Ghost Recon: Breakpoint Review
Με την κυκλοφορία του εντέκατου μέλους της οικογένειας των Ghost Recon, το Breakpoint μας προσκαλεί να αναλάβουμε το ρόλο του Nomad, ενός μέλος της ομάδας των Ghost, που καλείται να ερευνήσει ένα περιστατικό στην περιοχή της Auroa.
Η περιοχή αυτή του Ειρηνικού ανήκει στον Jace Skell, ένα δισεκατομμυριούχο φιλάνθρωπο, που δημιούργησε το World 2.0, μια ουτοπία βιώσιμης ανάπτυξης, που βασίζεται στην τεχνολογία και όπου τα εργαλεία που δημιουργούνται έχουν ως στόχο να χτίσουν το κόσμο του μέλλοντος.
Το έτος 2023 (τέσσερα χρόνια μετά τα γεγονότα του Wildlands), το USS Seay έχει με κάποιο μυστηριώδες τρόπο βυθιστεί. Χωρίς καμία επικοινωνία με την Auroa, η CIA ξεκινάει την επιχείρηση Greenstone. Στόχος σου είναι να επαναφέρεις την επικοινωνία. Αλλά καθώς πλησιάζεις, το ελικόπτερό σου καταρρίπτεται. Ξυπνάς τραυματισμένος, στο κεντρικό νησί, και προσπαθείς να εντοπίσεις άλλα μέλη της ομάδας που ίσως έχουν επιβιώσει.
Εδώ ξεκινάει η ιστορία σου.
Σκόπιμα αναφέρομαι στην “ιστορία σου”. Από τη δημιουργία του χαρακτήρα, την εμφάνισή του, τις παραμετροποιήσεις στα όπλα και στο skill set, μέχρι τις αποστολές και τις εκεί επιλογές, το παιχνίδι προσπαθεί συνεχώς να δώσει όσο περισσότερες ελευθερίες γίνεται. Με τον κόσμο της Auroa να εκτείνεται προς κάθε κατεύθυνση, και να επιτρέπει την ελεύθερη εξερεύνησή του, εξ’ αρχής ένιωσα ότι μπορώ να περάσω ώρες ολόκληρες και πάλι να μην έχω καταφέρει να εξερευνήσω κάθε γωνιά του χάρτη. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Breakpoint. Αλλά δεν έρχεται χωρίς συνέπειες ή κόστος. Το παιχνίδι απαιτεί χρόνο για να το συνηθίσεις, ενώ συχνά ένιωσα κάπως χαμένος στην πληθώρα των επιλογών του σε κάθε επίπεδο. Τα in-game tutorial καθοδηγούν σε κάποιο βαθμό, αλλά σταδιακά μέσω του gameplay είναι που όλα αρχίζουν τα βγάζουν νόημα.
Οι κλασικές αποστολές θα ξεκλειδώσουν περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του παιχνιδιού. Κατά τη διάρκειά τους, το παιχνίδι ξεκλειδώνει μέσω ενός συστήματος πόντων μια σειρά από βελτιώσεις για τον (ή την) χαρακτήρα μας. Οι αποστολές έχουν τόσο single player επιλογή, όσο και τη δυνατότητα να τις απολαύσουμε με μέχρι και τρεις άλλους παίκτες, που μπορεί να είναι είτε φίλοι μας, είτε τυχαίοι παίκτες μέσα από τον online κόσμο του παιχνιδιού. Ένα πολύ εύχρηστο σύστημα για το τυχαίο matchmaking επιτρέπει και διασφαλίζει ότι αν δε θες να παίξεις το παιχνίδι μόνος σου, δε θα χρειαστεί, και πάντα θα υπάρχει κάποιος για multi. Ακόμα και η Ubisoft επισημαίνει ότι το παιχνίδι είναι καλύτερο με άλλους.
Και συμφωνώ, καθώς κάνει το παιχνίδι πολύ πιο ενδιαφέρον – κάτι που σε διαφορετική περίπτωση φαίνεται να αποκτά μια πιο στυφή υφή. Το παιχνίδι έχει πολλές αποστολές, αλλά όλες περιστρέφονται γύρω από την ίδια ιδέα: μίλα με κάποιον, ή συγκέντρωσε κάτι, αφού πρώτα βρεις όλες τις σχετικές πληροφορίες. Σε κάθε βήμα συναντάμε εχθρούς που μπορούμε είτε να αγνοήσουμε και προσπεράσουμε, είτε να πολεμήσουμε.
Αυτό, σε επανάληψη. Η εναλλαγή από το guided στο exploration mode (που απαιτεί περισσότερα hint πριν να μπορέσουμε να βρούμε το στόχο κάποιας αποστολής) θα κάνει το παιχνίδι πολύ πιο απαιτητικό, αλλά δεν καταφέρνει (ακόμα) να φέρει την ποικιλία που έψαχνα.
Το Breakpoint είναι απολαυστικό για όσους από εμάς απολαμβάνουν το multiplayer, έναν ανοιχτό κόσμο με το stealth να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αλλά για τους υπόλοιπους, ίσως αποδειχθεί μια εμπειρία πιο κοντά σε αυτό που περίμενα. Όντως κάπως μέτριο σε αυτή τη φάση, το παιχνίδι μπορεί να βελτιωθεί στο μέλλον. Με την προσθήκη των faction και των σχετικών αποστολών που θα αλλάζουν αλλά και το πρόσθετο περιεχόμενο στον ορίζοντα, το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο να έχει μια κάπως never-ending ζωή (και όχι να είναι ό,τι βλέπουμε με την κυκλοφορία), και ελπίζω θα φέρει περισσότερη ποικιλία. Παράλληλα, ο τεχνικός τομέας, που αυτή τη στιγμή φαίνεται να υποφέρει με αρκετά προβλήματα (στο Xbox One) που σε αναγκάζουν να ξαναξεκινήσεις το παιχνίδι ή την αποστολή, είναι κάτι που εύκολα μπορεί να διορθωθεί το επόμενο διάστημα. Για την ώρα όμως, με αφήνει κάπως απογοητευμένο.