Far Cry 6 review
Ο θρυλικός τίτλος της Ubisoft, με την πολύ βαριά ιστορία, σε σφαίρες, επιστρέφει μετα από απουσία των δύο χρόνων κοντά, μετα την τελευταία επέκταση από το 5 του Far Cry New Dawn. Άραγε καταφέρνει να μας κρατήσει με την ιστορία του, την παραφροσύνη του, και την τρομερή διάθεση του για Ελευθερία?
Το παιχνίδι μας μεταφέρει στην Yara, μια κοντινή σε περιβάλλον γλώσσα και σκηνικό, που θυμίζει έντονα Cuba. Εκεί, δυστυχώς, παρ’ όλη την καταπληκτική ομορφιά του τοπίου, της μουσικής και της ζωής γενικά, η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ.
Ένας δικτάτορας, ονόματι Anton Castillo, έχει δημιουργήσει ένα φάρμακο από ένα φυτό της Κουβάς, που δηλητηριάζει τα πάντα, αλλά το πουλάει ως θεραπεία κατά του καρκίνου στον υπόλοιπο κόσμο. Ελέγχοντας τα πάντα, σαν καλός δικτάτορας που έχει οραματιστεί και αυτός την Μεγάλη Yara , στην ουσία εξολοθρεύει ότι δεν του αρέσει και δεν του κάνει. Και βέβαια, εννοώ ανθρώπους.
Εκεί μπαίνει ο Ήρωας μας, ο Dani Rojas, πρώην στρατιωτικός που ενώ έχει αποφασίσει να φύγει από την χώρα για την Αμερική, κατά την άτακτη φυγή του, δυστυχώς σκοτώνουν τους φίλους του, και καταλάθος επιβιώνει από την επίθεση (dah). Eκεί, και μην έχοντας άλλη επιλογή, ξεκινάει την προσωπική του εκστρατεία κατά του καταπιεστή, και βρίσκεται στη θέση να οργανώσει όλες τις ομάδες ώστε να αντισταθούν και να απελευθερώσουν τη χώρα.
Το παιχνίδι είναι καταπληκτικά όμορφο, ειδικά στις καινούριες κονσόλες, και αποδίδει πάρα πολύ καλά και σταθερά.
Υπάρχουν πολλά οχήματα, διαφόρων τύπων – από αεροπλάνα, ελικόπτερα, δίκυκλα και αμάξια, τα οποία τα κάνεις και customize και τα φέρνεις στα δικά σου μέτρα και γούστα. Το ίδιο ισχύει βέβαια και με τα όπλα – κλασική formula Far Cry.
Επίσης πολλές και οι δραστηριότητες που έχεις να κάνεις, κάποια side quests που, γενικά, ακολουθούν ένα συγκεκριμένο ρυθμό – του στυλ πήγαινε εκεί, “φάτους” ελευθέρωσε αυτόν, ή πάρε το στοιχείο που χρειαζόμαστε. Έχει αγώνες με όλα του τύπου τα οχήματα και είναι αρκετά διασκεδαστικό, όπως και κοκορομαχίες – σε στυλ παιχνιδιού beat em up, που το βρήκα πολύ αστείο.
Από πλευράς ιστορίας και δέσιμο χαρακτήρα δεν έχουν καταφέρει να μας κρατήσουν σε εγρήγορση, μιας και τα cutscenes είναι πολλά και μικρά, και κάποια με πολύ κακά αστεία η λογοπαίγνια. Ο ήρωας μας έχει έναν αδιάφορο χαρακτήρα, και από πλευράς ιστορίας είναι απλά κλασσική συνταγή ενός guerilla ήρωα, που ήρθε να σώσει την ημέρα.
Και λέω guerilla έτσι γιατί θα το ακούσετε πολύ… Πάρα πολύ, σχεδόν σε κάθε πρόταση. Το μοναδικό που αξίζει στα cutscenes, είναι ο “κακός” της υπόθεσης, ο Castillo, που παίζεται από τον ηθοποιό Giancarlo Esposito – και η ερμηνεία του πραγματικά είναι καταπληκτική.
Minor glitches υπάρχουν, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι game breaking (βλέπε πχ Cyberpunk γκουχου γκουχου). Εκτός από ένα, το οποίο βρήκα και πολύ ενοχλητικό, το respawn time και distance των εχθρών όταν είσαι σε αποστολή είναι επιεικώς απαράδεκτο – σχεδόν κάνουν respawn μπροστά σου και ειδικά αν έχεις μπει στην περιοχή, και να βρέχεις μόνο μολυβί – εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν, μιας και δεν προλαβαίνεις να κάνεις heal γρήγορα.
Η επιλογή να κινηθούν με καινούριο τρόπο όσον αφορά τις περιοχές, δεν ήταν καλή – έχουν βάλει minimum level για να επισκεφτείς τις περιοχές, και health bar πάνω από τους εχθρούς. Eυτυχώς το headshot είναι headshot με ότι και να βαράς.
Θυμάμαι στα προηγούμενα παιχνίδια μπορούσες να πας και να κάνεις ό,τι ήθελες, σε οποιαδήποτε περιοχή. Θα μπορούσαν να είχαν παίξει διαφορετικά με το σύστημα των περιοχών και να έβαζαν ένα τύπου “wanted level” όσο έμενες σε κάποια περιοχή. Έτσι, θα σε ανάγκαζε να αλλάζεις και περιοχές και θα έμπλεκαν και πιο ωραία οι ιστορίες μεταξύ τους – και όχι όπως είναι τώρα που είναι πιο linear λόγο level.
Επίσης ενοχλητικό βρήκα όταν πηγαίνεις στην κεντρική βάση κάθε περιοχής, εκεί η κάμερα γίνεται τρίτου προσώπου, κινείσαι πιο αργά και δεν μπορείς να κάνεις jump, με αποτέλεσμα να κάνεις όλο τον κύκλο για να πας κάπου. Αυτό το βρήκα τελείως αχρείαστο, χωρίς κανένα νόημα ύπαρξης.
Και το τελευταίο που με ενόχλησε πολύ είναι η έλλειψη του FOV filter. Είναι πάρα πολύ κλειστό, με αποτέλεσμα ειδικά στα οχήματα – μιας που είσαι και πρώτου προσώπου, να μην μπορείς να τα οδηγήσεις άνετα, και κάπου πάντα έβρισκα και χάλαγε η ροή του παιχνιδιού. Το οποίο επηρεάζει τους αγώνες και τα timed events.
Ο κόσμος του Far Cry πάντα είναι όμορφος και διατροφικά διασκεδαστικός. Ακολουθώντας την κλασσική συνταγή του Far Cry, με νέες προσθήκες, έχουμε πολλές ώρες μπροστά μας στον κόσμο του για να ανακαλύψουμε όλα τα μυστικά του. Σίγουρα αξίζει να το παίξουμε και να ταξιδέψουμε στον κόσμο του. Ειδικά τώρα που είναι στην Κούβα – και τα πάντα εκεί είναι όμορφα.
Rule number One
Once a GUERILLA
Always a GUERILLA