Τα τελευταία χρόνια η Microsoft και πιο συγκεκριμένα το gaming τμήμα του Xbox, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εισχωρήσει στην αγορά της Ιαπωνίας, η οποία δεν είναι και η πλέον φιλική σε όποιο προϊόν δεν έχει την στάμπα “Made in Japan“. Μέσα από αρκετά ραντεβού και συναντήσεις, ο Phil της καρδιάς μας <3 έχει κάνει αρκετές κινήσεις ώστε να αναπτύξει ένα πρόσφορο έδαφος για τους Ιάπωνες developers που ψάχνουν περισσότερες πλατφόρμες να κυκλοφορήσουν τα παιχνίδια του.
Κάποιες από αυτές, όπως για παράδειγμα το Scalebound της Platinum Games όχι απλά απέτυχαν πλήρως αλλά δεν είδαν και ποτέ το φως της μέρας, πράγμα που οδήγησε εταιρείες όπως την Square Enix να ακολουθήσουν μια πιο επιφυλακτική προσέγγιση. Καρπός αυτού του εγχειρήματος η κυκλοφορία ά-πει-ρων… καλά έξι, παλαιότερων τίτλων της σειράς Final Fantasy για το Xbox One.
Το πρώτο παιχνίδι αυτού του μεγάλου comeback δεν είναι άλλο από 9ο της σειράς ή αλλιώς Final Fantasy IX, αν εξαιρέσει κανείς την pocket έκδοση του XV και το World of Final Fantasy που δεν είχα την ευκαιρία να πιάσω στα χέρια μου. Είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα επιλογή γιατί πολύ απλά είναι ένα από τα πιο περίεργα αλλά και κλασικά Final Fantasy παιχνίδια.
Κυκλοφόρησε αμέσως μετά τα VII και VIII που έφεραν την επανάσταση στη ήδη καθιερωμένη συνταγή του franchise επιστρέφοντας όμως στις ρίζες και στο πιο high fantasy κομμάτι της σειράς. Είχε την ατυχία να βγει στο τέλος της γενιάς κονσολών του και πριν από το X το οποίο με την δύναμη της νέας γενιάς αλλά και το καταπληκτικό gameplay του απέκτησε αμέσως ξεχωριστή θέση στην καρδιά των fan.
Το IX θα έλεγε κανείς ότι έπρεπε να έχει αποτύχει και πράγματι δεν τα πήγε και πολύ καλά αν κοιτάξει κανείς καθαρά τις πωλήσεις. Ώστοσο όντας το πιο σύγχρονο από τα old school Final Fantasy, έχει αναδειχθεί σε ένα από τα cult classics της σειράς. Μπορεί λοιπόν η επανακυκλοφορία του για το Xbox One να ικανοποιήσει τα standards των φίλων του τίτλου;
Αν ξεκινήσει κανείς με τα γραφικά, μάλλον θα πρέπει να δώσει αρνητική απάντηση. Μου αρέσει πολύ που το studio που ανέλαβε το port έχει διατηρήσει το old school τετράγωνο format των παλιών CRT τηλεοράσεων, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω με τίποτα αυτό το απαίσιο, γκρι στρετσαρισμένο texture που έχουν βάλει δεξιά και αριστερά της εικόνας. Ακόμη υπάρχει μια πολύ διακριτή διαφορά στην ανάλυση της ποιότητας του background σε σχέση με τους χαρακτήρες.
Εκεί που το περιβάλλον θυμίζει έναν αχταρμά από μεγενθυμένα pixel, τα μοντέλα των χαρακτήρων έχουν υποστεί μια αρκετά καλή αναβάθμιση στην ποιότητα με αποτέλεσμα να ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα. Δεν θεωρώ πως είμαι πολύ απαιτητικός όταν περιμένω μια καλύτερη δουλειά σε αυτόν τον τομέα, αν και οφείλω να ομολογήσω ότι κατανοώ το πόσο μεγάλο όγκο δουλειάς θα απαιτούσε το να ξανασχεδιάσεις αυτά τα πανέμορφα περιβάλλοντα από την αρχή, μιας και προφανώς είχαν δημιουργηθεί με βάση μια κατά πολύ ξεπερασμένη τεχνολογία.
Τα προβλήματα της συγκεκριμένης έκδοσης δεν σταματούν εκεί, καθώς αρκετά features που υποτίθεται ότι έχουν προστεθεί για να κάνουν τη ζωή του σύγχρονου gamer πιο εύκολη καταλήγουν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα με πρώτη και… χειρότερη την επιλογή fast forward. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα τρέξει κάποιος το παιχνίδι θα συνειδητοποιήσει ότι το tempo του είναι πολύ, πολύ αργό – πιο βασανιστικό και από μονόπλανο του Αγγελόπουλου. Η λύση σε αυτό το ζήτημα δίνεται μέσα από ένα mode το οποίο αυξάνει την ταχύτητα με την οποία τρέχει το παιχνίδι, αλλά έτσι εισάγονται ταυτόχρονα και πολλά άλλα προβλήματα.
Αντί για να κάνεις skip τα βαρετά σημεία, όπως τα intro βιντεάκια κάθε μάχης, πλέον τρέχει και δεν προλαβαίνεις να κάνεις την σωστή επίθεση στον αντίπαλο, αντί για να κάτσεις να απολαύσεις τα εκάστοτε cutscenes για κάποιο λόγο τα βλέπεις και αυτά με ταχύτητα 2x, αντι για να κάνεις τον χαρακτήρα σου να πηγαίνει πιο γρήγορα καταλήγεις να μπαινοβγαίνεις σε κτήρια γιατί έχεις χάσει τον έλεγχο του.
Σε αντίθεση με όλα αυτά τα αρνητικά σημεία, το κομμάτι του ήχου, ή καλύτερα η μουσική του παιχνιδιού, είναι όλα τα λεφτά. Σε μια εποχή που το voice acting δεν υπήρχε καν σαν έννοια, στον συγκεκριμένο τίτλο ουσιαστικά απουσιάζει πλήρως ακόμα και από τα prerendered cutscenes, οι developers έχουν δώσει όλο το βάρος στην μουσική για να μεταφέρουν το συναίσθημα στον παίκτη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το FF IX να διαθέτει ένα από τα καλύτερα και πιο αναγνωρίσιμα soundtrack της σειράς αλλά και μια μεγάλη γκάμα από μουσικές επιλογές για κάθε διαφορετικό σενάριο ή τοποθεσία του παιχνιδιού.
Στα θετικά του τίτλου επίσης, πιστεύω πως εντάσσεται και το σενάριο. Ακόμα και αν πολλοί από τους διάλογους φαίνονται πλέον παιδικοί και εκτός τόπου και χρόνου, το Final Fantasy IX έχει μια ποιότητα μια εφευρετικότητα και μια πρωτοτυπία σε ότι αφορά την ιστορία που ξεφεύγει από την πεπατημένη.
Όταν παίζεις αυτό το παιχνίδι καταλαβαίνεις ότι οι δημιουργοί του έχουν πλάσει έναν ολόκληρο κόσμο τον οποίο και θέλουν να αφηγηθούν στον παίκτη σε αντίθεση με πολλά studio που την εποχή εκείνη αντιμετώπιζαν την ιστορία ως ένα μέσο για να προβάλλουν το gameplay. Φυσικά και στην πορεία υποπίπτει σε αρκετά κλισέ, όμως κανένα άλλο παιχνίδι δεν ξεκινάει με έναν περιπλανώμενο θίασο που προσπαθεί να απαγάγει μια πριγκίπισσα ή οποία τελικά θέλει να απειχθεί.
To gameplay του παιχνιδιού δεν είναι τίποτα διαφορετικό από το κλασικό Final Fantasy turn based σύστημα μάχης που καθόρισε ολόκληρες γενιές από JRPG παιχνίδια. Προφανώς δεν λείπουν το σύστημα μαγείας, το leveling up και τα equipments αν και την εποχή που κυκλοφόρησε το παιχνίδι όλα αυτά μάλλον ήταν features όχι το αναμενόμενο από έναν τίτλο του είδους.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση, είναι πως μέσα στο Final Fantasy IX βρίσκει για πρώτη φορά κανείς κομμάτια gameplay που πλέον είναι η νόρμα σε πολλά σύγχρονα παιχνίδια όπως για παράδειγμα το Tetra Master ένα card game ανεξάρτητο από το βασικό παιχνίδι ή μια μάχη με quick time events στον πρόλογο του παιχνιδιού. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά όλα αυτά τα κομμάτια gameplay που έχουμε μάθει να περιμένουμε από έναν τίτλο σήμερα.
Έτσι κρίνω και το Final Fantasy IX σαν παιχνίδι που κυκλοφορεί σήμερα για το Xbox. Σίγουρα το port είναι ένα από τα χειρότερα που έχω δεί, δεν έχει κάτι το game breaking, είναι περισσότερο προχειροδουλειά υλοποιημένο με την λιγότερη δυνατή προσπάθεια. Ωστόσο ο τίτλος για την ηλικία του κρατάει πολύ καλά.
Θα το παρομοίαζα με το να βάζεις να δείς σήμερα μια ασπρόμαυρη ταινία της δεκαετίας του 30 ή του 50. Αν μπορέσεις να ξεπεράσεις τις τεχνικές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι δημιουργοί του παρελθόντος ή ακόμα καλύτερα μπορείς να ανακαλύψεις και να εκτιμήσεις την μαγεία στον τρόπο με τον οποίο της ξεπερνούσαν τότε αξίζει να τσεκάρεις το Final Fantasy IX. Το γεγονός ότι ανήκει στην κατηγορία Play Anywhere και άρα με μία αγορά μπορείς να το τρέξεις τόσο σε Windows 10 όσο και στο Xbox είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.