Η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό κάποιου διαβάζοντας την πλοκή του πρώτου Darksiders είναι η αλληγορία, καθώς η φυσική υπόσταση του Πολέμου μαχόταν για τη διατήρηση της ισορροπίας. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να διαφέρει και η συνέχεια του Darksiders, μόνο που αυτή τη φορά ο Θάνατος, ο δεύτερος από τους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκαλύψεως, μάχεται με σκοπό να σώσει τη ζωή. Και έτσι, η Vigil Games μας ταξιδεύει για ακόμη μια φορά σε έναν φανταστικό κόσμο που μπορεί να έχει δανειστεί στοιχεία από το The Legend of Zelda, το Prince of Persia ακόμη και τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο που τα αφομοιώνει, χωρίς να τα αντιγράφει, παρουσιάζοντάς μας έναν τελείως καινούργιο τίτλο. Μένει να δούμε, πόσο επιτυχημένο θα είναι το ταξίδι του… χλωμού καβαλάρη.
This has been the journey so far…
Ο Πόλεμος, ο ήρωας του πρώτου Darksiders, βρίσκεται φυλακισμένος από το Συμβούλιο, την ανώτατη δύναμη του σύμπαντος, κατηγορούμενος ότι διέλυσε την ισορροπία του κόσμου, καταστρέφοντας το ανθρώπινο είδος. Ο Θάνατος, πεπεισμένος ότι ο αδερφός του είναι αθώος, ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι γεμάτο περιπέτειες, προσπαθώντας να αναστήσει τους ανθρώπους και να αποδείξει την αθωότητα του Πολέμου. Μέσα από το ταξίδι του όμως θα έρθει αντιμέτωπος και με τους δικούς του δαίμονες, καθώς οι παλιές του πράξεις αρχίζουν να εμφανίζουν τις συνέπειές τους.
Το σενάριο του τίτλου είναι ένα από τα δυνατά του κομμάτια, με το πιο ενδιαφέρον τμήμα του όμως να είναι ο χαρακτήρας του Θανάτου. Σε αντίθεση με τον Πόλεμο, που ήταν λιγομίλητος και κάπως «τσαμπουκάς», ο Θάνατος είναι ένας ειρωνικός χαρακτήρας, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι πίσω από την τρομακτική του μάσκα κρύβει ένα σαρδόνιο χαμόγελο κάθε φορά που θα προσβάλλει έναν NPC. Ένας ενδιαφέρον τρόπος ψυχογράφησης ενός χαρακτήρα, έτσι ώστε να είναι ακόμα πιο εμφανή η διαφορά μεταξύ των ηρώων των δυο παιχνιδιών, εκτός από τη διαφορετική εξωτερική εμφάνιση.
I have to go alone…
Το Darksiders 2 δεν είναι απλά ένα sequel ενός επιτυχημένου παιχνιδιού, και αυτό διότι η Vigil Games δεν αρκέστηκε μόνο στο να αλλάξει τον πρωταγωνιστή του τίτλου και το σενάριο. Υπάρχει μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία στο gameplay του Θανάτου από εκείνο του Πολέμου. Αυτή τη φορά το button mashing είναι λιγότερο αλλά ταυτόχρονα πιο στρατηγικό. Ο χειρισμός του ήρωα έχει αλλάξει, όπως και η προσέγγισή μας στην εξόντωση των εχθρών. Ο Πόλεμος ήταν ένας all-out attack χαρακτήρας, με μόνη του άμυνα το blocking. Ο Θάνατος, από την άλλη, αντί να μπλοκάρει τις επιθέσεις των αντιπάλων τις αποφεύγει, κάνοντας τις πολλές μάχες που θα δώσουμε να αποκτήσουν πιο στρατηγικό χαρακτήρα από το να πατάμε απλά τα πλήκτρα της επίθεσης.
Ο Θάνατος, σαν καινούργιος χαρακτήρας, δεν θα μπορούσε να μην έχει και διαφορετικά όπλα και δυνάμεις. Το τεράστιο σπαθί του Πόλεμου, αντικαταστάθηκε από δυο μεγάλα δρεπάνια, έτοιμα να «θερίσουν» κάθε αντίπαλο, αλλά πέρα από τον κυρίως οπλισμό του, διαθέτει και δευτερεύοντα όπλα, από μικρές λεπίδες στα χέρια του μέχρι πελώρια σφυριά. Με κάθε εχθρό που εξοντώνουμε με τα δρεπάνια γεμίζει ο μετρητής του Reaper Form. Με αυτό ο Θάνατος, παίρνει την πραγματική του θανατηφόρα μορφή, ανεβάζοντας για ένα μικρό χρονικό διάστημα την ζημιά που θα κάνει στον εχθρό, ενώ γίνεται πρακτικά ανίκητος. Μια λειτουργία που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί έξυπνα, και ειδικά στους δύσκολους αντιπάλους, καθώς γεμίζει αρκετά δύσκολα.
Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε και αυτή τη φορά και στους γρίφους, οι οποίοι βρίσκονται σχεδόν σε κάθε επίπεδο και μάλιστα όσο προχωράμε, τόσο αυτοί δυσκολεύουν. Ο Θάνατος αυτή τη φορά είναι πιο ευκίνητος, και έτσι αλλάζει και ο τρόπος προσέγγισης των γρίφων. Κάποιοι μάλιστα θα δοκιμάσουν αρκετά τη παρατηρητικότητά μας, την αντοχή μας αλλά και την ταχύτητα των αντανακλαστικών μας, καθώς θα χρειαστεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά αφού η λύση στον κάθε γρίφο μπορεί να κρύβεται οπουδήποτε στο επίπεδο που θα βρισκόμαστε.
Επίσης, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε και αρκετές δυνάμεις που διαθέτει ο Θάνατος πέρα από την κίνησή του, όπως η δυνατότητα να χωρίσουμε τον εαυτό μας σε 2 αντίγραφα η τη χρήση ενός γάντζου, δυνάμεις που ξεκλειδώνουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα συναντήσουμε γρίφους, στους οποίους θα πρέπει να επιστρέψουμε αργότερα, αφού μόνο με κάποια από αυτές τις δυνάμεις θα είναι δυνατόν να τον λύσουμε. Μια λειτουργία η οποία θα προσθέσει στη διάρκεια του τίτλου στον χρόνο.
Καινούργιο στοιχείο στο Darksiders 2 είναι ο έντονος RPG χαρακτήρας που έχει ο τίτλος με στοιχεία δανεισμένα από το World of Warcraft. Με κάθε εχθρό που σκοτώνουμε παίρνουμε experience το οποίο χρειαζόμαστε για να ανέβουμε επίπεδο. Με κάθε επίπεδο μας δίνεται ένα skill point το οποίο το χρησιμοποιούμε για να ξεκλειδώσουμε μια καινούργια δύναμη ή ικανότητα σε ένα από τα δυο skill trees που έχουμε στη διάθεσή μας. Το ένα μας δίνει πιο ενεργητικές δυνάμεις, όπως μια πολύ δυνατή κυκλική επίθεση, ενώ το άλλο πιο παθητικές όπως το να καλούμε ένα σμήνος πουλιών να πολεμήσει για μας. Αυτές τις δυνάμεις θα τις χρησιμοποιούμε με κόστος το Wrath, το οποίο μαζεύουμε με κάθε εχθρό που σκοτώνουμε αλλά και με φίλτρα που μπορούμε να αγοράσουμε.
Ακόμα, κάθε όπλο ή ρούχο που θα αγοράζουμε ή θα βρίσκουμε σκοτώνοντας αντιπάλους έχει μια σειρά από στατιστικά τα οποία υστερούν ή υπερτερούν σε κάποιον τομέα έναντι άλλων. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να σχεδιάζουμε λεπτομερώς τον τρόπο που θα κινούμαστε στη μάχη, ή ακόμα να διαθέτουμε δυο ή τρία διαφορετικά γκρουπ οπλισμού, ανάλογα με τον αντίπαλο που αντιμετωπίζουμε.
Το μεγάλο πρόβλημα με το Darksiders 2 είναι ο χειρισμός του. Οι κινήσεις του Death δεν ανταποκρίνονται πολλές φορές στα πλήκτρα που πατάμε, και συγκεκριμένα στην ταχύτητα που εμείς τα πατάμε. Για παράδειγμα, θα υπάρξουν φορές που θα κάνουμε κάποιο combo, αλλά θα βλέπουμε κάτι διαφορετικό στην οθόνη. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην κίνηση του χαρακτήρα, που πολλές φορές η ακρίβεια είναι θέμα ζωής και θανάτου, με αποτέλεσμα τον αναπόφευκτο χαμό του χαρακτήρα μας στο κενό, και αυτό διότι δεν αναγνώρισε γρήγορα το παιχνίδι την αλλαγή της κίνησης.
Μπορεί την ιδιοτροπία του χειρισμού να μπορέσουμε να την συνηθίσουμε με το πέρασμα του χρόνου ενασχόλησης, αλλά αποτελεί ένα κάπως απαράδεκτο ελάττωμα στον προγραμματισμό. Δεν θα είναι και ιδιαίτερα λίγες οι φορές που θα βρεθούμε κολλημένοι στο ίδιο σημείο μέχρι να μάθουμε την ταχύτητα που πρέπει να πατάμε τα πλήκτρα ώστε να τα αναγνωρίζει σωστά το παιχνίδι.
All who oppose me, shall know… Death.
Στον οπτικό τομέα, το Darksiders 2 εμφανίζει πολλές βελτιώσεις. Τα γραφικά είναι πιο ευκρινή και με περισσότερες λεπτομέρειες. Ακόμα, το γεγονός ότι αυτή τη φορά θα περιηγηθούμε σε διάφορα περιβάλλοντα, και όχι απλά στη Γη, προσφέρει μεγάλη ποικιλία στα πανέμορφα τοπία που θα συναντήσουμε. Βέβαια, υπάρχουν και συγκεκριμένα σημεία που τα dungeons θα μας φανούν αρκετά βαρετά και επαναλαμβανόμενα. Εξίσου προσεγμένη είναι και η εμφάνιση του πρωταγωνιστή μας, η οποία είναι για ακόμη μια φορά αντιπροσωπευτική του ονόματός του. Μια χλωμή και κάπως «στεγνή» φιγούρα αλλά ταυτόχρονα θανατηφόρα απειλητική.
Μικρά προβλήματα στην ομαλότητα των γραφικών μπορεί να εμφανιστούν σε σημεία με μεγάλο αριθμό εχθρών, και ιδιαίτερα σε πολύ κλειστούς χώρους αλλά κάτι που δύσκολα θα μας δυσαρεστήσει λόγω της ελάχιστης σε συχνότητα εμφάνισή τους. Ο τομέας που στέλνει τον τίτλο σε άλλο επίπεδο είναι ο ακουστικός. Τα ηχητικά εφέ κινούνται στα πολύ υψηλά επίπεδα του πρώτου τίτλου, και γενικότερα οι περιβαλλοντικοί ήχοι όπως και αυτοί των όπλων που διαθέτουμε είναι πάρα πολύ ποιοτικοί. Ακόμα, η απόδοση των διαλόγων από τους ηθοποιούς που δανείζουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες έχει γίνει με ιδιαίτερη προσοχή, και έτσι ο τόνος της φωνής κάθε χαρακτήρα συμβαδίζει με το ρόλο και την προσωπικότητά του.
Εκεί όμως που θα μείνουμε με το στόμα ανοιχτό είναι η μουσική που ντύνει τις περιπέτειες του Θανάτου. Άλλωστε, τι θα περιμέναμε όταν το soundtrack του Darksiders 2 υπογράφει ο Jesper Kyd. Μαγευτικά κομμάτια που ταιριάζουν απόλυτα με κάθε περιβάλλον που θα κινηθούμε, προσδίδοντας τον τόνο του επικού συνοδεύοντάς μας άριστα στις περιπέτειές του Θανάτου.
[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=VKXOCrCaFpo&feature=plcp’]
Το Darksiders 2, είναι ένα πάρα πολύ καλό sequel, κυρίως γιατί είναι αρκετά διαφορετικό από τον προκάτοχό του, παρουσιάζοντάς μας έναν τίτλο που θα μπορούσε να σταθεί και μόνος του χωρίς απαραίτητα να έχουμε παίξει το πρώτο Darksiders για να μπούμε στο πετσί του. Βέβαια, το τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάζει σε αρκετά σημεία με το χειρισμό του σίγουρα μπορεί να δυσαρεστήσει αρκετούς, ιδιαίτερα όταν ο πρώτος τίτλος δεν είχε αυτό το πρόβλημα. Παραμένει όμως ένα μαγευτικό και ταυτόχρονα επικίνδυνο ταξίδι παρέα με έναν πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα, μέσα σε έναν πανέμορφο κόσμο, έτοιμο να μας καταβροχθίσει. Από την άλλη βέβαια, πόσο εύκολο είναι τελικά να σκοτώσεις τον ίδιο το Θάνατο. Όπως αποδεικνύεται μέσα από τον τίτλο, μάλλον καθόλου…
Βαθμολογία: 8.5/10
Εταιρεία ανάπτυξης: Vigil Games
Εταιρεία έκδοσης: THQ
Αριθμός παιχτών: 1
Ηλικίες: PEGI 18
Επίσημη ιστοσελίδα: www.darksiders.com