Winter is coming…
Το να γίνει μια τηλεοπτική σειρά φαινόμενο και να μιλούν όλοι για αυτήν δεν είναι κάτι σπάνιο. Έχει συμβεί πάμπολλες φορές στο παρελθόν και θα συμβεί άλλες τόσες στο μέλλον. Το θέμα είναι τι αντίκτυπο θα έχει μετά από κάποια χρόνια που θα έχει κοπάσει αυτό το ρεύμα. Η σειρά Game of Thrones είναι μια από αυτές τις σειρές που, αν και έχουνε παιχτεί μόνο οι δυο πρώτες σεζόν, είναι σίγουρο ότι θα αφήσει εποχή και θα μιλάμε για πολλά χρόνια για το έπος του George R.R.Martin.
Όπως καταλαβαίνετε, μετά από μια τέτοια επιτυχία έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο και το ”κατάλληλο” παιχνίδι που έχει σαν κύριο στόχο τους fan. Βέβαια, σχεδόν πάντα αυτά τα παιχνίδια αποτυγχάνουν παταγωδώς και το Game Of Thrones, δυστυχώς, δεν ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Πάμε, όμως, να εξετάσουμε αναλυτικά τι έχει να μας προσφέρει η Cyanide Studio.
That’s the story so far…
Πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε το παιχνίδι θα πρέπει να αναφερθούν δύο πραγματάκια για την καλύτερη κατανόηση του κειμένου που θα ακολουθήσει. Πρώτο και κύριο, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε όσο το δυνατόν τα spoilers, τόσο εκείνα που αφορούν το παιχνίδι όσο και αυτά της σειράς. Δεύτερον, θα χρησιμοποιηθούν όροι και ονομασίες όπως χρησιμοποιούνται και στη σειρά, χωρίς κάποια προσπάθεια μετάφρασης. Ελπίζουμε οι όροι να γίνουν κατανοητοί από τους μη fan της σειράς (για τους fan δεν τίθεται θέμα). Πάμε τώρα στο ζουμί του παιχνιδιού.
Αναλαμβάνουμε τον ρόλο δυο διαφορετικών χαρακτήρων, του Mors Westford και του Alester Sarwyck, όπου ο καθένας έχει την δική του ξεχωριστή ιστορία.
Ο Mors Westford είναι ένας από τους καλύτερους μαχητές του τάγματος των Night’s Watch. Εκπέμπει σεβασμό και φόβο και στους συμμάχους αλλά και στους εχθρούς του, ενώ εξαιτίας της βιαιότητας που επιδεικνύει στις μάχες τον αποκαλούν με το ψευδώνυμο ”The Butcher”. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στον πιστό και υπάκουο σκύλο του, ο οποίος παίζει σημαντικό ρόλο κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Ο Alester Sarwyck είναι ο πρώτος και μεγαλύτερος γιός του House Sarwyck, ενός ευγενούς House το οποίο είναι ταγμένο στο -ίσως- μεγαλύτερο House, τους Lannister. Πατέρας του και επικεφαλής του House Sarwyck είναι o Raynald Sarwyck, ο οποίος είναι και ο τοπικός άρχοντας (Lord of Riverspring). Δεκαπέντε χρόνια πριν, ο Alester εγκατέλειψε τα καθήκοντα και την γενέτειρά του με σκοπό να ταξιδέψει στις Free Cities και να ασπαστεί τον Θεό R’ hellor. Η ζωή του ήταν αφοσιωμένη στον Θεό και στην πίστη του, μέχρι τη στιγμή που μαθαίνει πως ο πατέρας του είναι νεκρός, οπότε και αποφασίζει να επιστρέψει.
Κάτι παραπάνω για το background των δυο βασικών χαρακτήρων δεν θα ειπωθεί, απλά θα ήταν σκόπιμο να αναφερθεί ότι η σχέση που έχουνε μεταξύ τους είναι πολύ πιο στενή από ό,τι φαινομενικά δείχνει. Το story του παιχνιδιού εξιστορεί γεγονότα πριν αλλά και κατά την διάρκεια της σειράς, χωρίς όμως να έχουν καμία ιδιαίτερη σχέση με την ιστορία καθαυτή.
Δυστυχώς, η ιστορία είναι γραμμική και καταντάει γρήγορα κουραστική και ανούσια, με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει να μας ταξιδέψει στον μαγευτικό κόσμο του Westeros. Δυστυχώς, οι όποιες ανατροπές συμβαίνουν στα τελευταία κεφάλαια, αν και ομορφαίνουν κάπως την ιστορία, δεν κρίνονται ικανές να μας αλλάξουν την όλη άποψη για αυτήν. Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς πώς κατάφερε κάτι τέτοιο η εταιρεία ανάπτυξης, από την στιγμή που είχε ήδη έτοιμο έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και πολύπλοκο κόσμο.
Character Building
To Game of Thrones είναι ένα καθαρόαιμο RPG και ένα παιχνίδι του εν λόγω είδους που σέβεται τον εαυτό του παρέχει το κατάλληλο class και character customization. Κάθε χαρακτήρας χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές classes. Τον Mors έχουμε την δυνατότητα να τον κάνουμε είτε Magnar, και να έχουμε δυο όπλα στο κάθε χέρι, είτε Landed Knight, το οποίο είναι το κλασσικό tank με ασπίδα και σπαθί, είτε Hedge Knight και να εξοπλιστούμε με ένα two-handed sword.
Τον Alester από την άλλη μπορούμε να τον κάνουμε είτε Water Dancer και να αποφεύγουμε με ευκολία τα χτύπημα των αντιπάλων λόγω της ευκινησίας μας, είτε Archer, που, όπως λέει και το όνομα, γίνεται ένας τοξότης με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο (ο γράφων ξεκίνησε έτσι και δεν σας το προτείνει!), είτε, τέλος, μπορούμε να τον κάνουμε Sellsword, ο οποίος εξειδικεύεται στα δηλητήρια και στις επιθέσεις από πίσω (ο κλασσικός rogue δηλαδή). Η επιλογή της class πρέπει να γίνει με προσοχή και να συμβαδίζει με τον τρόπο παιχνιδιού που μας ταιριάζει, γιατί δεν θα έχουμε την ευκαιρία να την αλλάξουμε στην πορεία του παιχνιδιού.
Aφού διαλέξαμε την class που θέλουμε, σειρά έχουν τα attributes, τα abilities και τα skill points. Δεν θα σταθούμε πολύ σε αυτά τα συγκεκριμένα σημεία, μιας και δεν διαφέρουν και πολύ από αυτά που ξέρουμε και είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας. Εκεί που θα πρέπει να σταθούμε είναι το character traits, ένα σύστημα που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Αφού έχουμε φτιάξει τον χαρακτήρα μας, στο τέλος, πριν τον ολοκληρώσουμε, το παιχνίδι, μας δίνει την επιλογή να διαλέξουμε τα strengths και τα weaknesses μας.
Τι εννοούμε με αυτό; Μπορούμε να διαλέξουμε για παράδειγμα το strength Leech και κάθε φορά που καταφέρνουμε ένα χτύπημα στο αντίπαλο μας, αυτός αιμορραγεί και έχει ένα επιπλέον damage της τάξεως του 15 %. Φυσικά, για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα ο χαρακτήρας θα πρέπει να ”χάσει” κάτι από κάπου αλλού, όπως για παράδειγμα το Allergic με το οποίο θα έχουμε για επιπλέον τρία δευτερόλεπτα τα αποτελέσματα ενός δηλητηρίου.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσθήκη και μια αρκετά όμορφη ιδέα. Γενικά, το character building κρίνεται πολύ καλό και ικανοποιητικό. Και αφού έχουμε ολοκληρώσει τα πάντα που αφορούν τον χαρακτήρα μας είμαστε έτοιμοι να περάσουμε στο gameplay και στην δράση. Δυστυχώς…!!
Gameplay
Το gameplay είναι ένας από τους δυο τομείς στους οποίους το παιχνίδι χωλαίνει πάρα πολύ. Εκτός από το πώς είναι δομημένο το όλο μοτίβο του Game of Thrones (μικρή μάχη – ανούσια συζήτηση – ξανά μικρή μάχη – ξανά μεγάλη ανούσια συζήτηση – και άλλη μικρή μάχη και πάει λέγοντας), η μάχη και το σύστημα μάχης είναι απλά… τραγικά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει με μια αποτυχημένη μείξη real time και turned based events. Φανταστείτε το Knights of the Old Republic της Bioware…αλλά σε μια πολύ χειρότερη έκδοση.
Πάνω αριστερά έχουμε το health bar μας και το stamina bar. Με το που μπαίνουμε στην μάχη πατώντας το Α κάνουμε την βασική μας επίθεση, ενώ πατώντας το RB-LB ανοίγει ένα cycle menu (παρόμοιο με εκείνα των Mass Effect και Witcher 2) το οποίο επιβραδύνει τον χρόνο (προσοχή, δεν τον σταματάει, απλά όλοι οι αντίπαλοι κινούνται πολύ αργά). Από κει μπορούμε να επιλέξουμε τις τρεις επόμενες ”special” – αν μπορούμε να τις ονομάσουμε έτσι – επιθέσεις μας. Φυσικά, οι εν λόγω επιθέσεις καταναλώνουν το stamina bar, οπότε όταν αυτό τελειώσει συνεχίζουμε να πατάμε το Α μέχρι να ξαναγεμίσει και να εκτελέσουμε τις επόμενες τρεις κινήσεις μας. Και αυτό ήταν το σύστημα μάχης!
Πραγματικά, εκτός από το γεγονός ότι είναι απίστευτα βαρετό δεν καταφέρνει να μας τραβήξει και να ζήσουμε την ένταση της μάχης ούτε δευτερόλεπτο. Αντίθετα, σχεδόν από τα πρώτα κεφάλαια κιόλας, τα σημάδια ”επανάληψης” γίνονται φανερά, στο σημείο να παρακαλάμε να μην υπάρξει άλλη μάχη.
Τεχνικός Τομέας
Ο δεύτερος τομέας ο οποίος απογοητεύει είναι ο τεχνικός τομέας, που είναι με μια λέξη απαράδεκτος. Τα γραφικά του παιχνιδιού όχι μόνο είναι ξεπερασμένα, αλλά ακόμα και τα animations των χαρακτήρων μοιάζουν… ”σκουριασμένα”, νιώθοντας αρκετές φορές ότι ελέγχουμε ρομπότ και όχι άνθρωπο . Τα ελάχιστα διαφορετικά περιβάλλοντα με τις ορισμένες εξόφθαλμες διάφορες (δηλαδή όλη η περιοχή του Wall περιβάλλεται από ένα μονότονο άσπρο, λόγω φυσικά χιονιού, βγάζοντας μια πολύ μοναχική αίσθηση, σε αντίθεση με την πρωτεύουσα το King’s Landing, η οποία είναι λίγο πιο ζωντανή και πιο πολύχρωμη) δεν έχουνε να μας πούνε τίποτα απολύτως.
Η αλληλεπίδραση του παίκτη με τα περιβάλλοντα είναι σχεδόν μηδαμινή, γεγονός που μαρτυρά πως δεν έχει δοθεί μεγάλη προσοχή. Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι κάποιος να εξερευνήσει τον χώρο, αφού δεν πρόκειται να βρει τίποτα άλλο πέρα από χρήματα και μερικά κομμάτια πανοπλίας (τα οποία δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο, αφού, όποια καλή και δυνατή πανοπλία υπάρχει στο παιχνίδι, την παίρνεις από τα quest). Πραγματικά, θα περίμενε κανείς, βλέποντας τα μαγευτικά και ειδυλλιακά τοπία που υπάρχουν στην σειρά, να συνέβαινε κάτι αντίστοιχο και στο παιχνίδι άλλα προς απογοήτευσή μας η δημιουργός εταιρεία δεν μπόρεσε να τα μεταφέρει με επιτυχία.
Εάν υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να διασωθεί από την συνολική εικόνα και την γενική μετριότητα του παιχνιδιού, αυτό είναι ο ήχος και αυτό διότι, πέρα από το κεντρικό theme της σειράς που παίζει στο menu, σε τρεις από τους χαρακτήρες του παιχνιδιού έχουν δώσει την φωνή τους οι ηθοποιοί της σειράς James Cosmo (Commander of Nigh’s Watch), Lena Headey (η ”πολυαγαπημένη” μας βασίλισσα Cersei Lannister) και Conleth Hill (ο ευνούχος Lord Varrys, ο οποίος ξέρει τα πάντα για όλους).
Περά από τις φωνές, όμως, ακόμα και μέσα στο παιχνίδι έχει γίνει μια αξιοπρεπής δουλειά, μιας και όταν θα είμαστε στο Wall συχνά πυκνά θα ακούμε τους λύκους να μας ”καλούν”, ενώ όταν βρισκόμαστε στο King’s Landing ακούμε διάφορες μουρμούρες από τους κάτοικους.
When you play the Game Of Thrones, you win or you die…
Το Game of Thrones είναι ένα μετριότατο παιχνίδι, γεγονός που, δυστυχώς, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Η ερώτηση βέβαια είναι μια: αυτοί που έχουνε τα δικαιώματα των εκάστοτε ταινιών ή σειρών, με ποιά κριτήρια επιλέγουν την εταιρεία που θα δημιουργήσει το tie-in video game; Δυστυχώς, χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία, το σύμπαν του Game Of Thrones να μεγαλώσει ακόμα παραπάνω και να προσελκύσει νέο κοινό. Ελπίζουμε στο μέλλον, μιας και η σειρά είναι μόλις στην δεύτερη σεζόν από της εφτά περίπου που θα διαρκέσει, να δούμε κάτι πιο αξιόλογο. Από ό,τι φάνηκε ο χειμώνας ήρθε πολύ πιο νωρίς…
Βαθμολογία: 5/10
Αντώνης «drosanto G» Δρόσος για το MyXbox.gr
