Το Dark Arisen λοιπόν είναι το ‘κανονικό’ Dragon’s Dogma, με την διαφορά ότι έχει επιπλέον γύρω στις 10 ώρες επιπλέον adventuring σε ένα “μυστηριώδες” black island το οποίο ξεπροβάλει απέναντι από το ψαροχώρι Cassardis.
Ξεκινώντας εκεί, φτιάχνεις ένα party. Καλό θα ήταν να επιστρατεύσετε μεγάλα level συμπολεμιστών ή να επαναφέρετε (οι τυχεροί) τον χαρακτήρα σας από το απλό Dragon’s Dogma γιατί είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Το παιχνίδι έχει το εξής: το σημείο που ξεκινάς, με το επίπεδο δυσκολίας των αντιπάλων δεν πολυσυμβαδίζει. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι ντροπή να τραπείτε σε φυγή… Μην ανησυχείτε, θα επιστρέψετε για την εκδίκηση σας.
Ναι, θα είναι εκδίκηση γιατί θα έχετε πεθάνει τουλάχιστον 37 φορές μέχρι να καταλάβετε ότι δεν σας παίρνει… Και λόγω του αρκετά μεγάλου χάρτη του, έτσι και αλλιώς θα έχετε πολλά μέρη να επισκεφθείτε.
Στην αρχή έχεις την επιλογή τριών κλάσεων. Καθώς προχωράει το παιχνίδι έχεις τόσο την δυνατότητα να αλλάξεις κλάση, όσο και να επιλέξεις κάποιες που δεν ήταν διαθέσιμες στην αρχή.
Η ποικιλία των αντιπάλων είναι μεγάλη και πρέπει να αλλάζεις game style ώστε να μπορέσεις να υπερτερήσεις – και να θυμάστε τα “μικρά” και πολλά “κακά” μην τα υποτιμήσετε (δικό μου λάθος)… όπως επίσης το concept του ‘ανεβαίνω επάνω στο γιγαντιαίο τέρας’ (ναι ναι, αλογάκι φάση) ώστε να το χτυπήσω. Εκεί που σε άλλα game το υπερτεράστιο τέρας το βάζουν για boss fight, εδώ το συναντάς πολύ συχνά. Το να ανεβαίνεις στην πλάτη της Χίμαιρας ή να σκαρφαλώνεις στα πόδια ενός κύκλωπα για να τα χτυπήσεις σε κρατάει σε μία πολύ ιδιαίτερη ένταση και αγωνία για το τί θα συναντήσεις παρακάτω.
Συνεχίζοντας, τα γραφικά είναι αρκετά καλά – όμορφα τοπία, λόφοι, θάλασσες, βουνά, αλλά και πολύ ωραία μπουντρούμια που κρύβουν πολλά σκοτεινά μυστικά.
Η κίνηση του χαρακτήρα είναι λίγο απότομη και κοφτή, αλλά δεν ενοχλεί και πάρα πολύ – παρ’ όλα αυτά ο χειρισμός είναι συνολικά αρκετά εύκολος.
Το μενού εμένα με ψιλοδυσκόλεψε. Δηλαδή ο τρόπος που βάζεις τα καινούρια αντικείμενα/όπλα/πανοπλίες ή που επιλέγεις νέα abilities ήταν πιο δύσχρηστος από αυτό που θα ήθελα.
Οι πόλεις είναι πολύ ωραίες και έχεις πολλά να εξερευνήσεις, ΑΛΛΆ τα side quest που υπάρχουν έχουν τόσο ενδιαφέρον όσο έχει ένα καρότο. Μμμ… καλό είναι, τουλάχιστον πήραμε XP.
Παρόλα αυτά όταν φτάσετε στο τέλος σας περιμένει μια πολύ μεγάλη έκπληξη στην ιστορία. ΠΟΛΥ μεγάλη.
Το άλλο ιδιαίτερο που έχει το παιχνίδι, είναι οι “συμπαίκτες” σου.
Αν είσαι online τότε μαζεύεσαι με φίλους και είναι αρκετά διασκεδαστικό. Από την άλλη μεριά, αν είσαι offline, τα άλλα μέλη του party, τα λεγόμενα Pawns, είναι μαχητές τους οποίους έχουν φτιάξει άλλοι παίκτες και τους έχουν κάνει upload και υπάρχουν και κυκλοφορούν σαν NPC, τους οποίους μπορείς αν κάποιος σου αρέσει να τον επιστρατεύσεις επί τόπου.
Γενικά δεν μπορώ να πω ότι το Dragon’s Dogma δεν είναι ένα αντικειμενικά καλό παιχνίδι. Είναι καλές οι μάχες, είναι καλή η εξερεύνηση, είναι λίγο βαρετές οι αποστολές άλλα σε γενικές γραμμές έχει πολλά πράγματα να σε κρατήσει.
Εγώ το απόλαυσα και το διασκέδασα αρκετά, (παρόλο που ήθελα να σπάσω την τηλεόραση… πολλάκις) συστήνω να το δοκιμάσετε, είναι ένας ιδιαίτερος τίτλος που αξίζει τον κόπο.
Ελπίζω να σας κατατόπισα λιγάκι για το περί τίνος πρόκειται. Εμείς είμαστε εδώ λοιπόν και θα χαρώ πολύ να σας δω στα μπουντρόμια.