Dark Souls III

Υπάρχουν μερικά franchises παιχνιδιών τα οποία ξεκινούν πολύ underground και απευθύνονται σε ένα πιο περιορισμένο κοινό gamers. Συνήθως τη στιγμή εκείνη, στην αρχή τους, οι λίγοι που τα «αγκαλιάζουν» και καταλήγουν να περνούν ατελείωτες ώρες με δαύτα, δε συνειδητοποιούν ότι κρατούν στα χέρια τους τη μπάλα που ξεκινάει μια ολόκληρη χιονοστιβάδα…

Τέτοιος τίτλος είναι και το Dark Souls, όπου ξεκίνησε από το Demon Souls αρχικά και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μια Dark Souls χιονοστιβάδα. Ένας τίτλος που φαινομενικά απευθύνεται στο hardcore gaming κοινό, τείνει όμως να γίνει από τα πιο mainstream RPG.

Καθώς είμαι φαν της σειράς, κατέληξα να έχω στα χέρια μου τον 3 τίτλο που φέρει το όνομα Dark Souls και να αναρωτηθώ ερωτήσεις που με απασχολούν κάθε φορά που ασχολούμαι με κάποιο mainstream ή soon-to-be mainstream gaming franchise.

Άξιζε τον κόπο να βγει; Προσφέρει κάτι νέο; Εξελίχθηκε καθόλου από το προηγούμενο; Μας σερβίρουν ξανά το ίδιο «φαγητό»;

Η αλήθεια είναι πως εκ πρώτης όψεως το παιχνίδι δε με εντυπωσιάζει. Το ότι τρέχει στα 30fps, ενώ είχα συνηθίσει 60fps στο Scholar Of the First Sin με ξενερώνει απίστευτα. Νιώθω ότι πηγαίνουμε προς τα πίσω αντί προς την πολυπόθητη εξέλιξη.

Και ενώ τα γραφικά σε ό,τι αφορά την ανάλυση, το φωτισμό, λεπτομέρειες κλπ δείχνουν αναβαθμισμένα… είναι όμως 30fps και σιγά σιγά αυτό αρχίζει να δείχνει «παλιό» και να κουράζει, ειδικά όταν έχεις ένα τόσο άμεσο μέτρο σύγκρισης. Είναι πολύ νωρίς όμως να απογοητευτώ και ξέρω ότι κρατάω στα χέρια μου έναν Dark Souls τίτλο…

Σχετικά με το story δεν έχω και πολλά να αναφέρω, καθώς υπάρχει η επιφανειακή άποψη να δει κανείς την περίπτωση Dark Souls, ότι «δεν έχουν και κανένα story ρε αδερφέ». Απλά προχωράς και σκοτώνεις.

Υπάρχει όμως και «πιο αληθινή» άποψη ότι, για όποιον ασχοληθεί υπάρχει αρκετό lore και background όσων συμβαίνουν στον νέο κόσμο του Dark Souls 3, ώστε να τον βάλουν για τα καλά στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και σε μια νέα και αρκετά εναλλακτική εμπειρία, όπου το storytelling ή μάλλον το “storylistening” είναι επιλογή!

Για όσους είστε νέοι στη σειρά, τα Dark Souls δεν πολύ υποχρεώνουν τον παίκτη να παρακολουθήσει κάποια ιστορία αν δε τον ενδιαφέρει. Οι διάλογοι σπανίζουν σε σχέση με άλλα RPG (και γενικώς θα έλεγα) και το παιχνίδι εστιάζει κυρίως στο gameplay.

Το Dark Souls 3 παρέχει, όπως και τα προηγούμενα αρκετές επιλογές στις classes για να ξεκινήσει κανείς αναλόγως με τον τρόπο που του ταιριάζει. Φυσικά έχετε τη δυνατότητα να εξελίξετε τον χαρακτήρα σας προς την κατεύθυνση που θέλετε, άσχετα με την αρχική επιλογή, επενδύοντας στα ανάλογα attributes  σε κάθε level. Έτσι λοιπόν ο αρχικός χαρακτήρας δίνει απλώς μια μικρή κατεύθυνση και δεν είναι καθοριστικός για το στυλ παιχνιδιού που μπορεί να θέλετε να ακολουθήσετε στην πορεία.

Σκοτώνοντας εχθρούς μαζεύετε souls και αφού φτάσετε ένα συγκεκριμένο όριο, το οποίο αυξάνεται κάθε φορά έχετε ένα πόντο (ανα character level) για να επενδύσετε στο χαρακτηριστικό που σας ενδιαφέρει.

Φυσικά η δυσκολία του Dark Souls ήταν πάντα να φτάσετε το όριο για το level χωρίς να πεθάνετε, γιατί τότε κινδυνεύετε να χάσετε όλες σας τις ψυχές…

Τα επίπεδα δυσκολίας στη μάχη είναι εμφανώς υψηλότερα σε σχέση με τα προηγούμενα Dark Souls. Οι εχθροί είναι πιο πονηροί, πιο καταστροφικοί και πιο γρήγοροι και υποχρεώνουν τον παίκτη σε ένα ακόμα πιο fast paced τρόπο παιχνιδιού. Εξαίρεση αποτελούν οι αρχηγοί (στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον) οι οποίοι μπορεί αν φαίνονται ιδιαίτερα δύσκολοι, αλλά απλώς απαιτούν συγκεκριμένη στρατηγική που μόλις την ανακαλύψετε δε θα αποτελούν ιδιαίτερο πρόβλημα. Φυσικά μπορείτε πάντα να καλέσετε ένα φιλικό phantom (NPC ή πραγματικό παίκτη σε co-op) για να σας βοηθήσει… ή και 2… ή και 3!

Το μεγαλύτερο αρνητικό κατά την άποψη του γράφοντος, είναι τα covenants και το πώς αυτά επηρεάζουν το multiplayer. Καταρχάς υπάρχουν covenant που ουσιαστικά δεν διαφοροποιούνται μεταξύ τους και αυτό δείχνει ότι δε δόθηκε έμφαση στο συγκεκριμένο κομμάτι. Επίσης, σε αντίθεση με το ρόλο τους, δεν προτρέπουν και δε προσφέρουν ιδιαίτερα στο PVP multiplayer και αυτό στην ουσία καταργεί το λόγο ύπαρξης τους και συμβάλει στο να χαθεί αρκετό από το ενδιαφέρον για PVP. Θα έπρεπε το θέμα covenants-PVP να είναι καλύτερα δομημένο.