To πρώτο Hand Of Fate ήταν για εμένα ένα από τα παιχνίδια “αποκάλυψη” των τελευταίων ετών. Το βρήκα προφανώς από σπόντα, όταν έγινε διαθέσιμο δωρεάν με τα Games with Gold τον μακρινό πλέον Φεβρουάριο του 2016, όμως ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.

 

Αυτός ο τίτλος για εμένα δείχνει πώς μπορεί ένα μικρό σε μέγεθος studio να υλοποιήσει μια πανέξυπνη ιδέα και να χρησιμοποιήσει τους πόρους που έχει για να πετύχει αυτό που θέλει. Δεν προσπαθούσε να πλασαριστεί ως κάτι το παραπάνω, ούτε όμως ήταν κενό περιεχομένου. Ήταν νομίζω το τρανό παράδειγμα του επιχειρήματος που υποστηρίζει το πόσο καλές ιδέες υπάρχουν μέσα στους [email protected] τίτλους.

 

Μπορεί βέβαια το sequel να καθυστέρησε λίγες εβδομάδες παραπάνω για το Xbox One, στις οποίες ναι άνοιγα κάθε μέρα tab με τον πρωινό καφέ για να τσεκάρω αν κυκλοφόρησε επιτέλους, ωστόσο το Hand of Fate 2 είναι πλέον γεγονός. Για να δούμε αν στέκεται επάξια ως συνεχιστής του καλού ονόματος του προκατόχου του.

Όπως και να ‘χει, ξεκινάμε με τα γραφικά και εδώ τα πράγματα νομίζω πως είναι πολύ θετικά. Έχουμε να κάνουμε ξεκάθαρα με ένα κλικ πιο πάνω από εκείνα του προηγούμενου τίτλου χωρίς όμως να αλλάζει το ύφος στο ελάχιστο, το οποίο προσωπικά μου φέρνει αρκετά σε παλιό καλό Fable. Αν και το παιχνίδι είναι όλο γραμμένο σε Unity – της οποία δεν είμαι και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής – οι developers έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στο optimisation.  

 

Μοναδικό σημείο στο οποίο πρέπει να σταθώ είναι κάποια κολλήματα στο frame pacing που προκύπτουν όταν φορτώνει ένα επίπεδο αλλά αυτά νομίζω οφείλονται ξεκάθαρα στο γεγονός ότι το παιχνίδι μπουκώνει καθώς κάνει load εκείνη την στιγμή. Κατά την διάρκεια της μάχης τέτοια προβλήματα δεν μου εμφανίστηκαν παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις, γεγονός που με αφήνει πολύ ικανοποιημένο.

 

Μπορεί ο τίτλος να είναι indie, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι προσεγμένος. Το Hand of Fate 2 ανήκει από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας του στην λίστα με τα Xbox One X Enhanced παιχνίδια και εκεί μπορώ να επιβεβαιώσω πως δείχνει πανέμορφο. Οι κάτοχοι του μικρού “τέρατος” μπορούν να απολαύσουν το παιχνίδι σε native 4K ανάλυση ενώ παρέχεται και η επιλογή για unlocked framerate την οποία και τίμησα δεόντως. Συγκριτικά με το Xbox One οι διαφορές είναι εμφανείς κυρίως στην λεπτομέρεια των textures αλλά στην φάση του παιχνιδιού των καρτών. Στην φάση της μάχης τα γραφικά είναι ούτως η άλλως πιο στυλιζαρισμένα οπότε εκεί η διαφορά δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά.

 

 

Στα του ήχου θέλω πρώτα απ’ όλα να τονίσω το πόσο απίστευτο είναι το voice acting με τον Anthony Skordi να ενσαρκώνει για δεύτερη φορά τον ρόλο του Dealer. Η φωνή του τύπου έχει απίστευτο βάθος και σε καθηλώνει – ειδικά αν φοράς headset – ενώ η γρέζα και ο τρόπος που τονίζει κάθε-μια-λέξη προσδίδει βάρος και αυθεντία στον ρόλο. Σίγουρα, δεν θα ήθελα να τον πετύχω έξω στον δρόμο, πόσο μάλλον να του αντιμιλήσω.

 

Τον χαρακτήρα του παιχνιδιού συμπληρώνει η ambient μουσική η οποία με λίγες διάσπαρτες νότες στα έγχορδα και δύο τρία χτυπήματα στα κρουστά δημιουργεί από το μηδέν ατμόσφαιρα. Εξίσου πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στα sound effects. Σε μια τόσο μικρή παραγωγή δεν περιμένεις λεπτομερή samples και διαφορετικούς ήχους στα όπλα ανάλογα π.χ. αν χρησιμοποιείς τσεκούρι η daggers, και όμως εκείνοι υπάρχουν. Ακόμη, λατρεύω το πως ανεβαίνουν τα μπάσα και εκείνο το oomph που ακούγεται κάθε φορά που ενεργοποιείς την ειδική επίθεση του όπλου σου.

 

 

Για όσους όμως διαβάζουν μέχρι τώρα και δεν ξέρουν τι είναι το Hand of Fate, πολύ γρήγορα να εξηγήσω ότι επί της ουσίας είναι ένα 1vs1 D&D παιχνίδι με κάρτες. Εμείς (ο παίκτης) πρέπει να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε μια σειρά από προκλήσεις που μας θέτει ο Dealer (o Dungeon Master) και οι οποίες επιλέγονται στην τύχη ανάλογα με το εκάστοτε σενάριο και ένα deck απο κάρτες που συμπληρώνουμε πριν από κάθε αποστολή. Όσο προχωράμε κάθε αποστολή τόσο πιο πιθανό είναι να ανταμειφθούμε με κάτι καλό ή να φάμε τα μούτρα μας καθώς πολλές επιλογές αφήνονται στην τύχη όπως σε διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια. Το δεύτερο μισό του παιχνιδιού είναι το Combat Phase όπου εκεί πέρα το παιχνίδι γυρίζει σε Action-Rpg με ένα σύστημα μάχης που φέρνει πολύ στα Arkham παιχνίδια.

 

Από την άλλη πλευρά, για όσους είναι γνώριμοι με την σειρά τα πράγματα δεν αλλάζουν δραματικά. Μπορεί το tutorial να βοήθησε κάπως τη μνήμη μου, όμως από την πρώτη στιγμή που έτρεξα το παιχνίδια αισθάνθηκα κατευθείαν σαν στο σπίτι μου. Σε γενικές γραμμές αυτό που συνάντησα είναι βελτιώσεις σε όλους τους τομείς του gameplay.

 

Ξεκινώντας από το σύστημα μάχης, πρέπει να αναφέρω πως έχει βελτιωθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο. Δεν το αισθάνεσαι πλέον χοντροκομμένο καθώς έχουν βελτιωθεί πολύ τα animations των επιθέσεων και έχει ελαχιστοποιηθεί το κλασσικό teleporting επάνω στους εχθρούς. Προφανώς δεν είναι στα επίπεδα κάποιου AAA τίτλου και προφανώς υπάρχουν στιγμές που ούρλιαζα “Το πάτησα, το πάτησα” αλλά αυτό μάλλον έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία μου και το γεγονός ότι έκανα button mashing.

 

Ακόμη το παιχνίδι έχει αποκτήσει κάποια καινούρια features και mechanics. Μου αρέσει που η ομάδα ανάπτυξης χρησιμοποιεί τον Dealer για να σου πει στην κυριολεξία “This is one of the few ways I have changed the game” κάθε φορά που σου παρουσιάσει τις αλλαγές που έχει κάνει στο gameplay. Πολύ meta.

 

Πρώτα απ’ όλα έχουμε την εισαγωγή των Companions οι οποίοι όπως προφανώς υποδεικνύει και η λέξη  είναι ακόλουθοι οι οποίοι μας συνοδεύουν σε κάθε Challenge. Μπορούμε να έχουμε μόνο έναν μαζί μας την φορά και ανάλογα με τον ποιόν θα επιλέξουμε παίρνουμε κάποιου είδους μπόνους, τόσο στην φάση των καρτών όσο και στην φάση της μάχης. Επίσης, οι ακόλουθοι έρχονται και με ξεχωριστές κάρτες ιστορίας στις οποίες αποκτούμε πρόσβαση μόνο αν έχουμε τον αντίστοιχο ακόλουθο στην παρέα μας. Για παράδειγμα, αφού παίξεις την εισαγωγή, παίρνεις τον πρώτο Companion, τον Malaclypse. Αυτός έχει ένα ability που σου επιτρέπει να ξαναεπιλέξεις μια κάρτα αν πέσεις πάνω σε failure, ενώ στην μάχη μπορεί ανα τακτά χρονικά διαστήματα να σου βάζει μια ασπίδα η οποία απορροφά το πρώτο χτύπημα που θα φας, προσθέτοντας κατά αυτό τον τρόπο ένα κλικ περισσότερο βάθος στο σύστημα μάχης.

 

Δεύτερον έχουμε την εισαγωγή ολόκληρων σεναρίων στο story mode. Πλέον το campaign αποτελείται από 22 Challenges (στην ουσία είναι κεφάλαια δεν ξέρω γιατί επέλεξαν να τα ονομάσουν challenges) τα οποία συνήθως έχουν ένα γενικότερο theme που ορίζει το πως θα εξελιχθεί, ανεξάρτητα από τις κάρτες που έχουμε επιλέξει εμείς για να φτιάξουμε το deck. Για παράδειγμα ένα challenge μας θέλει να παλεύουμε με ένα τεράστιο ogre και την ζωή μας να μειώνεται από την αρχή στο 10/100. Προφανώς θέλει στρατηγική σκέψη για να το ολοκληρώσεις καθώς και σωστές επιλογές από μέρους μας σε equipment, companions κτλ.

 

 

Το Fame είναι ένα καινούριο mechanic που καλούμαστε να διαχειριστούμε πέρα από τα food, gold, και life. Ουσιαστικά είναι ακόμη μια μπάρα η οποία γεμίζει ανάλογα με το πόσο ηρωικές ή ευγενείς είναι οι πράξεις και οι αποφάσεις μας σε ορισμένα σενάρια. Πλέον υπάρχουν και κάρτες που μπορούμε να βάλουμε από πριν στο deck και οι οποίες χρησιμοποιούν τον δείκτη του fame για να καθορίσουν το αποτέλεσμα τους. Για παράδειγμα ένα τσεκούρι χρειάζεται πάνω από 23 Fame για να θεωρηθούμε “άξιοι” και να μπορέσουμε να το κάνουμε equip ενώ μια άλλη κάρτα σεναρίου ανάλογα με το fame που θα έχουμε όταν την ανοίξουμε μας δείχνει όλο και περισσότερες από τις τοποθεσίες που μας περιμένουν στην συνέχεια.

 

Τέλος έχουμε και αλλαγές στο RNG όλου του παιχνιδιού καθώς πέρα από τις κλασσικές 4 κάρτες που όριζαν το αποτέλεσμα κάποιου τυχαίου γεγονότος πλέον στην διάθεση του Dealer υπάρχουν και ζάρια, ρουλέτες από χαρτιά που γυρίζουν, καθώς και ένα εκκρεμές  το οποίο και λατρεύω γιατί έρχεται πακέτο με κάτι ανεπαίσθητα ηχητικά εφέ.