληρώνουμε την αποστολή και στην συνέχεια έχουμε την επιλογή να την ανεβάσουμε στους φίλους μας, οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν καλύτερο σκορ από το δικό μας. Είναι σίγουρα ένα στοιχείο το οποίο δεν ξενίζει, αλλά αντίθετα δίνει βάθος στον τίτλο και είναι ότι πιο κοντινό σε multiplayer για το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Παρ’ όλα τα θετικά του, όπως κάθε τίτλος έτσι και το Hitman δεν θα μπορούσε παρά να είχε και μερικά πισωγυρίσματα. Ενδεικτικά θα πρέπει να αναφέρουμε το κακό σύστημα των checkpoints που αντικατέστησε εκείνο των περιορισμένων saves προηγούμενων τίτλων της σειράς. Το δυσάρεστο με το υπάρχον σύστημα είναι ότι κάθε φορά που κάνεις revert στο checkpoint όλοι οι εχθροί που είχες εξουδετερώσει μέχρι εκείνη την στιγμή κάνουν και πάλι spawn με αποτέλεσμα να υποχρεώνεσαι να καταστρώσεις καινούρια στρατηγική από αυτήν που είχες υιοθετήσει προηγουμένως. Επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε το γνωστό-πλέον glitch που χωρίς λόγο και αιτία κάνει corrupt το save file, πράγμα το οποίο έχει αναγκάσει πολλούς gamers να ξεκινήσουν από την αρχή το παιχνίδι. Για τον λόγο αυτό κρατήστε και κανένα backup.
Σε ότι αφορά τον οπτικοακουστικό τομέα, η εντύπωση που αφήνει το παιχνίδι είναι άκρως θετική. Η νέα μηχανή γραφικών Glacier 2 “αστράφτει” κάνοντας rendering σε τεράστια πλήθη (θα εκπλαγείτε από τον κόσμο στην Chinatown) και απεικονίζοντας με κάθε λεπτομέρεια από μικρά αντικείμενα μέχρι μοντέλα προσώπων και animations των φονικών κινήσεων του Hitman. Το soundtrack παρά την απουσία του ξακουστού πλέον Jesper Kyd – ο οποίος έδωσε και αντίστοιχα έλαβε πολλά από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς – τα καταφέρνει εξαιρετικά στο να αποδώσει το συναίσθημα του κόσμου του Hitman. Τέλος το voice-acting είναι εξαιρετικό με τους ηθοποιούς να αποδίδουν τέλεια τον ρόλο τους και τον David Bateson να δανείζει πάλι την φωνή του στον Agent 47, ακόμη και αν έπρεπε να περάσει από casting για τον ρόλο τον οποίο πάντοτε αυτός ενσάρκωνε… cough cough.
Εν κατακλείδι, το Hitman Absolution είναι ο τίτλος που όλοι περίμεναν τόσο καιρό. Η μακρά απουσία του Agent 47 από τον χώρο του gaming, μόνο καλό έκανε καθώς φαίνεται η ωριμότητα της ομάδας ανάπτυξης μέσα από τον τίτλο που μας παραδίδουν. Κάποιος φίλος είχε πει κάποτε χαριτολογώντας πως ο Jason Statham είναι “η εκδίκηση του καραφλού”. Συγγνώμη που θα διαφωνήσω αλλά ο ψυχρός Hitman με το barcode στο κρανίο, όχι μόνο τον ξεπερνάει αλλά βάζει υποψηφιότητα για Ultimate Badass(assin) of the Century. Pun intented.
Βαθμολογία: 8.5/10
[slickr-flickr search=”sets” items=”24″ set=”72157629167523982″]